Wallace Roney

Wallace Roney
Wallace Roney
Algemene informatie
Geboren 25 mei 1960
Geboorteplaats Philadelphia (Pennsylvania)
Overleden 31 maart 2020
Overlijdensplaats Paterson (New Jersey)
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Genre(s) jazz
Beroep muzikant
Instrument(en) trompet
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Wallace Roney (Philadelphia (Pennsylvania), 25 mei 1960 – Paterson (New Jersey), 31 maart 2020)[1][2][3] was een Amerikaanse jazztrompettist.

Carrière

Roney, wiens vader amateurdrummer was, begon op 4-jarige leeftijd op de trompet te spelen, maar kreeg eerst pianoles, voordat hij op 9-jarige leeftijd door Sigmund Haring van het Philadelphia Orchestra[4] werd onderricht op de trompet. Voordat hij de 'Duke Ellington High School for the Performing Arts' bezocht, had hij op 14-jarige leeftijd al zijn eerste opnamen. In 1976 begeleidde hij Haki R. Madhubuti[5]. Daarna studeerde hij aan het Berklee College of Music en de Howard-universiteit. In 1979 speelde hij met Abdullah Ibrahim (1979) en hield hij zich met dagbaantjes boven water. Voordat Miles Davis hem een van diens instrumenten cadeau deed, oefende hij op een geleende trompet. Van 1980 tot 1982 behoorde hij voor de eerste keer bij Art Blakeys Jazz Messengers, waar hij drie keer terugkeerde om in 1987 te fungeren als hun muzikaal leider.

Tijdens de daaropvolgende jaren werkte hij in de bands van McCoy Tyner, Cedar Walton, Philly Joe Jones, Chico Freeman, Elvin Jones, Ricky Ford, Cindy Blackman en Tony Williams. Vanaf 1987 leidde hij zijn eigen bands. Hij speelde met de drummers Marvin Smitty Smith en Cody Moffett, de pianisten Geri Allen, Kenny Barron, Randy Weston en de Fin Jarmo Savolainen[6] en met Kenny Garrett, James Spaulding, Vincent Herring en Christopher Hollyday. In 1991 werkte hij mee aan Miles Davis legendarische optreden tijdens het Montreux Jazz Festival met (Miles & Quincy Live at Montreux). Wallace, wiens trompetgeluid veel lijkt op dat van Davis, speelde in Montreux een gedeelte van de soli. Na het overlijden van Miles Davis werkte hij met Herbie Hancock, Ron Carter, Wayne Shorter und Tony Williams een herdenkingstoernee af. Hij werkte ook mee aan het tribute-album Re-Birth of the Cool, die werd geleid door Gerry Mulligan en behoorde tot de Tribute Band van Dizzy Gillespie (1991).

Roney trad op als sideman met muzikanten als Walter Davis jr., Jay McShann, David Murray en als solist met Ornette Coleman, Sonny Rollins, Curtis Fuller, Carole King, Joni Mitchell en Dizzy Gillespie. In 2001 was hij met All Star-formaties rond Herbie Hancock en Chick Corea op tournee. Op 40-jarige leeftijd was hij al betrokken bij opnamen op 250 geluidsdragers.

Privéleven en overlijden

Roney was getrouwd met Geri Allen (1957-2017). Ze zijn samen te horen op onder andere hun album The Gathering. De drummer Antoine Roney is zijn jongere broer. Wallace Roney overleed in maart 2020 op 59-jarige leeftijd door complicaties van het coronavirus.[7]

Onderscheidingen

In 1989 en 1980 won Roney het Down Beat-concours als «Best College Jazz Instrumentalist». In 1989 en 1990 won Wallace de Down Beat criticipoll als trompettist, die verdere aandacht verdiende. In 1995 kreeg hij voor A Tribute to Miles van Ron Carter, Herbie Hancock, Wallace Roney, Wayne Shorter & Tony Williams een Grammy Award voor de beste jazz-instrumentale presentatie.

Discografie

  • 1987: Verses (Muse Records) met Gary Thomas, Mulgrew Miller, Charnett Moffett, Tony Williams
  • 1988: Intuition met Gary Thomas, Kenny Garrett, Mulgrew Miller, Ron Carter, Cindy Blackman
  • 1989: The Standard Bearer met Gary Thomas, Mulgrew Miller, Charnett Moffett, Cindy Blackman, Steve Berrios
  • 1989: What's New met Marc Cohen, Charnett Moffett, Cindy Blackman
  • 1990: Obsession (Muse Records) met Gary Thomas, Donald Brown, Christian McBride, Cindy Blackman
  • 1991: Seth Air (Muse Records) met Antoine Roney, Jacky Terrasson, Peter Washington, Eric Allen
  • 1993: Munchin' met Ravi Coltrane, Geri Allen, Christian McBride, Kenny Washington
  • 1993: Crunchin' met Antonio Hart, Geri Allen, Ron Carter, Kenny Washington
  • 1994: Misterios met Antoine Roney, Ravi Coltrane, Geri Allen, Clarence Seay, Eric Allen, Steve Berrios, Steve Thornton, Valtinho Anastacio, Gil Goldstein
  • 1995: Wallace Roney Quintet met Antoine Roney, Carlos McKinney, Clarence Seay, Eric Allen
  • 1996: Village met Antoine Roney, Chick Corea, Geri Allen, Clarence Seay, Lenny White, Michael Brecker, Pharoah Sanders, Robert Irving III, Steve Berrios
  • 2001: No Room For Argument (Stretch) met Geri Allen, Buster Williams, Lenny White
  • 2004: Prototype (High Note) met Antoine Roney, Don Byron, Clifton Anderson, Geri Allen, Adam Holzman, Matt Garrison, Eric Allen, DJ Logic
  • 2005: Mystikal (High Note) met Antoine Roney, Geri Allen, Adam Holzman, Matt Garrison, Eric Allen, Bobby Thomas jr., Val Jeanty
  • 2007: Jazz (High Note) met Antoine Roney, Geri Allen, Robert Irving III, DJ Axum, Rashaan Carter, Eric Allen, Bobby Thomas jr., Val Jeanty
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ (en) Wallace Roney. Discogs. Geraadpleegd op 24-12-2021.
  2. ↑ Wallace Roney: The Official Site About. www.wallaceroney.com. Geraadpleegd op 24-12-2021.
  3. ↑ Wallace Roney Biography. musicianguide.com. Geraadpleegd op 24-12-2021.
  4. ↑ (en) The Philadelphia Orchestra. Discogs. Geraadpleegd op 24-12-2021.
  5. ↑ (en) Haki R. Madhubuti. Discogs. Geraadpleegd op 24-12-2021.
  6. ↑ (en) Jarmo Savolainen. Discogs. Geraadpleegd op 24-12-2021.
  7. ↑ Wallace Roney, Jazz Trumpet Virtuoso, Is Dead at 59, New York Times, 31 maart 2020.

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Wallace Roney op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

Bibliografische informatie