Fritz Reiner

Fritz Reiner

Data i miejsce urodzenia	19 grudnia 1888 Budapeszt, Austro-Węgry
Pochodzenie	węgierskie
Data i miejsce śmierci	15 listopada 1963 Nowy Jork
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	dyrygent
Powiązania	Cincinnati Symphony Orchestra, Pittsburgh Symphony Orchestra, Chicagowska Orkiestra Symfoniczna
Multimedia w Wikimedia Commons

Fritz Reiner (ur. 19 grudnia 1888 w Budapeszcie, zm. 15 listopada 1963 w Nowym Jorku) – amerykański dyrygent żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

Studiował w Akademii Muzycznej im. Ferenca Liszta w Budapeszcie (Liszt Ferenc Zeneművészeti Egyetem) u Béli Bartóka (fortepian) i Hansa Koesslera (kompozycję)^[1] [2]. Jako dyrygent zadebiutował w 1909 w budapeszteńskiej Vígopera dyrygując Carmen Georgesa Bizeta. Był dyrygentem w Landestheater w Lublanie (1910–1911), następnie w Volksoper w Budapeszcie (1911–1914) i w Staatsoper w Dreźnie (1914–1921), gdzie blisko współpracował z Richardem Straussem, który – podobnie jak Arthur Nikisch – miał ogromny wpływ na artystyczny rozwój Reinera^[1] [2][3].

W 1922 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i objął stanowisko pierwszego dyrygenta Cincinnati Symphony Orchestra, na którym pozostał do 1931. Następnie prowadził Pittsburgh Symphony Orchestra (1938–1948) i Chicagowską Orkiestrę Symfoniczną (1953–1963). Był także dyrygentem gościnnym w Filharmonii Nowojorskiej, Orkiestrze Filadelfijskiej, operze w Halle (1921), dyrygował w Rzymie (1921), Barcelonie (1922), Buenos Aires (1926), londyńskim Covent Garden Theatre (1936–1937), San Francisco (1936–1938). W latach 1948–1953 prowadził gościnnie orkiestrę nowojorskiej Metropolitan Opera^[1] [2].

Od 1931 wykładał w Curtis Institute of Music w Filadelfii^[1] [2][3], wśród jego uczniów byli m.in. Leonard Bernstein i Lukas Foss^[1] [2].

Reiner był uważany za wybitnego interpretatora klasyków i muzyki XX wieku^[3], zwłaszcza Straussa, Bartóka, Strawinskiego, Weberna, jako że jego gust muzyczny był zdecydowanie modernistyczny^[1] [2]. Jego styl dyrygowania, podobnie jak Nikischa i Toscaniniego^[2], był ekonomiczny i bardzo precyzyjny^[1] [2][3], znajdujący równowagę między ekspresją a wiernością zapisowi nutowemu^[1] .

Przypisy

Bibliografia

• Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
• Philip Hart: Reiner, Fritz. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. R. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Fritz Reiner w bazie AllMusic (ang.)