Jacek Krzykała

Jacek Krzykała

#6
rozgrywający/rzucający obrońca
Data i miejsce urodzenia	3 lipca 1976 Lublin
Wzrost	189 cm
Masa ciała	90 kg
Kariera
Aktywność	1993–2008
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1993–1994 Górnik Wałbrzych 1994–2001 Śląsk Wrocław 2000–2002 Stal Ostrów Wielkopolski 2002–2003 Prokom Trefl Sopot 2003–2004 Astoria Bydgoszcz 2004–2007 Stal Ostrów Wielkopolski 2007–2008 ASCO Śląsk Wrocław
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 2002–2003  Polska

Jacek Krzykała (ur. 3 lipca 1976 w Lublinie) – polski koszykarz, występujący na pozycjach rozgrywającego lub rzucającego obrońcy, reprezentant kraju, po zakończeniu kariery zawodniczej trener koszykarski.

Życiorys

Mierzy 189 cm wzrostu i waży 90 kg. Występował na pozycji rozgrywającego lub rzucającego obrońcy. Jest wychowankiem Górnika Wałbrzych. Przez całą karierę grał w Polsce, ale znany jest głównie z występów w Śląsku Wrocław. Zakończył karierę 23 maja 2008 po wygranych meczach z Polpakiem Świecie i zdobyciu brązowego medalu Mistrzostw Polski.

Jest wnukiem Stanisława Krzykały i synem koszykarza oraz trenera – Wojciecha Krzykały^[1][2]. Ma syna Mateusza Krzykałę, zwycięzcę 5 edycji The Voice Kids.^[3]

Osiągnięcia

• Mistrz Polski (1996, 1998, 1999, 2000)
• Wicemistrz:
  • FIBA EuroCup Challenge (2003)
  • Polski (2003)
• Brąz mistrzostw Polski (2002)
• Zdobywca:
  • Pucharu Polski (1997)
  • Superpucharu Polski (1999)
• Uczestnik rozgrywek pucharu:
  • Koracia (1995/1996 – I runda)
  • Saporty (1996–1998, 1999/2000 – ćwierćfinał, 1998/1999 – TOP 32)

Rzut Krzykały

VII kolejka: Rzut Krzykały

• Data: 3 października 1998
• Miejsce: Hala OSiR, Włocławek
• Wynik: Zepter Śląsk Wrocław wygrał 89:88 (49:42)^[4] z Nobiles Anwil Włocławek
• Widzów: 1 500 osób,
• Sędziowie: Wacław Woźniewski (Łódź) i Wiesław Karliński (Tarnobrzeg).

Przy stanie 86:85 dla Śląska na pięć sekund przed końcem był rzut sędziowski, który w walce z Jackiem Krzykałą wygrał David van Dyke - piłka trafiła do Romana Prawicy, który dzięki zasłonie Bartłomieja Tomaszewskiego uzyskał wolne pole do rzutu i trafił za trzy punkty (86:88). Do końca spotkania została dokładnie jedna sekunda - wrocławianie wznowili grę spod własnego kosza, Raimondas Miglinieks zagrał do niepilnowanego Jacka Krzykały, a ten zza linii rzutów za trzy punkty, znajdującej się na połowie Śląska, oddał przez większość boiska celny rzut za 3 punkty i Śląsk zwyciężył 89:88.

Drugi rzut wraz z końcową syreną ustanawiający wynik meczu na rzecz swojej drużyny oddał 11 marca 2006 przeciwko Wrocławianom w barwach Stali Ostrów Wielkopolski, tyle że za 2 punkty. Po tym rzucie w Ostrowie Wielkopolskim darzony jest wielką sympatią, a na trybunach można było usłyszeć przyśpiewkę na jego cześć, która brzmiała: Jacek Krzykała to nasza duma i chwała.

Przypisy

Bibliografia

• Profil na plkhistory.ugu.pl
• Profil reprezentacyjny na plkhistory.ugu.pl
• Profil na pzkosz.pl