Etanoloamina

Etanoloamina

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 2-aminoetanol Inne nazwy i oznaczenia etanolamina, kolamina, aminoetanol, monoetanoloamina, alkohol β-aminoetylowy[1], hydroksyetyloamina, MEN
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C2H7NO
Inne wzory	HO–CH2-CH2–NH2
Masa molowa	61,08 g/mol
Wygląd	przezroczysta, bezbarwna, lepka, higroskopijna ciecz[2] o zapachu amoniaku[3]
Identyfikacja
Numer CAS	141-43-5
PubChem	700
DrugBank	DB03994
SMILES C(CO)N
InChI InChI=1S/C2H7NO/c3-1-2-4/h4H,1-3H2 InChIKey HZAXFHJVJLSVMW-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,012 g/cm³[4]; ciecz 1,0164 g/cm³ (20 °C)[3]; ciecz Rozpuszczalność w wodzie bez ograniczeń[2][3] w innych rozpuszczalnikach metanol: bez ograniczeń[2] Temperatura topnienia 10–11 °C[4][2][3][5] Temperatura wrzenia 170–171 °C[5][3][4] 69–70 °C (10 mmHg)[4] Punkt krytyczny 341 °C[3]; 67,8 MPa[3] logP -1,31 Kwasowość (pKa) 9,499 Lepkość 24,1 cP (20 °C)[3] Napięcie powierzchniowe 48,89 g/s² (20 °C)[3]
Budowa Moment dipolowy 2,27 D[3]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[6] Niebezpieczeństwo Zwroty H H332, H312, H302, H314 Zwroty P P280, P305+P351+P338, P310 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[6] Żrący (C) Zwroty R R20/21/22, R34 Zwroty S S1/2, S26, S36/37/39, S45 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[3] 2 3 0   Temperatura zapłonu 85–86 °C[3][4] Temperatura samozapłonu 410 °C[3] Numer RTECS KJ5775000 Dawka śmiertelna LD50 50 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)
Podobne związki
Pochodne	N-metyloaminoetanol, N,N-dimetyloaminoetanol
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Etanoloamina, kolamina (z gr. kólla, klej, + amina), aminoetanol – organiczny związek chemiczny z grupy aminoalkoholi. Należy do grupy amin biogennych.

Właściwości

Bezbarwna, oleista ciecz; mieszalna z wodą, alkoholem i eterem^[1]. Ma charakter zasadowy.

Otrzymywanie

Jest produktem rozpadu naturalnych fosfatydów, na przykład kefalina. Powstaje też na drodze hydrolizy seryny^[1]. Otrzymywana jest z tlenku etylenu i amoniaku według schematu:

C₂H₄O + NH₃ → C₂H₇NO

Zastosowanie

Stosowana jest jako środek zmiękczający, emulgujący, do otrzymywania środków piorących oraz w przemyśle tworzyw sztucznych jako plastyfikator.

Przypisy