Kennet and Avon Canal
 Kennet and Avon Canal przepływający przez Hungerford | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Lata budowy | 1794–1810 | ||
| Długość | 92 km | ||
| Początek | |||
| Akwen | Kennet | ||
| Miejsce | Newbury | ||
| współrzędne | 51°24′03,3″N 1°20′13,0″W/51,400917 -1,336944 | ||
| Koniec | |||
| Akwen | Avon | ||
| Miejsce | Bath | ||
| współrzędne | 51°22′38″N 2°21′18″W/51,377222 -2,355000 | ||
Położenie na mapie Anglii  | |||
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |||
| |||
Kennet and Avon Canal – kanał wodny w południowej Anglii, w hrabstwach Berkshire, Wiltshire i Somerset, łączący rzekę Kennet (dopływ Tamizy) z Avon. Długość kanału wynosi 92 km[1].
Kanał biegnie z miasta Newbury na wschodzie do Bath na zachodzie i stanowi część większej, 140-km drogi wodnej, obejmującej także skanalizowane odcinki rzek Kennet z Reading do Newbury, oraz Avon z Bath do Bristolu (nazwę Kennet and Avon Canal stosuje się także w odniesieniu do całości)[1][2].
Budowa kanału rozpoczęła się w 1794 roku i trwała do 1810 roku. Ruch na kanale drastycznie zmalał po 1841 roku, gdy Great Western Railway zbudowała linię kolejową z Londynu do Bristolu. W 1852 roku spółka kolejowa stała się właścicielem przynoszącego straty kanału. Parlament zobowiązał ją do jego utrzymania, ten popadł jednak z czasem w ruinę, a żegluga na nim praktycznie ustała[1][2].
Podczas II wojny światowej wzdłuż kanału wzniesiono linię umocnień, obsadzonych przez żołnierzy Home Guard, której celem było zatrzymania postępu wojsk niemieckich w przypadku spodziewanego lądowania na wyspie[1].
W latach 60. XX wieku, w szczytowym okresie zaniedbania kanału, jego fragmenty zostały zamknięte dla żeglugi. Wtedy też założone zostało stowarzyszenie Kennet and Avon Canal Trust, którego celem była odbudowa kanału. W wyniku jego działań kanał został ponownie otwarty, na całej swej długości, w 1990 roku[2].
Większe miejscowości na trasie kanału to Bradford-on-Avon, Trowbridge, Devizes, Pewsey i Hungerford[3].
