Jacek Żuławski

Jacek Żuławski (ur. 29 marca 1907 w Krakowie, zm. 27 listopada 1976 w Warszawie) – polski malarz, grafik, taternik, żeglarz i profesor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Syn Zygmunta, posła na Sejm i Zofii^[1].

Życiorys

W 1927 roku rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni W. Jarockiego i Wojciecha Weissa. W 1929 roku przeniósł się do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie studiował u F. Kowarskiego i L. Pękalskiego. W 1935 roku wyjechał do paryskiej pracowni Józefa Pankiewicza. W 1945 roku był jednym inicjator wyjazdu do Gdańska grupy artystów, w celu założenia wyższej uczelni artystycznej; w nowo powstałej uczelni – Instytucie Sztuk Pięknych w Sopocie (następnie PWSSP, obecnie Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku) od 1948 roku prowadził Pracownię Rysunku Wieczornego, następnie pracownię Malarstwa Architektonicznego (od 1949 do 1965). W 1965 roku objął pracownię dyplomową malarstwa, którą prowadził do 1974 roku.

W 1952 roku został głównym projektantem malarstwa przy rekonstrukcji ulic Długiej i Długi Targ w Gdańsku (projekt wnętrz Ratusza Głównego Miasta w Gdańsku; polichromia sali Białej i sali Zodiaków). Współorganizował także Związku Polskich Artystów Plastyków na Wybrzeżu.

Był autorem m.in. 12 drzeworytów do Niobe K.I. Gałczyńskiego, rys. satryczne do apokryfu Boya-Żeleńskiego Odsiecz Wiednia, czyli toaletka królowej Marysieńki^[2].

Jego żoną była Hanna Jasiewicz.

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B32-4-29)^[3].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• MAREK I JACEK ŻUŁAWSCY culture.pl
• Jacek Żuławski. asp.gda.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. ASP w Gdańsku · strona 407 katalogu