Alan Merrill

Alan Merrill
Ilustracja
Alan Merrill (2013)
Imię i nazwisko

Allan Preston Sachs

Pseudonim

Alan Merrill

Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1951
Nowy Jork

Pochodzenie

Stany Zjednoczone

Data i miejsce śmierci

29 marca 2020
Nowy Jork

Przyczyna śmierci

COVID-19

Gatunki

pop, glam rock, rock

Zawód

wokalista, gitarzysta, kompozytor

Aktywność

1968–2020

Wydawnictwo

RCA, RAK, Atlantic, Polydor

Powiązania

The Arrows, The Lead, Vodka Collins, Runner, Meat Loaf, Rick Derringer

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Alan Merrill właśc. Allan Preston Sachs (ur. 19 lutego 1951 w Nowym Jorku, zm. 29 marca 2020 tamże[1]) – amerykański wokalista, gitarzysta, kompozytor, aktor i model. Na początku lat 70. XX wieku Merrill był pierwszym człowiekiem Zachodu, który osiągnął status gwiazdy muzyki pop w Japonii[2]. W latach 1974–1975 był wokalistą zespołu The Arrows, który wylansował kilka hitów w Wielkiej Brytanii, w tym „Touch Too Much” i „My Last Night With You” oraz miał swój własny cotygodniowy program telewizyjny[3], i autorem pierwszej wydanej wersji piosenki „I Love Rock ’n’ Roll” z 1975. Od tego czasu piosenka została wykonana przez Joan Jett i Britney Spears.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w nowojorskim Bronx w rodzinie katolickiej jako syn pary muzyków jazzowych, piosenkarki Helen Merrill i saksofonisty / klarnecisty Aarona Sachsa[4]. W wieku od 9 do 13 lat uczęszczał do Aiglon College w Szwajcarii, brytyjskiej szkoły z internatem. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych uczęszczał do różnych szkół w Nowym Jorku i Los Angeles oraz na Sophia University, prywatny jezuicki uniwersytet badawczy w Tokio. Swoją karierę rozpoczął w Nowym Jorku w wieku 14 lat, kiedy zaczął grać w klubie Cafe Wha? w Greenwich Village z zespołami The Kaleidoscope, The Rayne i Watertower West. Zespoły grały w klubie w latach 1966–1968[5].

Kariera

Merrill był najbardziej znany jako wokalista i autor tekstów[6], ale grał także na gitarze, gitarze basowej, harmonijce ustnej i klawiszach[7]. Był w Tokio pierwszym zagranicznym artystą, który z powodzeniem wkroczył na japońską scenę rockową, nagrywając zarówno solo, jak i ze swoimi zespołami Vodka Collins i The Lead. Pracował w Japonii od 1968 do 1973, kiedy opuścił Tokio, aby spróbować szczęścia w Wielkiej Brytanii. W Japonii nagrał dwa solowe albumy: Alone in Tokyo (1971) po japońsku, co zaowocowało kolejnym hitem: „Namida” („Teardrops”), i Merrill 1 (1972) w języku angielskim. W tym samym czasie grał z popularną glam-rockową grupą Vodka Collins i wystąpił w telewizyjnej telenoweli Jikan Desuyo[8]. W 1974 założył przebojowy zespół (The Arrows) w Anglii i znalazł się na pierwszej dziesiątce list przebojów BBC w ciągu sześciu miesięcy od przybycia tam. Zespół Alana Merrilla The Arrows miał cotygodniowy serial telewizyjny w Wielkiej Brytanii w latach 1976–1977 w sieci Granada-ITV[9]. Miał też kilka hitów z zespołem i był wokalistą. Merrill napisał piosenki dla takich artystów jak Lou Rawls, Rick Derringer, Freddie Scott, Joan Jett, Britney Spears, Runner i 5ive[10].

W 1989 został poproszony o napisanie piosenki przewodniej do pilotażowego przygodowego serialu familijnego Encyclopedia Brown. Piosenka zatytułowana była „Who Done It?”. Producent był pod takim wrażeniem, że zaangażował Merrilla do roli Caseya Sparkza w jednym z odcinków pt. „The Case of the Missing Time Capsule” (1989). Pilot wyemitowany w HBO prawie 200 razy i odniósł sukces, uruchamiając serial[11]. Recenzent magazynu „People” napisał, że Merrill był jednym z najlepszych aktorów w produkcji[12].

Życie prywatne

Był dwukrotnie żonaty. W październiku 1977 poślubił Catherine Helen „Cathee” Dahmen, z którą miał dwoje dzieci: córkę Laurę i syna Allana Sachsa-Ambię[13]. W 1982 doszło do rozwodu. 4 kwietnia 1987 ożenił się z Joanną Lisanti[14], z którą miał córkę Allegrę[13].

Śmierć

Merrill zmarł 29 marca 2020 w Nowym Jorku po zakażeniu koronawirusem SARS-CoV-2 podczas pandemii COVID-19 w wieku 69 lat[15].

Przypisy

  1. ↑ Alan Merrill, ‘I Love Rock ‘N Roll’ Writer, Dies at 69. Best Classic Bands. [dostęp 2020-03-29]. (ang.).
  2. ↑ Alan Merrill in Japan!. Arrows Comics. [dostęp 2020-03-29]. (ang.).
  3. ↑ Fascinating interview with Alan Merrill, lead.... Edgy Edgy Edgy. [dostęp 2020-03-29]. (ang.).
  4. ↑ Adam Sweeting: Alan Merrill obituary. „The Guardian”. [dostęp 2020-04-05]. (ang.).
  5. ↑ Mark Deming: Alan Merrill Biography. AllMusic. [dostęp 2020-03-29]. (ang.).
  6. ↑ Alan_Merrill_Interview. Arrows Comics. [dostęp 2020-03-29]. (ang.).
  7. ↑ Alan Merrill profile. AllMusic. [dostęp 2020-03-29]. (ang.).
  8. ↑ Ben Sisario: Alan Merrill, a Songwriter of ‘I Love Rock ’n’ Roll,’ Dies. „The New York Times”. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  9. ↑ Rachel Mcgrath: Alan Merrill, co-writer and original singer of I Love Rock ’n’ Roll, dies from coronavirus at age 69. „Daily Mail”. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  10. ↑ Jessica Williams: Alan Merrill dead: I Love Rock ’n’ Roll songwriter dies from coronavirus aged 69. „Daily Express”. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  11. ↑ I Love rock ’n’ roll songwriter Alan Merrill dies of Covid-19, Joan Jett offers condolences – music. iCraze Magazine. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  12. ↑ Anthony Hayward: Alan Merrill: Glam rock star who wrote the Joan Jett classic ‘I Love Rock‘n’Roll’. „The Independent”. [dostęp 2020-04-20]. (ang.).
  13. ↑ a b Clarissa Sebag-Montefiore: Alan Merrill was a rock ’n’ roll icon, from Tokyo to New York. MarketWatch. [dostęp 2020-04-29]. (ang.).
  14. ↑ Frances Mulraney: Widow of Alan Merrill reveals the singer was left waiting 15 hours for transfer to ICU. „Daily Mail”. [dostęp 2020-04-02]. (ang.).
  15. ↑ Nie żyje Alan Merrill, twórca kultowego „I love rock 'n' roll”. Onet.pl. [dostęp 2020-03-30]. (pol.).

Bibliografia