Jonas Cohn

Jonas Cohn (ur. 2 grudnia 1869 w Görlitz, zm. 12 stycznia 1947 w Birmingham, Anglia) – filozof i pedagog niemiecki, przedstawiciel neokantowskiej szkoły badeńskiej, profesor we Fryburgu Bryzgowijskim.

Poglądy

Uważał, że estetyka jest krytyczną nauką o wartościach, psychologia zaś – jedynie nauką pomocniczą estetyki. Wartość estetyczna posiada charakter roszczenia, tzn. chce stać się powszechnie ważna. Piękno występuje tam, gdzie wrażenie otwiera się całkiem na formę.

Logika i teoria poznania nie mogą bazować na psychologii. Podstawowe założenia poznania są zależne od wartości i celów. Zasada immanencji oznacza, że wszystko to, co ma zostać poznane, musi podlegać warunkom form poznania. Przy czym nie chodzi tutaj o psychologiczne, indywidualne Ja, lecz o czysty podmiot poznania, o idealne Ja, które jest normą i celem poznania. Pragnie podnieść do stanowiska Ja ponadindywidualnego, które nigdy nie może być czystym obiektem, lecz zostaje założone jako jedność form wszystkiego poznającego. Cel poznania jest zawsze powiązaniem; czysty cel poznania jest powiązaniem sądu.

Dzieła wybrane

  • Allgemeine Ästhetik (1901)
  • Untersuchungen über die Grundfragen der Logik (1908)
  • Theorie der Dialektik (1923)
  • Wertwissenschaft (1932)

Zobacz też

  • neokantyzm
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000108832985
  • VIAF: 29575945
  • LCCN: n83063515
  • GND: 118669664
  • BnF: 121742388
  • SUDOC: 030296633
  • NKC: xx0140090
  • NTA: 071618953
  • BIBSYS: 90939261
  • Open Library: OL626810A
  • PLWABN: 9810569530505606
  • NUKAT: n2006110663
  • J9U: 987007259958905171
  • CANTIC: a10066986
  • CONOR: 232855395
  • ΕΒΕ: 157050
  • Catalana: 0018544
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 12205