Para cieczy

Para cieczy – faza gazowa substancji występująca poniżej jej punktu krytycznego (w temperaturach niższych od temperatury krytycznej i przy ciśnieniach mniejszych od ciśnienia krytycznego). Para o danej temperaturze może zostać skroplona poprzez podwyższenie ciśnienia (proces odwrotny nazywamy parowaniem). Gazy powyżej swego punktu krytycznego nie dają się skroplić poprzez zwiększanie ciśnienia (dowolnie duże), bez jednoczesnego obniżenia temperatury.

W danej temperaturze w zależności od ciśnienia para może być:

• nasycona – w równowadze termodynamicznej z fazą skondensowaną; występuje przy ciśnieniu pary nasyconej,
• nienasycona – o ciśnieniu niższym od ciśnienia pary nasyconej,
• przesycona – o ciśnieniu wyższym od ciśnienia pary nasyconej; jest to stan nietrwały.

Ciśnienie pary nasyconej cieczy zmienia się z temperaturą w przybliżeniu zgodnie ze wzorem:

${\displaystyle \log p_{s}=A-{\frac {B}{T}},}$

gdzie:

• ${\displaystyle A,B}$ – stałe,
• ${\displaystyle T}$ – temperatura w kelwinach.

To proste równanie odpowiada równaniu Clausiusa-Clapeyrona, które z kolei jest przybliżeniem ścisłego równania Clapeyrona opisującego przemiany fazowe dla dowolnej substancji czystej (uwaga: to nie jest równanie Clapeyrona stanu gazu doskonałego!)

Wartość temperatury, w której ciśnienie pary nasyconej zrówna się z ciśnieniem zewnętrznym ${\displaystyle (p_{s}=p_{zewn})}$ jest temperaturą wrzenia cieczy. Innymi słowy: ciecz nie może wrzeć dopóki ${\displaystyle p_{s}<p_{zewn}.}$

Bibliografia

• Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Chemia. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1990. ISBN 83-204-0697-8.brak strony w książce