Izaak (patriarcha Wschodu)

Izaak
Katolikos-Patriarcha Wschodu
Data i miejsce śmierci

410
Seleucja nad Tygrysem

Patriarcha Wschodu
Okres sprawowania

399–410

Wyznanie

nestorianizm

Kościół

Kościół Wschodu

Wybór patriarchy

399

Izaak[1] – następca Kajumy, biskup Seleucji-Ktezyfonu, jak również Katolikosem-Patriarchą Wschodu. Jego pontyfikat zaczął się po abdykacji poprzednika. Został konsekrowany około 399 roku i swój urząd pełnił do 410 roku. Podobnie jak jego poprzednicy jest uznawany przez kościoły wywodzące się z Kościoła Wschodu, za jednego z tradycyjnych Patriarchów Wschodu.

Bibliografia

Wzmianki o życiu Izaaka znajdują się w Chronicon Ecclesiasticum XIII wiecznego jakobickiego kronikarza Grzegorza Bar Hebraeusa i historiach kościelnych Kościoła Wschodu z XII[2] i XIV wieku[3].

Życie

W czasie pontyfikatu Izaaka doszło do znaczących wydarzeń w Kościele Wschodu takich jak synod w Seleucji-Ktezyfonie w 410 roku. Obecni na nim wschodni biskupi zadecydowali o przyjęciu postanowień soboru nicejskiego. Dokonano wówczas także reformy Kościoła Wschodniego, organizując jego diecezje na wzór kościoła rzymskiego i ustanawiając metropolie kościelne. Izaakowi, jako biskupowi Seleucji-Ktezyfonu przyznano prymat wśród wschodnich biskupów i uznano go "Wielkim Metropolitą".

Fragment Kroniki Bar Hebraeusa:

Po Mar Kajumie, Mar Izaak. Pochodził on z Kaszkaru i był bardzo cnotliwym i dobrym człowiekiem, z rodziny Mar Tomarsy. Po konsekracji zebrani biskupi nakazali mu szanować i zasięgać rady ustępującego z urzędu Mar Kajumy, co też Izaak czynił. Swemu poprzednikowi okazywał wielki szacunek i względy aż do jego śmierci. W roku 671 (350 rok p.n.e.), według kalendarza greckiego, za czasów panowania Teodozjusza Wielkiego, w Konstantynopolu zebrał się synod 150 biskupów. Potępili oni nauki Macedoniusza, który bluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, twierdząc iż został on stworzony. Informacje te dotarły na wschód ze sporym opóźnieniem. W jedenastym roku pontyfikatu Izaaka, Maruta z Mapergatu ponownie został wysłany na dwór perski. Przy okazji spotkał się z biskupem Seleucji-Ktezyfonu informując go o przyczynach i przebiegu wspomnianego synodu. Wówczas Izaak zebrał czterdziestu swoich biskupów, którzy jako prawdziwi strażnicy wiary również potępili nauki Macedoniusza. Maruta spisał również dla Izaaka najważniejsze zasady regulujące życie duchownych i zostały one przyjęte na wschodzie zaprowadzając wśród miejscowego kleru dyscyplinę i porządek. W tym samym roku, po jedenastu latach pontyfikatu, Izaak zmarł i został pochowany w Seleucji[4]..

Przypisy

  1. ↑ Nestorian Patriarchs [online], www.nestorian.org [dostęp 2021-04-17] .
  2. ↑ Gismondi H., Maris, Amri, et Salibae: De Patriarchis Nestorianorum Commentaria II: Maris textus arabicus et versio Latina, Rzym, 1899
  3. ↑ Gismondi H., Maris, Amri, et Salibae: De Patriarchis Nestorianorum Commentaria I: Amri et Salibae Textus Rzym, 1896
  4. ↑ Bar Hebraeus, Chronicon Ecclesiasticum (edycja Jean-Baptiste Abbeloos i Thomas Josephus Lamy), II. 48–52

