Alexandre Kojève

Alexandre Kojève
Александр Владимирович Кожевников
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 maja 1902 r.
Moskwa

Data i miejsce śmierci

4 czerwca 1968 r.
Bruksela

Zawód, zajęcie

filozof, polityk

Alexandre Kojève (Александр Владимирович Кожевников, Aleksandr Władimirowicz Kożewnikow; ur. 11 maja 1902 w Moskwie, zm. 4 czerwca 1968 w Brukseli) – francuski filozof i polityk, którego seminarium o Heglu, prowadzone w latach trzydziestych w Paryżu, ukształtowało kolejne pokolenia francuskich filozofów; uczęszczali na nie m.in.: Raymond Queneau, Georges Bataille, Maurice Merleau-Ponty, André Breton, Jacques Lacan i Raymond Aron. Jest autorem jednej z najbardziej wpływowych XX-wiecznych wykładni filozofii heglowskiej. Czerpał inspiracje m.in. z filozofii Marksa, Heideggera, myśli religijnej. Głosił tezę o końcu historii.

Życiorys

Urodzony w 1902 r. w Moskwie jako Aleksandr Kożewnikow, pochodził z zamożnej rodziny. Jego wujem był malarz Wassily Kandinsky. Po rewolucji wyjechał z Rosji w 1920 r. Studiował filozofię w Niemczech, a po ukończeniu edukacji przeprowadził się do Francji. W nowym kraju zmienił nazwisko na Kojève. W latach 1933–1939 wykładał na paryskiej École Pratique des Hautes Études[1].

W latach 1930. był admiratorem polityki Stalina, choć jednocześnie zdawał sobie sprawę z brutalności władzy radzieckiej. Kojève uważał politykę uprzemysłowienia ZSRR za etap pośredni w transformacji Rosji w nowoczesne państwo. Jest autorem pojęcia końca historii, które zaadaptował i spopularyzował Francis Fukuyama[1].

Od 1945 r. do śmierci w roku 1968 Kojève pełnił szereg funkcji w departamencie handlu francuskiego ministerstwa gospodarki, począwszy od funkcji tłumacza aż po prowadzenie negocjacji międzynarodowych. Wraz z Bernardem Clappierem z ministerstwa gospodarki oraz Olivierem Wormserem z ministerstwa spraw zagranicznych miał duży wpływ na kształtowanie polityki francuskiej. Kojève miał duże zasługi dla procesu negocjacji traktatów rzymskich, przyczynił się do przełamania tendencji protekcjonistycznych i utworzenia europejskiego wspólnego rynku[1].

Odznaczony orderem Legii Honorowej[1].

W 1999 r. francuski dziennik Le Monde opublikował artykuł, wskazujący, iż Kojève mógł być agentem sowieckiego wywiadu[1].

Przypisy

  1. a b c d e JacopoJ. Barigazzi JacopoJ., Wyznawca Stalina, który wymyślił Unię Europejską [online], Onet.pl, 23 marca 2017 [dostęp 2017-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-26]  (pol.).

Bibliografia

  • T. Rockmore: Kojève, Alexandre. W: The Edinburgh Dictionary of Continental Philosophy. John Protevi (red.). Edinburgh University Press, 2005, s. 342-344. ISBN 0-7486-1715-9.
  • ISNI: 000000012117143X
  • VIAF: 13017
  • LCCN: n82080232
  • GND: 118777726
  • NDL: 00469739
  • LIBRIS: 20dhm38l3jfndtd
  • BnF: 11909934t
  • SUDOC: 027543218
  • SBN: BVEV011720
  • NKC: jn19990004508
  • BNE: XX1149032
  • NTA: 073818038
  • BIBSYS: 90202650
  • CiNii: DA01518864
  • Open Library: OL4695186A, OL849015A
  • PLWABN: 9810632399905606
  • NUKAT: n95205587
  • J9U: 987007263824605171
  • PTBNP: 647747
  • CANTIC: a18743924
  • LNB: 000099750
  • NSK: 000160612
  • CONOR: 35753827, 107325283
  • ΕΒΕ: 71394
  • BLBNB: 000257178
  • KRNLK: KAC199615264
  • LIH: LNB:V*285939;=BW
  • Britannica: biography/Alexandre-Kojeve
  • Treccani: alexandre-kojeve
  • Universalis: alexandre-kojeve
  • NE.se: alexandre-kojeve
  • SNL: Alexandre_Kojève
  • VLE: alexandre-kojeve
  • Catalana: 0246616
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 32274