Indian Army
| Ten artykuł od 2016-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Flaga Indian Army | |||
Państwo | Indie | ||
---|---|---|---|
Siły zbrojne | |||
Data utworzenia | 15 sierpnia 1947 | ||
Najwyższe dowództwa | |||
Cywilne | Ministry of Defence | ||
Wojskowe | Chief of the Army Staff | ||
Wydzielone części składowe | |||
Eastern Command Central Command Northern Command Southern Command South West Command Western Command | |||
|
Indian Army (IA; dewanagari भारतीय थलसेना, Bhāratīyan Thalasēnā) – wojska lądowe Indii, najliczniejszy z czterech rodzajów sił zbrojnych, istnieją od uzyskania niepodległości przez Indie Brytyjskie. Od samego powstania wojsko było zawodowe, w 2010 liczyło ponad 1,1 miliona personelu w czynnej służbie, będąc drugim pod względem liczebności, po Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej.
Historia
Chociaż współczesna armia indyjska istnieje od 1947 roku, posiada bogate tradycje wojskowe, będąc bezpośrednią kontynuatorką British Indian Army, siły zbrojnej Indii Brytyjskich, utworzonej w XIX wieku poprzez połączenie armii trzech prezydencji indyjskich. Rozpad Indii Brytyjskich w 1947 roku na Dominium Inii i Pakistan, a później także Bangladesz, spowodowały rozpoczęcie licznych konfliktów zbrojnych na tle sporu o Kaszmir, w które uwikłani byli żołnierze służący wcześniej w jednej armii.
Od 1947 roku Indie stoczyły trzy wojny z sąsiednim Pakistanem oraz konflikt graniczny z Chińską Republiką Ludową. I wojna o Kaszmir rozpoczęła się, kiedy chcący zachować autonomię ówczesny maharadża Kaszmiru Hari Singh, nie mogąc przeciwstawić się buntowi stanowiących większość populacji muzułmanów i wspierających ich milicji plemion pasztuńskich, podpisał decyzję o przyłączeniu Kaszmiru do Indii. W rezultacie w październiku 1947 roku pakistańska armia, aby nie dopuścić do zbrojnej aneksji regionu, przekroczyła granicę Kaszmiru i Dżammu, szybko zajęła większość Baltistanu i jedyne połączenie pomiędzy Kaszmirem a Ladakh. Z drugiej strony do wojny przystąpiła regularna armia indyjska, ponieważ zgodnie z prawem było to terytorium indyjskie. Od czasu wyznaczenia granicy spornej prowincji jako terenów kontrolowanych w danej chwili przez wojska każdej ze stron, kolejne konflikty nie przyniosły rozstrzygnięć terytorialnych (po III wojnie o Kaszmir ustalona oficjalnie jako Line of Control). W 1971 roku indyjska armia rozstrzygnęła wojnę o niepodległość w Pakistanie Wschodnim, zmuszając Pakistan do uznania Bangladeszu. Spór o Kaszmir przygasł, od kiedy Indie i Pakistan (wcześniej też Chiny) posiadają broń atomową, obecnie przyjął więc formę wyścigu zbrojeń (MAD).
