FIBA Intercontinental Cup

FIBA Intercontinental Cup
FIBA Club World Cup
FIBA World Cup for Champion Clubs
2016/17
Państwo

członkowie FIBA

Dyscyplina

koszykówka

Organizator rozgrywek

FIBA

Data założenia

1966

Rozgrywki
Liczba drużyn

2

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

Varese

Obecny zwycięzca

Iberostar Teneryfa

Najwięcej zwycięstw

Real Madryt (5)

Strona internetowa

FIBA Intercontinental Cup – powszechnie określany FIBA World Cup for Champion Clubs (Puchar Świata FIBA dla mistrzów klubowych) lub FIBA Club World Cup (Klubowy Puchar Świata FIBA), to profesjonalny turniej koszykarski zatwierdzony przez FIBA, FIBA Ameryka oraz Euroleague Basketball Company. Został stworzony w celu umożliwienia rywalizacji czołowym klubom koszykarskim bez względu na ich położenie geograficzne. Jego zwycięzca jest uznawany oficjalnie za klubowego mistrza świata. W turnieju World Cup for Clubs biorą udział głównie mistrzowie poszczególnych kontynentów lub stref geograficznych reprezentujący najwyższy poziom koszykówki w danym obszarze świata.

Aktualnie mistrzowie ligi amerykańskiej FIBA stają do konfrontacji z mistrzem Euroligi w dwumeczu. W ten sposób wyłaniany jest najlepszy klub koszykarski na świecie. Do tej pory mistrzowie NBA, jako najlepsze kluby strefy Ameryki Północnej nadal odmawiają udziału w turnieju.

FIBA planuje rozszerzyć turniej o zwycięskie zespoły z FIBA Africa Clubs Champions Cup, FIBA Asia Champions Cup, NBL (FIBA Oceania) i prawdopodobnie drużyny NBA[1][2].

Poprzednie nazwy zawodów

  • FIBA Intercontinental Cup (lub FIBA World Cup for Champion Clubs): (1966–1980)
  • FIBA Club World Cup: (1981)
  • FIBA Intercontinental Cup (lub FIBA World Cup for Champion Clubs): (1982–1984)
  • FIBA Club World Cup: (1985–1987)
  • FIBA Intercontinental Cup (lub FIBA World Cup for Champion Clubs): (1996, 2013–present)
    • Od 1973 roku turniej jest również nazywany ku pamięci Renato Williama Jonesa – FIBA Intercontinental Cup "William Jones", lub FIBA Club World Cup "William Jones".
    • Turniej jest także nazywany FIBA Intercontinental Cup of Clubs, nie należy go mylić z 1972 FIBA Intercontinental Cup of National Teams.

Zwycięzcy

  • 1966 Włochy Varèse (Ignis)
  • 1967 Stany Zjednoczone Akron Wingfoots
  • 1968 Stany Zjednoczone Akron Wingfoots
  • 1969 Stany Zjednoczone Akron Wingfoots
  • 1970 Włochy Varèse (Ignis)
  • 1971–1972 Nie rozgrywano
  • 1973 Włochy Varèse (Ignis)
  • 1974 Stany Zjednoczone Maryland Terrapins
  • 1975 Włochy Cantù (Forst)
  • 1976 Real Madryt
  • 1977 Hiszpania Real Madryt
  • 1978 Hiszpania Real Madryt
  • 1979 Brazylia Sírio
  • 1980 Izrael Maccabi Tel Awiw (Elite)
  • 1981 Hiszpania Real Madryt
  • 1982 Włochy Cantù (Ford)
  • 1983 Argentyna Obras Sanitarias
  • 1984 Włochy Virtus Rzym (Banco di Roma)
  • 1985 Hiszpania FC Barcelona
  • 1986 Žalgiris
  • 1987 Włochy Olimpia Mediolan (Tracer)
  • 1988–1995 Nie rozgrywano
  • 1996 Grecja Panathinaikos
  • 1997–2012 Nie rozgrywano
  • 2013 Grecja Olympiacos
  • 2014 Brazylia Flamengo
  • 2015 Hiszpania Real Madryt
  • 2016 Wenezuela Guaros de Lara
  • 2017 Hiszpania Iberostar Teneryfa

