ADP-ribosylering

Een ADP-ribose zoals het uit het co-enzym nicotinamide-adenine-dinucleotide wordt gesplitst.

ADP-ribosylering is de koppeling van een ADP-ribose aan een eiwit.[1] Het is een posttranslationele modificatie: een covalente wijziging van een nieuw gesynthetiseerd eiwit. ADP-ribosylering van eiwitten is van belang bij diverse cellulaire processen, waaronder celcommunicatie, genregulatie, sturing van apoptose en reparatie van beschadigd DNA.[2] Defecten in het ADP-ribosyleringsproces is in verband gebracht met bepaalde vormen van kanker.[3] Naast de cellulaire functies is ADP-ribosylering ook het achterliggende mechanisme van bacteriële toxische verbindingen.[4]

De meeste enzymen die ADP-ribosylering uitvoeren halen ADP-ribose uit het co-enzym NAD+. In deze splitsingsreactie wordt de glycosidische binding tussen het ADP-ribose en de nicotinamide verbroken. Een nucleofiel aminozuur valt vervolgens de vrijgekomen ADP-ribose aan, zodat deze aan het enzym wordt gebonden. Nu kan het worden overgedragen aan het betreffende eiwit. ADP-ribosyltransferasen kunnen twee typen modificaties uitvoeren: mono-ADP-ribosylering and poly-ADP-ribosylering.

Zie ook

  • Histoncode
  • Posttranslationele modificatie
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ (en) Belenky P, Bogan KL, Brenner C (2007). NAD+ metabolism in health and disease. Trends Biochem. Sci. 32 (1): 12–9. PMID 17161604. DOI: 10.1016/j.tibs.2006.11.006.
  2. ↑ (en) Corda D, Di Girolamo M (2003). Functional aspects of protein mono-ADP-ribosylation. EMBO J. 22 (9): 1953–8. PMID 12727863. PMC 156081. DOI: 10.1093/emboj/cdg209.
  3. ↑ (en) Scarpa ES, Fabrizio G, Di Girolamo M (2013). A role in intracellular mono-ADP-ribosylation in cancer biology. FEBS Journal 280 (15): 3551–3562. PMID 23590234. DOI: 10.1111/febs.12290.
  4. ↑ (en) Krueger KM, Barbieri JT (1995). The family of bacterial ADP-ribosylating exotoxins.. Clinical Microbiology Reviews 8 (1): 34–47. PMID 7704894. PMC 172848. DOI: 10.1128/CMR.8.1.34.