Józef Kazimierz Piotrowski

Ten artykuł dotyczy kompozytora. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Józef Kazimierz Piotrowski (ur. 27 lutego 1817 w Czerwińsku nad Wisłą, zm. 16 kwietnia 1873 w Warszawie^[1]) – polski kompozytor i organista. Uczeń Antoniego Milwida, brat kompozytora i dyrygenta Franciszka Piotrowskiego.

Urodził się w Czerwińsku nad Wisłą. Uczęszczał do szkół wojewódzkich w Płocku. Był uczniem Antoniego Milwida, a następnie swojego brata, Franciszka Piotrowskiego, dyrektora orkiestry katedralnej w Płocku^[1][2]. Dd 1838 do śmierci w 1873 był organistą przy Kościele św. Józefa Oblubieńca w Warszawie^[2]. Napisał 8 mszy, z czego 3 zostały wydrukowane: B-dur i F-dur z polskim tekstem i żałobne Requiem d-moll, a wśród niewydanych także łacińską Mszę pastoralną B-dur^[2]. Skomponował ponadto Salve Regina, kilkanaście offertoriów (w 1867 podaje się 9^[2]), pieśni i 6 antyfon na uroczystość Serca Pana Jezusa^[1]. Utwory jego wykonywane były w kilku warszawskich kościołach^[2]. Nauczał gry na fortepianie^[2].

Był żonaty z Marianną z Budziszewskich, primo voto Pulikowską (zm. 1872)^[3], z którą miał córkę^[4].

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 10-1-18)^[5]. Podczas mszy pogrzebowej miejscowy amatorski chór pod dyrekcją Aleksandra Jareckiego pod zaśpiewał Requiem, a na cmentarzu wykonano Ave Maria Wilhelma Troszla i Salve Regina Tomasza Napoleona Nideckiego^[1].

Przypisy