Finaliści FIBA Intercontinental Cup

Rok Miasto gospodarza Mistrz Pokonany Finał
1966 Madryt Włochy Varèse (Ignis) Brazylia Corinthians 66–59
1967 Varese, Neapol i Rzym Stany Zjednoczone Akron Wingfoots (Goodyear) Włochy Varèse (Ignis) 78–72
1968 Filadelfia Stany Zjednoczone Akron Wingfoots (Goodyear) Real Madryt 105–73
1969 Macon Stany Zjednoczone Akron Wingfoots (Goodyear) Czechosłowacja Spartak ZJŠ Brno 84–71
1970 Varese Włochy Varèse (Ignis) Real Madryt Liga
1973 São Paulo Włochy Varèse (Ignis) Brazylia Sírio Liga
1974 Meksyk Stany Zjednoczone Maryland Terrapins Włochy Varèse (Ignis) Liga
1975 Varese i Cantù Włochy Cantù (Forst) Brazylia Franca (Amazonas) Liga
1976 Buenos Aires Real Madryt Włochy Varèse (Mobilgirgi) Liga
1977 Madryt Hiszpania Real Madryt Włochy Varèse (Mobilgirgi) Liga
1978 Buenos Aires Hiszpania Real Madryt Argentyna Obras Sanitarias Liga
1979 São Paulo Brazylia Sírio Bosna Liga
1980 Sarajewo Izrael Maccabi Tel Awiw (Elite) Brazylia Franca (Francana) Liga
1981 São Paulo Hiszpania Real Madryt Brazylia Sírio 109–83
1982 Den Bosch, Rotterdam i Amsterdam Włochy Cantù (Ford) Holandia Den Bosch (Nashua) Liga
1983 Buenos Aires Argentyna Obras Sanitarias Włochy Cantù (Jollycolombani) Liga
1984 São Paulo Włochy Virtus Rzym (Banco di Roma) Argentyna Obras Sanitarias Liga
1985 Barcelona i Girona Hiszpania FC Barcelona Brazylia Monte Líbano 93–89
1986 Buenos Aires Žalgiris Argentyna Ferro Carril Oeste 84–78
1987 Mediolan Włochy Olimpia Mediolan (Tracer) Hiszpania FC Barcelona 100–84
1996 Rosario i Amarusi, Ateny Grecja Panathinaikos Argentyna Olimpia 83–89
83–78
101–76
2013 Barueri, São Paulo Grecja Olympiacos Brazylia Pinheiros (Sky) 81–70
86–69
2014 Rio de Janeiro Brazylia Flamengo Izrael Maccabi Tel Awiw (Electra) 66–69
90–77
2015 São Paulo Hiszpania Real Madryt Brazylia Bauru 90–91
91–79
2016 Frankfurt nad Menem Wenezuela Guaros de Lara Niemcy Skyliners Frankfurt 74–69
2017 San Cristóbal de La Laguna Hiszpania Iberostar Teneryfa Wenezuela Guaros de Lara 76–71

Statystyki

Tytuły według klubu

Miejsce Klub Tytuły Przegrane finały Mistrzowskie lata
1. Hiszpania Real Madryt 5 2 1976, 1977, 1978, 1981, 2015
2. Włochy Varèse 3 4 1966, 1970, 1973
3. Stany Zjednoczone Akron Wingfoots 3 1967, 1968, 1969
4. Włochy Cantù 2 1 1975, 1982
5. Brazylia Sírio 1 2 1979
6. Argentyna Obras Sanitarias 1 2 1983
7. Izrael Maccabi Tel Awiw 1 1 1980
8. Hiszpania FC Barcelona 1 1 1985
9. Stany Zjednoczone Maryland Terrapins 1 1974
10. Włochy Virtus Rzym 1 1984
11. Žalgiris 1 1986
12. Włochy Olimpia Mediolan 1 1987
13. Grecja Panathinaikos 1 1996
14. Grecja Olympiacos 1 2013
15. Brazylia Flamengo 1 2014
16. Brazylia Franca 2
17. Brazylia Corinthians 1
18. Czechosłowacja Brno 1
19. Bosna 1
20. Holandia Den Bosch 1
21. Brazylia Monte Líbano 1
22. Argentyna Ferro Carril Oeste 1
23. Argentyna Olimpia 1
24. Brazylia Pinheiros 1
25. Brazylia Bauru 1

Tytuły według kraju

Miejsce Kraj Tytuły Przegrane finały
1. Włochy Włochy 7 5
2. Hiszpania Hiszpania 6 3
3. Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone 4
4. Brazylia Brazylia 2 8
5. Grecja Grecja 2
6. Argentyna Argentyna 1 4
7. Izrael Izrael 1 1
8. Wenezuela Wenezuela 1 1
9. ZSRR 1
10. Czechosłowacja Czechosłowacja 1
11. Jugosławia 1
12. Holandia Holandia 1
13. Niemcy Niemcy 1

