Scylacosuchus
| Scylacosuchus Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Laat-Perm | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Scylacosuchus Tatarinov, 1968 | |||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||
| Scylacosuchus orenburgensis | |||||||||||||
 | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | |||||||||||||
| |||||||||||||
Scylacosuchus[1] is een geslacht van uitgestorven therapsiden, behorend tot de Therocephalia. Het leefde in het Laat-Perm (ongeveer 258 - 254 miljoen jaar geleden) en zijn fossiele overblijfselen zijn gevonden in Rusland.
Naamgeving
De typesoort Scylacosuchus orenburgensis werd in 1968 benoemd in door Tatarinov. De geslachtsnaam is een combinatie van het Grieks skylax, 'puppy', en Souchos, de Egyptische krokodillengod. De soortaanduiding verwijst naar de herkomst uit de oblast Orenburg.
Het holotype is PIN 2628/1, een schedel en dentarium. Later zijn meer fossielen toegewezen, waaronder vrijwel compleet craniaal en postcrania>al materiaal, gevonden in de oblast Orenburg in Rusland en daterend uit het Laat-Perm.
Beschrijving
Dit dier moet een grote en vrij robuust gebouwde therocephaliër zijn geweest. Hoewel vergelijkbaar met de Zuid-Afrikaanse Scylacosaurus, was het lichaam massiever en groter van formaat. De schedel was zwaar, met een langwerpige snuit en grote slaapvensters. Het intertemporale gebied tussen deze vensters was sterk ontwikkeld en vormde een hoge sagittale kam die de verankering van krachtige kaakspieren mogelijk maakte. Het epipterygoïde was erg langwerpig.
Er waren vijf bovenste en vijf onderste voortanden, lang en scherp; vóór de eigenlijke hoektanden stonden twee accessoire hoektanden van klein formaat. De hoektand was lang en sterk. De kleine postcanine tanden erachter telden zes in het bovenkaaksbeen en vier in het dentarium van de onderkaak.
Fylogenie
Volgens Tatarinov leek Scylacosuchus erg op de kleinere Zuid-Afrikaanse therocephaliër Scylacosaurus. Daaropvolgende studies gaven aan dat Scylacosuchus een meer afgeleide vorm was, in de stam staand van de meer 'geavanceerde' groep van de Eutherocephalia.
Scylacosuchus is geplaatst in de Scylacosuchidae. Deze klade is gedefinieerd als alle Eutherocephalia die nauwer verwant zijn aan Scylacosuchus orenburgensis dan aan Akidnognathus parvus of Theriognathus microps.
Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
- B. Battail and M. V. Surkov. 2000. Mammal-like reptiles from Russia. In M. J. Benton, M. A. Shishkin, D. M. Unwin & E. N. Kurochkin (eds.), The Age of Dinosaurs in Russia and Mongolia. Cambridge University Press, Cambridge 86-119
- Valentin P. Tverdokhlebov, Galina I. Tverdokhlebova, Alla V. Minikh, Mikhail V. Surkov, and Michael J. Benton, (2005) Upper Permian vertebrates and their sedimentological context in the South Urals, Russia, Earth-Science Reviews 69 27-77 55
- L. P. Tatarinov. 2008. Infraclass Therosauria. In M. F. Ivakhnenko and E. N. Kurochkin (eds.), Iskopaemye pozvonotchnye Rossii i sopredel'nykh stran: Iskopaemye reptilii i ptitsy, Tchast' 1 [Fossil vertebrates of Russia and adjacent countries: Fossil reptiles and birds, Part 1], GEOS, Moscow 184-223
- M. F. Ivakhnenko. 2011. Permian and Triassic therocephals (Eutherapsida) of Eastern Europe. Paleontological Journal 45(9):981-1144
Noten
- ↑ Fossilworks: Scylacosuchus. www.fossilworks.org. Geraadpleegd op 18-09-2022.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Scylacosuchus orenburgensis op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
