Ceramika bolesławiecka

Filiżanka z ceramiki bolesławieckiej ze spodkiem
Dzbanek z ceramiki bolesławieckiej
Współczesne wyroby z ceramiki bolesławieckiej

Ceramika bolesławiecka (niem. Bunzlauer Keramik[a][b]) – ceramika produkowana w Bolesławcu i jego okolicach od XIV wieku, a po 1945 także w Niemczech przez wysiedlonych, np. w tzw. Wiosce garncarzy Fredersloh[1] w Moringen.

Rozwój produkcji ceramiki datuje się na II poł. XVIII w., a następnie na I poł. XIX w. Do 1850 produkowano metodą rzemieślniczą, a następnie przemysłową. Produkowano dzbany, wazy i kufle o charakterystycznej brunatno-szklistej barwie, polewane białym szkliwem skaleniowym, ich główny producent J.G. Altman uzyskał w 1844 złoty medal na wystawie w Londynie.

Po 1945 produkcję kontynuował zakład Cepelii dysponujący 8 piecami, produkował talerze, kufle, komplety do kawy[2].

Kolekcję ceramiki bolesławieckiej można oglądać m.in. w Muzeum Ceramiki w Bolesławcu.

Współcześni producenci i ich klienci

Współcześnie produkcją ceramiki bolesławieckiej zajmują się różne lokalne firmy. W wystawie „Z bolesławieckiej gliny – prezentacja współczesnych zakładów ceramicznych działających na terenie Ziemi Bolesławieckiej” zorganizowanej w Muzeum Ceramiki w Bolesławcu i trwającej od sierpnia do października 2021 wzięło udział 30 producentów[3][4].

W lipcu 2017 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda i jego żona Agata Kornhauser-Duda podarowali księciu Williamowi i księżnej Kate m.in. serwis kawowy z Bolesławca[5].

Zamówienia w bolesławieckiej spółdzielni „Ceramika Artystyczna” realizowały m.in. Polskie Linie Lotnicze LOT (dla Jana Pawła II) oraz CIA[6]. Ponad 90% produkcji tej firmy trafia na eksport (z czego połowa do Stanów Zjednoczonych)[6].

Królewska Ceramiczna Szkoła Zawodowa Bolesławiec

W 1897 roku powstała Królewska Ceramiczna Szkoła Zawodowa Bolesławiec (Königliche Keramische Fachschule Bunzlau)[7]. W 1922 roku przemianowano ją w Państwową Ceramiczną Szkołę Zawodową (Staatliche Keramische Fachschule)[7]. Funkcjonowała do lutego 1945[7]. Obecnie mieści się tam Zespół Szkół Elektronicznych im. Ignacego Domeyki[7].

Uwagi

  1. ↑ niemiecka nazwa Bolesławca to Bunzlau
  2. ↑ w innych językach używa się zarówno polskiej, jak i niemieckiej nazwy miasta

Przypisy

  1. ↑ toepferdorf-fredelsloh – Touristik-Information Töpferdorf Fredelsloh e.V [online], www.toepferdorf-fredelsloh.de [dostęp 2017-11-22]  (niem.).
  2. ↑ JanuszJ. Czerwiński JanuszJ., RyszardR. Chanas RyszardR., Dolny Śląsk - przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 338 .
  3. ↑ Producenci ceramiki bolesławieckiej. Muzeum Ceramiki w Bolesławcu. [dostęp 2024-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-06-09)].
  4. ↑ Z bolesławieckiej gliny – przedstawiamy lokalnych producentów. Muzeum Ceramiki w Bolesławcu, 2021-08-20. [dostęp 2024-06-09].
  5. ↑ Arek Durka: Wiemy co para prezydencka podarowała księżnej Kate i księciu Williamowi. wp.pl, 2017-07-18. [dostęp 2024-06-09].
  6. ↑ a b CIA zamówiło zastawę w Bolesławcu. Projekt odtajniony. rp.pl, 2018-08-13. [dostęp 2024-06-09].
  7. ↑ a b c d Łukasz Hałat: Historia Zespołu Szkół Elektronicznych im. Ignacego Domeyki W Bolesławcu. Zespół Szkół Elektronicznych im. Ignacego Domeyki w Bolesławcu, 2020-11-23. [dostęp 2024-06-09].

Linki zewnętrzne

Zobacz multimedia związane z tematem: Ceramika bolesławiecka
  • Muzeum Ceramiki w Bolesławcu