Kościół św. Stanisława w Malatyczach : Historia, Architektura, Literatura, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół św. Stanisława w Malatyczach

Kościół św. Stanisława w Malatyczach
(nieistniejący)

kościół klasztorny

Państwo

ZSRR

Republika związkowa

Białoruska SRR

Miejscowość

Malatycze

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki (1794–1831)

Wezwanie

św. Stanisława

Historia

Data rozpoczęcia budowy	1787
Data zakończenia budowy	1794
Data poświęcenia	29 czerwca 1794

Data zniszczenia • przez	1934 wyburzenie

Poprzednie wyznanie	prawosławne ((1831–1934))

Dane świątyni

Styl	klasycyzm
Architekt	Wawrzyniec Gucewicz
Kopuła • liczba kopuł	3

Liczba naw	3

Położenie na mapie Białorusi

53,858129°N 31,544171°E/53,858129 31,544171

Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Stanisława – nieistniejący kościół rzymskokatolicki we wsi Malatycze na Białorusi.

Historia

Kościół został zbudowany w latach 1787–1794 według projektu architekta Wawrzyńca Gucewicza na polecenie arcybiskupa Mohylewa Stanisława Bohusz Siestrzeńcewicza. Budową kierował uczeń Gucewicza, architekt Jan Podczaszyński. Świątynia została poświęcona patronowi arcybiskupa i na jego prośbę wzniesiona w formie 8-krotnie mniejszej, niedokładnej kopii bazyliki św. Piotra w Rzymie^[1]. Kościół został poświęcony przez arcybiskupa Siestrzeńcewicza 29 czerwca 1794 roku.

Po powstaniu listopadowym zamknięto klasztor Dominikanów w Malatyczach, a kościół zamieniono na cerkiew prawosławną, a w 1934 r. całkowicie zniszczono.

Architektura

Kościół był trójnawową bazyliką przykrytą kopułą. Po obu jej stronach na ramionach transeptu znajdowały się dwie małe kopuły. Niezwykle szeroka i masywna fasada główna bryły głównej miała kompozycję warstwową: dolna (na poziomie drugiego piętra), usiana pilastrami i ćwierć kolumnami, miała półkoliste i prostokątne okna oraz wnęki ozdobione naczółkami, zakończona trójkątnym naczółkiem pośrodku; górna usiana pilastrami, pomiędzy którymi znajdowały się prostokątne okna i wnęki, zakończona attyką i spadzistym frontonem, którego nie ma na elewacji rzymskiej katedry. Po bokach prostokątnego budynku znajdowały się półkoliste kolumnady, które tworzyły przed świątynią niewielki owalny obszar^[2].

Literatura

Аrchitektura Białorusi: Encyklopedyczny dawednik. – Мn. : BelEn, 1993 – 620 s. – ISBN 5-85700-078-5.
Tamara Gabrus . Sanktuaria Zakonu Kaznodziejskiego // „ Nasza wiara ” nr 1 (27), 2004.
Gabruś T.W. Murowane Chorały: Architektura sakralna białoruskiego baroku/ T.W. Gabruś. Мn.: Uradżaj, 2001.— 287 с.: Il. ISBN 985-04-0499-X, str. 234.