Jack Cade

Jack Cade

John Mortimer

Data urodzenia	ok. 1420
Data śmierci	12 lipca 1450
Przebieg służby
Stanowiska	przywódca powstania
Główne wojny i bitwy	Wojna stuletnia Bunt Cade'a Bitwa pod Sevenoaks

Jack Cade, John Mortimer (ur. w Irlandii, zm. 12 lipca 1450) – przywódca powstania w Anglii w 1450.

Z pochodzenia Irlandczyk. Po zakończeniu wojny stuletniej, w czasie której służył jako żołnierz we Francji, osiadł w hrabstwie Kent. Tam stanął na czele buntu chłopów i mieszczan, którzy domagali się obniżenia podatków i cen, usunięcia kilku ministrów, położenia kresy przekupstwu i powrotu z wygnania Ryszarda Plantageneta^[1]. Jack Cade przyjął nazwisko John Mortimer i głosił, że jest kuzynem Ryszarda^[1][2]. Powstańcy dowodzeni przez niego 18 czerwca 1450 roku odnieśli zwycięstwo nad oddziałami królewskimi w bitwie pod Sevenoaks^[1]. Gdy do rebeliantów z Kentu dołączyli powstańcy z Esseksu, Jack Cade 4 lipca wkroczył do Londynu. W mieście wykonano egzekucję na Jamesie Fiennesie, baronie Saye and Sele i szeryfie Williamie Crowmer. Następnie powstańcy wycofali się do Southwark. Pokój został zawarty 6 lipca, w czym udział mieli arcybiskup Yorku i biskup Winchester. Jack Cade nie skorzystał z amnestii ogłoszonej przez rząd (z której skorzystała większość powstańców), ale nadal walczył, powstańcom udało się nawet rozbić więzienie w Southwark. Natomiast próba zdobycia zamku Queenborough zakończyła się fiaskiem. Śmiertelnie ranny Cade^[1] 12 lipca został ujęty pod Lewes^[3] i zabity, zanim stanął przed sądem^[4].

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Rajman, Encyklopedia Średniowiecza, wyd. Zielona Sowa, Kraków, 2006, str. 177-178