Analogi gonadoliberyny

Analogi gonadoliberyny – grupa leków stosowanych w ginekologii i onkologii do hamowania pulsacyjnego uwalniania gonadoliberyny. Wiążą się one z receptorami w przednim płacie przysadki, hamując wydzielanie lutropiny i folikulotropiny. Specyfiki z tej grupy wywołują farmakologiczną (całkowicie odwracalną) kastrację. Leki te znajdują zastosowanie w leczeniu hormonozależnej odmiany raka sutka (z obecnością receptorów estrogenowych i progesteronowych) w komórkach guza u kobiet przed menopauzą, raka stercza, endometriozy, mięśniaków macicy, przedwczesnego pokwitania pochodzenia ośrodkowego.

Należą tu dwie podgrupy leków:

  • antagonisty gonadoliberyny(inne języki) (cetroreliks, ganireliks(inne języki), abareliks(inne języki), degareliks(inne języki))
  • agonisty gonadoliberyny(inne języki) (leuprorelina, buserelina(inne języki), nafarelina(inne języki), histrelina(inne języki), goserelina, deslorelina(inne języki)).

Bibliografia

  • Grzegorz H. Bręborowicz (red.): Położnictwo i ginekologia. T. 2: Ginekologia. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 884. ISBN 978-83-200-3541-4.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Encyklopedia internetowa (klasa indywiduów chemicznych o wspólnym zastosowaniu lub funkcji):
  • Britannica: topic/LHRH-analog