31 Pułk Artylerii Pancernej

Ten artykuł dotyczy polskiego 31 Pułku Artylerii Pancernej. Zobacz też: inne pułki artylerii noszące numer „31”.

31 Pułk Artylerii Pancernej
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1951
Rozformowanie	1955
Organizacja
Numer	2672

Podległość	20 Dywizja Zmechanizowana
Skład	patrz tekst

31 Pułk Artylerii Pancernej (31 papanc) – oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.

Pułk sformowany został w 1951, w Chojnicach^[1], w składzie 20 Dywizji Zmechanizowanej, według etatu Nr 5/85. W 1955 roku 20 DZ przeformowana została w 20 Dywizję Pancerną, a 31 papanc. w 31 batalion czołgów i artylerii pancernej według etatu Nr 5/180. Równocześnie pododdział dyslokowany został do garnizonu Czarne. W 1957 roku batalion został rozformowany.

Struktura organizacyjna

Dowództwo i sztab

dwa bataliony artylerii pancernej
batalion czołgów ciężkich
batalion fizylierów
kompania zaopatrzenia technicznego
pluton saperów

Etat 5/85 przewidywał 757 żołnierzy i 12 pracowników cywilnych.

Przypisy

↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.

Bibliografia

Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń, Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.

Wojska pancerne ludowego Wojska Polskiego

Korpusy pancerne	1 Drezdeński KPanc 1 KPanc (1949–1951) 2 KPanc
Dywizje pancerne	5 10 11 16 19 20
Brygady pancerne	1 2 3 4 16
Pułki czołgów	1 2 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 13 15 16 18 20 22 23 24 25 26 26 27 28 29 30 33 35 51 58 60 68 71 73
Bataliony rozpoznawcze	1 2
Pułki artylerii pancernej	10 12 13 14 17 24 25 26 27 28 (23) 31 46 49 51 52
Dywizjony artylerii pancernej	1 2 3 4 5 6 7 10 11 12
Wyposażenie	T-70 PT-76 T-34-85 T-54 T-55 T-72 IS-2 IS-3 SU-57 SU-76 SU-85 SU-100 ISU-122 ISU-152 ASU-85

Ludowe Wojsko Polskie

Rodowód	Związek Patriotów Polskich PSZ w ZSRR (1943–1944) Armia Ludowa
Instytucje centralne	Naczelne Dowództwo (1944) Sztab Główny ND Główny Sztab Formowania Szefostwo Mobilizacji i Uzupełnień Główny Zarząd Polityczno-Wychowawczy Główne Kwatermistrzostwo
Formacje	1 AWP 2 AWP piechota na froncie wsch. broń pancerna na froncie wsch. artyleria na froncie wsch. Wojska Ochrony Pogranicza Wojskowa Służba Wewnętrzna
Struktura organizacyjna	OdB 1 Korpusu PSZ w ZSRR OdB WP w 1949 OdB WP w okresie stalinizmu OdB WP na przełomie lat 50/60 XX w. WP w latach 80.
Działania wojsk	bitwa pod Lenino przyczółki pod Dęblinem i Puławami przyczółek warecko-magnuszewski przyczółki warszawskie Praga Warszawa przełamanie Wału Pomorskiego operacja pomorska bitwa o Kołobrzeg forsowanie Nysy operacja łużycka forsowanie Odry operacja berlińska GO Rzeszów akcja „Wisła” GO Wisła Poznański Czerwiec Operacja „Dunaj” Grudzień 1970 wzgórza Golan stan wojenny w Polsce
Stalinizm w wojsku	Główny Zarząd Informacji obława augustowska walka z partyzantką niepodległościową i antykomunistyczną proces Tatar-Utnik-Nowicki proces generałów Uroczysko Baran Wojskowy Korpus Górniczy Kwatera na Łączce
Szkolnictwo wojskowe	ASG WAP WAT WAM WSOWOP WSOWZ SOR TOSWLot COS WSW