Czołowi strzelcy decydującego spotkania

Sezon Czołowy strzelec Klub Punkty
1966
 Włochy Giovanni Gavagnin Włochy Ignis Varèse
20
1967
 Włochy Tony Gennari Włochy Ignis Varèse
25
1968
 Stany Zjednoczone Miles Aiken Real Madryt
23
1969
 Czechosłowacja Jan Bobrovský Czechosłowacja Spartak ZJŠ Brno
34
1970
 Czechosłowacja Jiří Zídek Sr Czechosłowacja Slavia Praga
20
1973
bd
bd
bd
1974
 Stany Zjednoczone John Lucas II i Stany Zjednoczone Bob Morse Stany Zjednoczone Maryland Terrapins i Włochy Ignis Varèse
24
1975
bd
bd
bd
1976
 Rafael Rullán Real Madryt
23
1977
 Stany Zjednoczone Walter Szczerbiak Hiszpania Real Madryt
29
1978
 Stany Zjednoczone John Coughran Hiszpania Real Madryt
26
1979
 Brazylia Oscar Schmidt Brazylia Sírio
42
1980
 Stany Zjednoczone Earl Williams Izrael Maccabi Elite
28
1981
 Mirza Delibašić Hiszpania Real Madryt
33
1982
 Włochy Antonello Riva i Holandia Dan Cramer Włochy Ford Cantù i Holandia Nashua Den Bosch
22
1983
bd
bd
bd
1984
 Stany Zjednoczone Ray Townsend Włochy Virtus Rzym
29
1985
 Hiszpania Juan Antonio San Epifanio Hiszpania FC Barcelona
39
1986
 Arvydas Sabonis Žalgiris
26
1987
 Stany Zjednoczone Bob McAdoo Włochy Tracer Mediolan
25
1996
 Argentyna Jorge Racca Argentyna Olimpia
28
2013
 Stany Zjednoczone Brazylia Shamell Stallworth Brazylia Pinheiros
27
2014
 Stany Zjednoczone Jeremy Pargo Izrael Maccabi Electra
28
2015
 Brazylia Ricardo Fischer Brazylia Bauru
26
2016 Stany Zjednoczone Zach Graham Wenezuela Guaros de Lara
19

MVP

Sezon Laureat Klub
1977 Stany Zjednoczone Walter Szczerbiak Hiszpania Real Madryt
1987 Hiszpania Juan Antonio San Epifanio Hiszpania FC Barcelona
2013 Grecja Wasilis Spanulis[3][4] Grecja Olympiacos
2014 Argentyna Nicolás Laprovíttola[5][6] Brazylia Flamengo
2015 Hiszpania Sergio Llull Hiszpania Real Madryt
2016 Stany Zjednoczone Zach Graham Wenezuela Guaros de Lara
2017 Stany Zjednoczone Mike Tobey Hiszpania Iberostar Teneryfa

Specjalna edycja turnieju 1972

W 1972 roku FIBA zorganizowała turniej z udziałem czterech reprezentacji narodowych – ZSRR, Polski, Brazylii i NABL All-Stars Team (drużyna zastąpiła w turnieju reprezentację narodową USA). Mimo iż ten turniej nie jest częścią aktualnego Klubowego Pucharu Świata widnieje w jego zapisach historycznych, jako edycja specjalna turnieju, gdyż on sam nie był rozgrywany w latach 1971–1972[7].

Rok Miasto gospodarza Zwycięzca 2. miejsce 3. miejsce 4. miejsce
1972 Brazylia São Paulo Stany Zjednoczone NABL All-Stars ZSRR Brazylia Brazylia Polska Polska

Przypisy

  1. ↑ Com Copa Intercontinental, Fiba ensaia Campeonato Mundial. esportes.opovo.com.br. [dostęp 2015-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 stycznia 2019)]. (port.).
  2. ↑ Pinheiros e Olympiacos começam a disputar o título da Intercontinental. esportes.estadao.com.br. [dostęp 2015-04-21]. (port.).
  3. ↑ O Herói e o Vilão de Olympiacos 86 x 69 Pinheiros, pelo Mundial de Clubes. FoxSports.com. [dostęp 2015-04-21]. (port.).
  4. ↑ Olympiacos bate Pinheiros e vence Copa Intercontinental. Gazetaesportiva.net. [dostęp 2015-04-21]. (port.).
  5. ↑ Fla derruba o Maccabi e fatura o maior título de sua história no basquete. globoesporte.globo.com. [dostęp 2015-04-21]. (port.).
  6. ↑ Con Nicolás Laprovittola como MVP, Flamengo se consagró campeón Intercontinental. canchallena.lanacion.com.ar. [dostęp 2015-04-21]. (hiszp.).
  7. ↑ VI Intercontinental Cup (São Paulo 1972). LinguaSport.com. [dostęp 2015-04-21]. (ang.).
  • p
  • d
  • e
MVP Interkontynentalnego Pucharu FIBA
  • p
  • d
  • e
Zawodowe ligi koszykarskie mężczyzn
Europa
Afryka
Ameryka
Azja
Oceania
  • Australia
  • Nowa Zelandia
Ligi i turnieje
międzynarodowe
Afryka
Ameryka
Azja
Europa
Nieistniejące
Europa
Ameryka
  • Kategoria