Baldomero Espartero
Baldomero Espartero, właśc. Joaquín Baldomero Fernández Espartero Álvarez, książę de la Victoria (od 1839), ur. 27 października 1793 w Granátula de Calatrava, zm. 8 stycznia 1879 w Logroño) – hiszpański generał i polityk, premier (1854–1856).
Życiorys
W latach 1815–1824 walczył w Ameryce przeciwko ruchom niepodległościowym, 1833–1840 w I wojnie z karlistami po stronie regentki Marii Krystyny i liberałów, odnosząc wiele sukcesów wojskowych. W 1837 bronił Madrytu przed armią don Carlosa, 1839 zawarł układ w Vergarze, który był faktyczną kapitulacją karlistów, a 1840 usunął z Hiszpanii siły Cabrery. Dzięki tym sukcesom zyskał dużą popularność i zaczął odgrywać coraz większą rolę polityczną, 1841–1843 był regentem w imieniu Izabeli II. Realizując program postępowych liberałów (progresistas) wznowił sprzedaż kościelnych majątków i ograniczył przywileje i odrębności prawne prowincji. Rządził autorytarnie, brutalnie tłumiąc przejawy protestów, w związku z czym w 1843 udał się na emigrację do Wielkiej Brytanii, skąd powrócił w 1849. W latach 1854–1856 był premierem rządu liberałów.
Bibliografia
- Wielka Encyklopedia PWN red. Jan Wojnowski, Warszawa 2002, t. 8, s. 335.
- p
- d
- e
Premierzy Hiszpanii
| Królestwo Hiszpanii (1834–1873) |
|
|---|---|
| Pierwsza Republika Hiszpańska (1873–1874) |
|
| Królestwo Hiszpanii (1874–1931) |
|
| Druga Republika Hiszpańska (1931–1939) |
|
| Państwo Hiszpańskie (1939–1975) | |
| Królestwo Hiszpanii (od 1975) |
- kursywą oznaczono tymczasowych szefów rządów
Kontrola autorytatywna (osoba):
- PWN: 3898674
- Britannica: biography/Baldomero-Espartero-principe-de-Vergara
- Universalis: baldomero-espartero
- NE.se: baldomero-espartero
- SNL: Baldomero_Espartero
- VLE: baldomero-espartero
- Catalana: 0026508
- DSDE: Baldomero_Espartero
