Bukaczowce

Bukaczowce
Букачівці
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Rejon

rohatyński

Prawa miejskie

1489

Powierzchnia

21,64 km²

Populacja (2018)
• liczba ludności


1251[1]

Nr kierunkowy

+380 03435

Kod pocztowy

77065

Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Bukaczowce”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Bukaczowce”
Ziemia49°15′N 24°30′E/49,250000 24,500000
Multimedia w Wikimedia Commons

Bukaczowce – osiedle typu miejskiego w rejonie rohatyńskim obwodu iwanofrankowskiego.

Znajduje tu się stacja kolejowa Bukaczowce, położona na linii Lwów – Czerniowce.

Historia

Osada została założona w 1438 r. W 1489 r. Bukaczowce uzyskały magdeburskie prawo miejskie; utraciły je między 1932 a 1934 r.

Jerzy Kalinowski, właściciel miasta, ufundował w 1634 r. klasztor bernardynów, który został zniszczony w czasie wojen z Kozakami. Właścicielami miasta w XVIII w byli Łuszczewscy. Franciszek ufundował w 1747 r. parafię i kościół, a jego syn Władysław klasztor reformatów, który skasowano w 1807 r. Później dobra należały m.in. do Augusta Aleksandra Czartoryskiego. W XIX wieku sprawdziła się tutaj rodzina Artura Grottgera. Jego ojciec, Jan Józef pochowany został na miejscowym cmentarzu w 1853 r.[2]

Na początku września 1907 między stacjami Bukaczowce a Żurawne-Nowosielce doszło do katastrofy kolejowej, wykolejenia pociągu nr 318 wyjeżdżającego ze Stanisławowa o 6:25, który był przepełniony (zbyt dużo wagonów doczepionych)[3].

W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Bukaczowce w powiecie rohatyńskim województwa stanisławowskiego.

W latach 1942–1943 Niemcy utworzyli tu getto dla Żydów, których zwożono z okolicznych miejscowości. Część wymordowano na miejscu, a resztę wywieziono do obozów koncentracyjnych[4]. W 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 5 Polaków[5].

W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca w Bukaczowcach Józefa Bizior przez kilka miesięcy przechowywała dwoje Żydów. W 1987 roku Instytut Jad Waszem podjął decyzję o przyznaniu jej tytułu Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Tytuł ten otrzymała także jej przyjaciółka Maria Dziankowska, która dostarczyła Żydom tzw. aryjskie papiery[6].

W 1989 liczyło 1648 mieszkańców[7].

W 2013 liczyło 1366 mieszkańców[8].

Zabytki

  • zamek[9]
  • kościół parafialny pw. Wszystkich Świętych – murowany, wzniesiony w latach 1822–1825 w miejsce dawnego, drewnianego. Konsekrowany w 1834 r. W latach 1875–1876 jego administratorem był ks. Zygmunt Gorazdowski, późniejszy święty Kościoła katolickiego. W okresie międzywojennym parafia liczyła 2500 wiernych w Bukaczowcach i 8 okolicznych wioskach. Po II wojnie światowej kościół zamieniony na salę gimnastyczną. Oddany katolikom w 1993 r., konsekrowany na nowo w 1994 r[10].

Urodzeni

  • Józef Widawski (w 1882) – ksiądz rzymskokatolicki, uczestnik wojny z bolszewikami 1920 i kawaler Krzyża Walecznych,
  • Jakub Rothfeld (w 1884) – neurolog, dziad Jacka Rostowskiego.
  • Adolf Limberger (w 1888) – poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji (1930–1935)[11]. W czasie okupacji niemieckiej przyczynił się do uratowania 70 Żydów[12].
  • Antoni Chojcan (5 czerwca 1924 – 4 grudnia 2013) – pułkownik, pilot, żołnierz AK, harcerz, twórca Aeroklubu Wrocławskiego

Zobacz też

  • Karolówka (Czerniów Nowy)