Początkowo wojsko indyjskie było oparte na alianckim sprzęcie z czasów II wojny światowej, tj. czołgach M3 Stuart, M4 Sherman oraz nowszych Centurion Mk3 i AMX-13. W latach 50. w Indiach uruchomiono produkcję belgijskich karabinów FN FAL/UK L1A1, a od 1965 roku lokalnie wyprodukowano ponad 2000 czołgów Vijayanta na licencji brytyjskiej. W latach 60. większość uzbrojenia zaczęto kupować od ZSRR, w tym głównie czołgi T-55, działa M-46 i D-30 oraz zestawy przeciwlotnicze S-75, S-125 i 2K12 Kub. Pod koniec lat 60. drugim co do ważności dostawcą zbrojeniowym dla Hindusów stała się Francja; w kolejnych latach sprowadzono lub wyprodukowano lokalnie tysiące pocisków przeciwpancernych ENTAC, Nord SS.11 i Milan, rozpoczęto też produkcję śmigłowców Alouette III oznaczonych Chetak. Od 1979 roku rodzime czołgi zaczęły zastępować T-72, po dostarczeniu partii 800 maszyn z ZSRR w Indiach uruchomiono w 1988 roku produkcję modelu T-72M1, w latach 80. zakupiono też wozy BMP-1 i zestawy przeciwlotnicze 9K33 Osa, a w Indiach produkowano BMP-2. Po 1991 roku utrzymano kontakty z Federacją Rosyjską, obecnie dwie trzecie indyjskiego uzbrojenia lub technologii zbrojeniowej produkcji pochodzi z ZSRR lub Rosji. Od 2001 roku Indie stały się największym użytkownikiem czołgu T-90S, zamawiając w kolejnych latach ponad 1000 maszyn, po czym rozpoczęto jego produkcję w Indiach wraz z zestawami pocisków przeciwpancernych 9K119 Refleks. W ostatnich latach dużo wyposażenia sprowadzano też z Izraela, m.in. amunicję do czołgów[1].
Organizacja
Dowództwo wojsk lądowych znajduje się w Nowym Delhi, obecnie składają się one z 34 dywizji.
- Eastern Command (dowództwo wschodnie) w Kolkacie
- Central Command (dowództwo centralne) w Lucknow (bez jednostek)
- Northern Command (dowództwo północne) w Udhampur
- Southern Command (dowództwo południowe) w Pune
- South West Command (dowództwo południowo-zachodnie) w Jaipurze
- Western Command (dowództwo zachodnie) w Chandimandir,
Podstawowe wyposażenie
Sprzęt | Producent | Liczba | Uwagi | |
---|---|---|---|---|
Broń piechoty | ||||
Pistolet AUTO 9 mm 1A | Indie Kanada | 9mm Parabellum, licencyjna wersja kanadyjskiej odmiany Browninga HP | ||
Karabin INSAS 1B1 | Indie | 5,56mm NATO, standardowy karabinek piechoty. | ||
Karabin 1A1/1C | Indie Wielka Brytania | 7,62×51mm NATO, kopia brytyjskiego L1A1 (FN FAL) z drewnianymi elementami, produkcji OFB, 1C to wersja automatyczna[2]. | ||
Karabinek AKM/AK-47 | ZSRR | Używane też klony vz. 58, md. 63, Arsenal AR | ||
Karabinek TAR-21 | Indie Izrael | 8000 | 5,56mm NATO, Standardowa broń sił specjalnych obok M4A1. | |
Karabin SWD59 | Indie ZSRR | Standardowa broń wyborowa, podstawowym karabinem powtarzalnym jest Mauser SP66. | ||
Karabin PKM / NSW | ZSRR | |||
Czołgi | ||||
Arjun Mk1 | Indie | 248 | ||
T-90S Bhishma | Rosja Indie | 807 | Zamówiono około 1640 | |
T-72M1 Ajeya | ZSRR Indie | 1900 | 968 zmodernizowano do Ajeya Mk1/Mk2 | |
Bojowe wozy piechoty | ||||
BMP-2 Sarath | ZSRR Indie | 1500 | ||
BMP-1 | ZSRR Indie | 700 | Większość w rezerwie. | |
Artyleria | ||||
K9 Vajra-T | Korea Południowa Indie | 100 | ||
Haubits FH77B | Szwecja | 410 | 155 mm Produkcji Boforsa, dostarczone od 1986 za 1,6 mld USD, rozwijana rodzima wersja w ramach posiadanej licencji i dokumentacji[3]. | |
