Charles Le Brun

Charles Le Brun
Ilustracja
Nicolas Largillière, Portret Charlesa Le Bruna (1683-86)
Data i miejsce śmierci

12 lutego 1690
Paryż

Narodowość

francuska

Dziedzina sztuki

malarstwo, architektura

Epoka

barok

Multimedia w Wikimedia Commons
Kanclerz Séguier na koniu (ok. 1670), Luwr Paryż
Portret Nicolasa Le Bruna (ok. 1635), Rezidenzgalerie Salzburg
Wniebowzięcie NMP (lata 70. XVII w.), Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Charles Le Brun (Lebrun) (ochrz. 24 lutego 1619 w Paryżu, zm. 12 lutego 1690, tamże) – francuski malarz, architekt i dekorator okresu baroku, współtwórca stylu Ludwika XIV.

Życiorys

Był synem rzeźbiarza Nicolasa Le Bruna. Od 1632 uczył się u François Perriera, dwa lata później u Simona Voueta. W 1637 wyjechał do Fontainebleau. W 1638 uzyskał tytuł malarza nadwornego. W l. 1642-45 przebywał w Rzymie, gdzie kształcił się u Poussina, ulegając zarazem wpływowi Pietra da Cortony. W 1646 wrócił do Paryża. W 1648 uczestniczył w założeniu Akademii Królewskiej, której został profesorem, a od 1668 rektorem. W roku 1664, dzięki poparciu Jean-Baptiste Colberta, ministra Ludwika XIV, został mianowany pierwszym malarzem królewskim, a w 1663 generalnym kustoszem królewskich zbiorów sztuki oraz pierwszym dyrektorem Manufacture des Gobelins.

Według jego koncepcji powstały Galeria Zwierciadlana, salony Wojny i Pokoju oraz Schody Ambasadorów w Wersalu. Ozdobił Galerię Apollina w Luwrze i Galerię Herkulesa w hôtelu Lambert. Dekorował również pałace w Sceaux i w Marly-le-Roi. W 1667 opublikował pracę o ekspresji w sztuce pt. Méthode pour apprendre à dessiner les passions.

Malował liczne obrazy sztalugowe o tematyce mitologicznej, religijnej, alegorycznej i historycznej, portrety oraz kartony do tapiserii (serie: Żywioły, Pory roku, Historia Ludwika XIV, Historia Aleksandra Wielkiego, Królewskie pałace). Jego styl łączył w sobie cechy klasycyzmu Poussina i dojrzałego baroku włoskiego. Cechuje go dążenie do przepychu i monumentalizmu, realizowane paletą miedzianych i ciemnobłękitnych, przyszarzałych odcieni.

Jego uczniami byli m.in.: Charles de La Fosse, Jean Jouvenet i René Antoine Houasse.

Dzieła artysty

Bibliografia

  • Barok, AlbertA. Rovira (red.), MariaM. Mach (tłum.), Łódź: Galaktyka, 1999, ISBN 83-87914-03-7, OCLC 830299699 .
  • WendyW. Beckett WendyW., 1000 arcydzieł, EwaE. Gorządek (tłum.), Warszawa: Arkady, 2001, ISBN 83-213-4218-3, OCLC 749354342 .
  • A. Dulewicz, Encyklopedia sztuki francuskiej, Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN; WAiF 1997, ISBN 83-01-12330-3
  • Janusz Janowski, Le Brun Charles, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 10, Lublin: Tow. Nauk. KUL, 2004, ISBN 83-7306-195-9
  • Leksykon malarstwa od A do Z, Warszawa: Muza S.A., 1992, ISBN 83-7079-076-3
  • Krystyna Secomska, Malarstwo francuskie XVII w., Warszawa: WAiF, 1985, ISBN 83-221-0219-4
  • Christine Stukenbrock, Barbara Toepper, Arcydzieła malarstwa europejskiego, Koenigswinter: h. f. ullmann, 2007, ISBN 978-3-8331-2131-9
  • Stefano Zuffi, Wielki słownik malarzy, t. 2, Warszawa: HPS, 2006, ISBN 978-83-60688-16-8
  • ISNI: 0000000121016536
  • VIAF: 59097680
  • ULAN: 500016215
  • LCCN: n78072045
  • GND: 118779141
  • LIBRIS: cs36bldv9cfcdg98
  • BnF: 120282726
  • SUDOC: 028449975
  • SBN: RAVV080022
  • NKC: ola2002150760
  • BNE: XX850665
  • NTA: 068974485
  • BIBSYS: 90059266
  • CiNii: DA03833283
  • Open Library: OL513171A
  • PLWABN: 9810649098805606
  • NUKAT: n97063407
  • J9U: 987007273537405171
  • PTBNP: 231382
  • CANTIC: a20138064
  • LNB: 000248413
  • NSK: 000425072
  • CONOR: 47934307
  • BNC: 000180590
  • BLBNB: 000263937
  • LIH: LNB:BFbH;=BI
  • PWN: 3931029
  • Britannica: biography/Charles-Le-Brun
  • Universalis: charles-le-brun
  • БРЭ: 2135094
  • NE.se: charles-le-brun
  • SNL: Charles_Le_Brun
  • VLE: charles-le-brun
  • Catalana: 0036768
  • DSDE: Charles_Le_Brun
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 35754