Przypisy

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018, s. 37.
  2. Bukaczowce – Strona główna – Stanisławów Kresy [online], stanislawow.net [dostęp 2023-04-14] .
  3. Katastrofa kolejowa. „Kurier Lwowski”. 413, s. 4, 5 września 1907.
  4. Bukaczowce – akcja „Reinhardt” – Teatr NN [online], teatrnn.pl [dostęp 2023-04-14]  (pol.).
  5. HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., EugeniuszE. Różański EugeniuszE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 383, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661 .
  6. Historia pomocy - Dziankowska Maria i Bizior-Horysławska Józefa. sprawiedliwi.org.pl. [dostęp 2024-02-14]. (pol.).
  7. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
  8. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  9. Władysław Łoziński: Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku. Lwów, 1903, s. 98.
  10. Bukaczowce. Kościół p.w. Wszystkich Świętych (1822–1825). Iwano-Frankiwski obw., Iwano-Frankowski r-n (Rohatynski r-n) | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], rkc.in.ua [dostęp 2023-04-14] .
  11. Adolf Limberger [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-04-14] .
  12. Bukaczowce – akcja „Reinhardt” Teatr NN [online], teatrnn.pl [dostęp 2023-04-14]  (pol.).

Linki zewnętrzne

  • Bukaczowce, mko, pow. rohatyński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 457 .
  • Bukaczowce, mko, pow. rohatyński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 270 .
  • Historia Żydów w Bukaczowcach na portalu Wirtualny Sztetl
  • Historia społeczności Bukaczowiec w wieku XX
  • Bukaczowce na stronie Rady Najwyższej Ukrainy. (ukr.)
  • p
  • d
  • e
Osiedla typu miejskiego obwodu iwanofrankiwskiego
  • p
  • d
  • e
Przynależność wojewódzka
Miasta / Prawa miejskie (1920–34 )
Miasteczka (1920–34)
Gminy miejskie (1920–39 )
Gminy wiejskie zbiorowe
(1934–39 )
  • Bołszowce
  • Bukaczowce
  • Bursztyn
  • Knihynicze
  • Koniuszki
  • Konkolniki
  • Lipica Dolna
  • Podkamień
  • Puków
  • Rohatyn
  • Żurów
  • p
  • d
  • e
Miasta i miasteczka zdegradowane reformą gminną z 1933–1934

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTPosiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Gminy miejskie
  • Bnin (1395–1934)
  • Boćki (1509–1934)
  • Brzostek (1367–1934, od 2009)
  • Budzyń (1458–1934, od 2021)
  • Ciężkowice (1348–1934, od 2000)
  • Czarny Dunajec (1879–1896, 1925–1934, od 2023)
  • Dobrzyca (1440–1934, od 2014)
  • Gąsawa (1388–1934, od 2024)
  • Gębice (1425–1934)
  • Jagielnica (1518–1934)
  • Jaraczewo (1519–1934, od 2016)
  • Jazłowiec (1519–1934)
  • Kopanica (1450–1934)
  • Lanckorona (1366–1934)
  • Łohiszyn (1570–1934, od 1959OTP)
  • Mielnik (1440–1934)
  • Mieścisko (1474–1934, od 2024)
  • Narew (1529–1934)
  • Niżankowice (1431–1934, od 1940OTP)
  • Nowe Miasto nad Wartą (1283–1934)
  • Nowy Dwór (1578–1934)
  • Nowy Wiśnicz (1616–1934, od 1994)
  • Obrzycko (1458–1934, od 1990)
  • Odelsk (1546–1934)
  • Piaski (1775–1934)
  • Powidz (1243–1934)
  • Rogowo (1380–1580, 1672–1934)
  • Rostarzewo (1752–1934)
  • Rychtal (1294–1934, od 2024)
  • Ryczywół (1426–1934)
  • Rynarzewo (1299–1934)
  • Stara Sól (1557–1934, od 1940OTP)
  • Szereszów (1569–1934, od 1940OTP)
  • Święciechowa (1277–1934)
  • Ulanów (1616–1934, 1941–1945, od 1958)
  • Uście Solne (1616–1934)
  • Władysławów (1727–1870, 1919–1934)
  • Wojnicz (1369–1934, od 2007)
  • Zaniemyśl (1742–1934, 1940–1948)
Gminy wiejskie
z prawami miejskimi
Gminy wiejskie
z prawami miasteczka

Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.