2S1 Goździk | ZSRR | 110 | ||
FV433 Abbot | Wielka Brytania | 80 | Planowane pozyskanie 100 szt. K9 Thunder. | |
M-46 | ZSRR | 1000 | 200 przezbrojonych do 155 mm przez izraelski Soltam. | |
Moździerz L16 81mm | Wielka Brytania Indie | 5000 | ||
Broń przeciwpancerna | ||||
Działo bezodrzutowe M40 | Stany Zjednoczone | 3000 | ||
Carl Gustaf MkIII | Indie Szwecja | produkcji Ordnance Factories Board (OFB) | ||
ppk Nag (Cobra) | Indie | 443 | ||
ppk MILAN | Indie Francja | 30 000 | ||
ppk 9M133 Kornet | Rosja | 3000 | ||
9K119 Refleks | Indie Rosja | 600 | zamówiono 16 000 | |
Śmigłowce | ||||
HAL Dhruv | Indie | 40 | wielozdaniowy | |
HAL SA 316B Chetak | Indie Francja | 120 | wielozdaniowy | |
HAL SA 315B Cheetah | Indie Francja | 48 | wielozdaniowy, 20 modernizowanych do wersji Cheetal[4]. | |
Mi-17 | ZSRR | 6 | transportowy | |
Systemy przeciwlotnicze | ||||
Prithvi Air Defence (PAD) | Indie | Rodzimy system egzosferycznych pocisków antybalistyczny. | ||
Advanced Air Defence (AAD) | Indie | System endosferycznych pocisków antybalistycznych. | ||
Akash | Indie | Projekt Defence Research and Development Organisation (DRDO), OFB, BEL (radar Rohini), produkcja Bharat Dynamics Ltd (BDL) i BEL, dwa pułki, zastępują SA-6 Gainful, także na podwoziu T-72, zamówiono 2000 pocisków. | ||
9K33 Osa (SA-8 Gecko) | ZSRR | 80 | TELAR, zasięg 15 km. | |
9K38 Igła (SA-18 Grouse) | Rosja | 2250 | MANPADS, zasięg 5 km. | |
Pociski balistyczne | ||||
BrahMos | Indie Rosja | 130 | Pocisk manewrujący, dwa pułki po 5 wyrzutni, zasięg 300 km, bazuje na P-800 Oniks, ale oprócz okrętów może atakować cele lądowe. | |
Prahaar | Indie | PDRDO i BDL, zasięg 150 km. | ||
Prithvi-I/II/III | Indie | zasięg od 150 do 600 km | ||
Agni-I | Indie | zasięg 800 km | ||
Agni-II | Indie | zasięg 3300 km | ||
Agni-III | Indie | zasięg 5000 km | ||
Inne pojazdy | ||||
WZT-3M | Polska Indie | 352 | Wóz zabezpieczenia technicznego, montowane też przez Bharat Earth Movers (BEML Ltd). | |
Stallion Mk III/IV | Indie | 60 000 | Ciężarówki 4x4/6x6 5 ton, produkowane przez Ashok Leyland. | |
Tata LPTA 713 | Indie | 28 000 | Ciężarówki 4x4 2,5 tony. | |
BEML Tatra | Indie Czechy | 7000 | Licencyjne ciężarówki Tatra produkowane od 1986, różne wersje[5]. | |
Shaktiman | Indie | 7000 | Ciężarówki produkcji Ordnance Factories Board. |
Przypisy
- ↑ Rosyjska amunicja dla Indii [online], altair.com.pl, 24 lipca 2012 [dostęp 2012-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03] (pol.).
- ↑ Janes: OFB 7,62 mm 1A1 and 1C rifles (India), Rifles (ang.)
- ↑ Indyjskie licencyjne FH77B [online], altair.com.pl, 17 maja 2012 [dostęp 2012-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-23] (pol.).
- ↑ Hindustan Aeronautics to supply Indian army with 20 Cheetals. flightglobal, 25 lutego 2013.
- ↑ Jeszcze o indyjskiej Tatrze [online], altair.com.pl, 5 kwietnia 2012 [dostęp 2012-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-21] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona (ang.)
- Siły zbrojne Republiki Indii, Portal Spraw Zagranicznych
- p
- d
- e
Afryka |
|
---|---|
Ameryka Południowa |
|
Ameryka Północna |
|
Australia i Oceania |
|
Azja |
|
Europa |
|