Corrado Bafile
Kardynał prezbiter | |||
| |||
Kraj działania | Włochy | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 4 lipca 1903 | ||
Data i miejsce śmierci | 3 lutego 2005 | ||
Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych | |||
Okres sprawowania | 1975–1980 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 11 kwietnia 1936 | ||
Nominacja biskupia | 13 lutego 1960 | ||
Sakra biskupia | 19 marca 1960 | ||
Kreacja kardynalska | 24 maja 1976 | ||
Kościół tytularny | S. Maria in Portico | ||
Odznaczenia | |||
|
Data konsekracji | 19 marca 1960 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Jan XXIII | ||||||
Współkonsekratorzy | Diego Venini | ||||||
|
Corrado Bafile (ur. 4 lipca 1903 w L’Aquili, zm. 3 lutego 2005 w Rzymie), włoski duchowny katolicki, dyplomata, kardynał.
Życiorys
Studiował na Uniwersytecie w Monachium oraz kilku uczelniach rzymskich (Uniwersytet Rzymski, Papieski Uniwersytet Gregoriański, Wyższe Seminarium Duchowne, Athenaeum Laterańskie oraz Akademia Duchowieństwa Szlachetnie Urodzonego). 11 kwietnia 1936 przyjął w Rzymie święcenia kapłańskie. W latach 1939-1960 sprawował opiekę duszpasterską wśród mieszkańców Rzymu i pracował jednocześnie w watykańskim Sekretariacie Stanu. W czerwcu 1954 został obdarzony tytułem papieskiego prałata domowego.
13 lutego 1960 został mianowany nuncjuszem w Niemczech, jednocześnie otrzymał godność arcybiskupa, ze stolicą tytularną Antiochia in Pisidia. Sakry biskupiej udzielił mu w Watykanie papież Jan XXIII 19 marca 1960. Bafile brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II (1962-1965); w 1975 zakończył wieloletnią misję dyplomatyczną w Niemczech i przeszedł do pracy w Kurii Rzymskiej.
W lipcu 1975 papież Paweł VI powierzył mu kierowanie Kongregacją Spraw Kanonizacyjnych (proprefekt); 24 maja 1976 mianowany kardynałem, z tytułem diakona S. Maria in Portico, następnego dnia podniesiony do rangi prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Uczestniczył w sesji Światowego Synodu Biskupów w 1977, w zgromadzeniach plenarnych Kolegium Kardynalskiego, a także w obu konklawe w 1978.
W czerwcu 1980 złożył rezygnację z kierowania Kongregacją, w lipcu 1983 jako 80-latek utracił także prawo udziału w konklawe. W czerwcu 1987 został podniesiony do godności kardynała-prezbitera, z zachowaniem tytułu S. Maria in Portico pro hac vice.
Od śmierci biskupa Jose Rosenhammera w 2003 był najstarszym żyjącym biskupem Kościoła katolickiego na świecie; w lipcu 2003 jako jeden z nielicznych kardynałów w historii ukończył 100 lat. Zmarł w wieku 101 lat.
- p
- d
- e
Nuncjusze apostolscy w Republice Weimarskiej i w III Rzeszy |
|
---|---|
Nuncjusze apostolscy w Republice Federalnej Niemiec z siedzibą w Bonn |
|
Nuncjusze apostolscy w Republice Federalnej Niemiec po zjednoczeniu |
|
- p
- d
- e
Prefekci Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych |
|
---|---|
Prefekci Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych |
|