Bibliografia

  • Bar Hebraeus, Chronicon Ecclesiasticum (edycja Jean-Baptiste Abbeloos i Thomas Josephus Lamy)
  • Baum Wilhelm, Winkel Dietmar, The Church of the East: A Concise History, Routledge, 2003
  • Gismondi H., Maris, Amri, et Salibae: De Patriarchis Nestorianorum Commentaria II: Maris textus arabicus et versio Latina, Rzym, 1899

Zobacz też

  • p
  • d
  • e
Biskupi
Seleucji-Ktezyfonu
Katolikosi
Seleucji-Ktezyfonu
Wielcy Metropolici
Seleucji-Ktezyfonu
Patriarchowie Wschodu
Stolica w Ktezyfonie
  • Dadiszu I (421–56)
  • Babeusz (457–84)
  • Achacy (485–96)
  • Babaj (497–503)
  • Szila (503–23)
  • Elisza (524–37)
  • Narsaj antypatriarcha (524–37)
  • Paweł (539)
  • Aba I (540–52)
  • Józef (552–67)
  • Ezechiel (570–81)
  • Iszujab z Arzunu (582–95)
  • Sabriszu z Garmaki (596–604)
  • Grzegorz z Party (605–9)
  • Iszujab Arab (628–45)
  • Maremeh (646–9)
  • Iszujab III (650–58)
  • Jerzy I (661–80)
  • Jochanan syn Marty (680–3)
  • Chnaniszu I (686–98)
  • Jochanan Trędowaty antypatriarcha (691–3)
  • Sliwazcha (714–28)
  • Pethion (731–40)
  • Aba II (741–51)
  • Surin (753)
  • Jakub II (753–73)
  • Chnaniszu II (773–80)
  • Tymoteusz I (780–823)
  • Iszu bar Nun (823–8)
  • Jerzy II (828–31)
  • Sabriszu II (831–5)
  • Abraham z Margi (837–50)
Patriarchowie Wschodu
Stolica w Bagdadzie
  • Teodozjusz (853–8)
  • Sergiusz (860–72)
  • Izrael z Kaszkaru antypatriarcha (877)
  • Annusz z Bet Garmai (877–84)
  • Jochanan bar Narsaj (884–91)
  • Jochanan IV (893–9)
  • Jochanan bar Abgar (900–05)
  • Abraham z Krety (906–37)
  • Emanuel I (937–60)
  • Izrael z Karchu (961)
  • Abdiszu z Bet Garmai (963–86)
  • Mari (987–99)
  • Jochanan VI (1000–11)
  • Jochanan bar Nazuk (1012–16)
  • Iszujab IV (1020–5)
  • Eliasz z Teheranu (1028–49)
  • Jochanan bar Targala (1049–57)
  • Sabriszu bar Zanbur (1064–72)
  • Abdiszu bar Ars z Asyrii (1074–90)
  • Makicha bar Szlemon (1092–1110)
  • Eliasz bar Makli (1111–32)
  • Bar Sauma z Suwy (1134–6)
  • Abdiszu III (1139–48)
  • Iszujab al-Baladi z Bet Zodai (1149–75)
  • Eliasz Abuchalim (1176–90)
  • Jabalaha bar Kaijuma (1190–1222)
  • Sabriszu IV (1222–4)
  • Sabriszu z Bagdadu (1226–56)
  • Makicha II (1257–65)
Patriarchowie Wschodu
Stolica w Tabryzie
Patriarchowie Wschodu
Stolica w Mosulu
  • Szymon II (ok. 1385–ok. 1405)
Patriarchowie Wschodu
Stolica w Alkuszu
  • Eliasz IV (ok. 1405–ok. 1425)
  • Szymon III (ok. 1425–ok. 1450)
  • Szymon IV Basidi (ok. 1450–1497)
  • Szymon V (1497–1502)
  • Eliasz V (1503–4)
  • Szymon VI (1504–38)
  • Iszujab Szymon VII (1539–58)