Osorkon IV – faraon, władca starożytnego Egiptu, z XXII dynastii libijskiej[1], z czasów Trzeciego Okresu Przejściowego. Prawdopodobnie panował w latach 732/730–716 p.n.e.[2] Był synem Szeszonka V i królowej Tadibastet II.
Panowanie Osorkona przypadło na przełomowe czasy ponad trzywiekowego rozbicia dzielnicowego, charakteryzującego się jednakże względnym spokojem wewnętrznym i okresu podboju kuszyckiego, prowadzącego do zjednoczenia Obu Krajów, dokonanego jednakże kosztem walk wewnętrznych. Na domiar złego, Osorkon zmuszony był walczyć ze znacznie bardziej od siebie wpływowym i potężniejszym władcą Sais – Tefnachtem. W rzeczywistości władza Osorkona ograniczała się jedynie do Bubastis i jego okolic oraz Tanis. Królestwo to prawdopodobnie podzielone było na dwie części, rozdzielone niewielkim, podległym mu państwem wodzów Ma w Farbaitos.
W czasie panowania Osorkona w Bubastis w innych regionach Delty i Egiptu, władzę równocześnie sprawowali:
Iuput II – w Leontopolis.
Tefnacht – w Sais.
Pianchi – początkowo w Napacie, później w Tebaidzie i – przejściowo – w części Środkowego Egiptu i Delty.
↑MichaelM.RiceMichaelM., Who's Who in Ancient Egypt, Psychology Press, 2002, s. 240, ISBN 978-0-415-15449-9 [dostęp 2023-06-29](ang.).
↑K.A.K.A.KitchenK.A.K.A., On the Reliability of the Old Testament, Wm. B. Eerdmans Publishing, 9 czerwca 2006, s. 24, ISBN 978-0-8028-0396-2 [dostęp 2023-06-29](ang.).