Jan Zarewicz

Jan Zarewicz

Jan Zarewicz (1868)
Data urodzenia	ok. 1809
Data i miejsce śmierci	15 maja 1885 Sanok
Naczelnik gminy miasta Sanoka
Okres	od ok. 1862 do 1867
Poprzednik	Sebastian Piątkowski
Następca	Jerzy Rapf
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Zarewicz^[a] (ur. ok. 1809, zm. 15 maja 1885 w Sanoku) – aptekarz, burmistrz gminy miasta Sanoka, radny, działacz społeczny.

Życiorys

Jan Zarewicz urodził się ok. 1809^[1]. Z pochodzenia był Rusinem wyznania greckokatolickiego^[1], synem księdza ze Skolego^[2]. Został aptekarzem^[2]. W Sanoku był właścicielem najstarszej w mieście^[3] Apteki Obwodowej, którą wraz z nieruchomością nabył wspólnie z Anną Zarewicz 10 kwietnia 1856 od syna Józefa Szczerbińskiego. Budynek w formie parterowego dworku znajdował się przy ówczesnej ulicy Krakowskiej, w 1894 przemianowanej na ulicę Tadeusza Kościuszki, pod numerem 78, potem 18 (w 1963 zabytkowy obiekt został zburzony^[4]). W latach 1883–1892 zarządzał nią Feliks Dobrzyniecki, w 1892 dzierżawcą apteki został Feliks Giela (burmistrz miasta w latach 1905–1914), a we wrześniu 1896 za cenę 75 000 zł zakupił ją na własność od spadkobierców Jana Zarewicza^[5][6][7], w latach 1892–1904 jej zarządcami byli upoważnieni wyspecjalizowani farmaceuci^[8], w 1904 aptekę odkupił Tobiasz Dawid Löbl, a w 1906 wykupił ją Marian Kawski (burmistrz miasta w latach 1919–1920)^[8][9][10].

Był politykiem Polskiego Stronnictwa Demokratycznego (tzw. „galicyjscy demokraci”)^[11]. Od około 1862 sprawował stanowisko naczelnika gminy w Sanoku (Gemeindevorsteher) w urzędzie obwodowym w Sanoku w ramach cyrkułu sanockiego^[12]. W 1862 był wydziałowym^[13]. W 1867 został wybrany radnym Sanoka^[14][15]. Od 12 czerwca 1871 był zastępcą burmistrza Sanoka Jana Okołowicza^[16][15]. W 1870 został wybrany ponownie radnym, od 30 czerwca 1873 był zastępcą burmistrza Cyryla Jaksy Ładyżyńskiego i również asesorem^[17], w 1875 znów wybrany radnym i nadal pełnił stanowisko zastępcy Ładyżyńskiego^{[18][19][20][21]} (w tym także asesora^[15]), analogicznie w 1878^[22] (w tym roku 14 września jako najstarszy wiekiem był przewodniczącym pierwszej sesji rady^[23]). 15 maja 1879 złożył rezygnację z urzędu wiceburmistrza (jego następcą został Aital Witoszyński)^[24][23]. W 1881 został ponownie wybrany radnym^[23][25].

8 lipca 1869 był w składzie delegacji Sanoka na powtórnym pogrzebie szczątków króla Kazimierza III Wielkiego na Wawelu w Krakowie^[20][26], a w 1883 w delegacji na obchody 200. rocznicy bitwy pod Wiedniem (1683–1883), organizowanych w Krakowie^[27]. Zasiadł w składzie komitetu budowy pomnika dla uczczenia 300-lecia unii lubelskiej (1569–1869), umieszczonego 11 sierpnia 1869 na placu Maryi Panny (obecna ulica Grzegorza z Sanoka)^[20] i organizował obchody tego wydarzenia w Sanoku (ponadto także Karol Pollak, Szymon Drewiński, Saul Pinales)^[28].

Działał społecznie. Jako aptekarz przekazywał lekarstwa na rzecz szpitala sanockiego (należności za nie, pierwotnie wpisane na hipotekę szpitalną, później zostały darowane miastu przez Zarewicza)^[3]. Był jednym z założycieli Ochotniczej Straży Pożarnej w Sanoku w 1872^[29]. Był organizatorem działalności Towarzystwa Oświatowego „Znicz”, zajmującego się krzewieniem oświaty, kultury, czytelnictwa, które było inicjatorem założenia w Sanoku parku miejskiego^[30]. W tym celu Jan Zarewicz odstąpił miastu za symboliczną kwotę południowe i wschodnie zbocza góry Stróżni, która od profesji darczyńcy zyskała przydomek „Aptekarka” (obecnie funkcjonuje jako „Góra Parkowa”). Ponadto przekazywał środki finansowe na rzecz funduszu pomocy ubogim^[31].

Zmarł 15 maja 1885 w Sanoku^[1][32][33]. 17 maja tego roku został pochowany na tamtejszym cmentarzu^[1][32]. Jego żoną była Anna z domu Zauffal^[34] (zm. 1870 w wieku 52 lat^[35]). Był określany jako „natione Polonus” (z narodowości Polak)^[2]. Przejawiał to m.in. w przywdziewaniu stroju polskiego, w którym także został pochowany^[2].

Uwagi

Przypisy