Funkcja dobrobytu społecznego
| Ten artykuł należy dopracować: od 2012-12 → zweryfikować treść i dodać przypisy, → napisać/poprawić definicję. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Celem funkcji dobrobytu społecznego jest ujęcie ogólnego położenia społeczeństwa, odzwierciedla preferencje jednostek dotyczącą różnych stanów świata.
Polegają na wyborze odpowiedniego operatora matematycznego (np. dodawania czy mnożenia), przekształcającego preferencje jednostek w preferencje społeczne.
Najczęściej stosowanymi funkcjami dobrobytu społecznego są:
- a) utylitarystyczna
- Społeczna funkcja użyteczności może być wyrażona jako ważona suma użyteczności indywidualnych.
- b) mulitplikatywna, tzw. Bernoulliego–Nasha (multiplikatywna) lub Cobba–Douglasa
- Poprzez mnożenie wykazuje się, że równiejszy podział dochodów przynosi większy dobrobyt społeczny
- c) Rawlsa
- Dobrobyt społeczny określony jest wyłącznie jako wartość funkcji użyteczności dla jednostki znajdującej się w bardzo złym położeniu
- Wartość funkcji użyteczności dla jakiejś osoby, przy założeniu o braku zmiany funkcji użyteczności dla jednostki w najgorszej sytuacji, nie powoduje przejścia na wyższy poziom dobrobytu społecznego, który wzrasta jedynie przy wzroście minimalnej wartości funkcji użyteczności. Występuje brak wymienności między funkcjami użyteczności dla 2 osób.
- d) Bergsona-Samuelsona[1]
- Funkcja dobrobytu społecznego, której argumentami są jedynie indywidualne funkcje użyteczności. Przy założeniu o pomiarze użyteczności na skali porządkowej umożliwia jedynie określenie warunków optymalności Pareto (Samuelson, 1947).
- Zakłada:
- uwzględnienie ekonomii dobrobytu (ze względu na wykorzystanie indywidualnych użyteczności)
- porównywalność użyteczności osiąganej przez poszczególne jednostki
- wypukłość preferencji społecznych
- Umożliwia takie samo traktowanie preferencji społecznych jak preferencji jednostek.
Przypisy
- ↑ Funkcja dobrobytu społecznego Bergsona–Samuelsona, [w:] Stanisław MaciejS.M. Kot Stanisław MaciejS.M., Ku stochastycznemu paradygmatowi ekonomii dobrobytu, Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls", 2012, ISBN 978-83-7850-005-6 .
Zobacz też
- ekonomia dobrobytu
- teoria oczekiwanej użyteczności