Brookit

Ten artykuł od 2013-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Brookit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	brukit
Skład chemiczny	dwutlenek tytanu (TiO2)
Twardość w skali Mohsa	5,5–6,0[1]
Przełam	muszlowy[2]
Łupliwość	niewyraźna[1]
Pokrój kryształu	cienkotabliczkowy, słupkowy
Układ krystalograficzny	rombowy[1]
Właściwości mechaniczne	kruchy
Gęstość minerału	4,1[1] g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	żółtobrunatny, czerwonobrunatny do czarnego (arkansyt)[1]
Rysa	bezbarwna[2]
Połysk	diamentowy[2]
Inne	przezroczysty, silny pleochroizm
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Brookit (brukit) – minerał z gromady tlenków^[1].

Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego mineraloga i krystalografa Henry’ego Jamesa Brooke’a (1771-1857)^[1].

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy kryształy tabliczkowe i kolumnowe^[2] i słupkowe. Występuje w postaci tabliczkowych kryształów, na ścianach których widać wyraźne prążkowanie.

Często przyjmuje postać pseudoheksagonalną (podwójnej pseudoheksagonalnej piramidy). Jest jedną z trzech odmian polimorficznych dwutlenku tytanu – pozostałe odmiany to: rutyl i anataz. Jest kruchy, przezroczysty, wykazuje silny pleochroizm o barwach od żółto-, przez czerwoną, do złocistobrunatnej.

Występowanie

Występuje w żyłach hydrotermalnych, skałach metamorficznych: gnejsach, łupkach i skałach wulkanicznych^[1]. Powstaje też jako produkt rozkładu innych minerałów zawierających tytan. Niekiedy tworzy koncentracje w skałach okruchowych: piaskach i żwirach.

Miejsca występowania:

• Na świecie: Szwajcaria (Amsteg), Austria (Prägraten), Rosja (Miass), USA (Magnet Cove), Wielka Brytania (Tremadoc)^[1], Brazylia.

• W Polsce: znajdowany jest w Sudetach (w okolicach Jeleniej Góry i Kowar).

Zastosowanie

• ma znaczenie naukowe i kolekcjonerskie,
• okazjonalnie stosowany jako kamień ozdobny w jubilerstwie. Przezroczyste brukity są bardzo rzadkie i najbardziej poszukiwane,
• w niektórych złożach minerał występuje w ilościach opłacalnych do eksploatacji i wówczas jest używany do pozyskiwania tytanu.

Przypisy

Bibliografia

• Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996, seria: Leksykon Przyrodniczy. ISBN 83-7129-194-9.

Linki zewnętrzne

• brukit w serwisie Webmineral.com (ang.)
• brukit na stronie Mindat.org (ang.)