Paramagnetyzm

Fragment przewodu elektrycznego wykonany z aluminium zawieszony na nitce. Po zbliżeniu magnesu neodymowego aluminium jest przyciągane do jego powierzchni.

Paramagnetyzm – zjawisko magnesowania się makroskopowego ciała w zewnętrznym polu magnetycznym w kierunku zgodnym z kierunkiem pola zewnętrznego. Substancje wykazujące takie własności to paramagnetyki. Są one przyciągane przez magnes, jednak znacznie słabiej niż ferromagnetyki. W niezbyt niskich temperaturach oraz dla niezbyt silnych pól magnetycznych paramagnetyki wykazują liniową zależność namagnesowania od pola zewnętrznego, co wyraża wzór:

M = χ H , {\displaystyle M=\chi H,}

gdzie:

M {\displaystyle M} – namagnesowanie (moment magnetyczny jednostki objętości substancji),
χ {\displaystyle \chi } – objętościowa podatność magnetyczna,
H {\displaystyle H} natężenie pola magnetycznego.

W niskich temperaturach lub dla bardzo silnych pól magnetycznych namagnesowanie traci liniową zależność od pola zewnętrznego i wykazuje nasycenie.

Podatność magnetyczna zależy od temperatury, zjawisko to ujmuje prawo Curie. Niektóre paramagnetyki w temperaturach niższych od pewnej charakterystycznej dla każdej substancji wartości, nazywanej punktem Curie, stają się ferromagnetykami.

Przyczyną paramagnetyzmu jest porządkowanie się spinów elektronów ciała zgodnie z liniami zewnętrznego pola magnetycznego, uporządkowaniu przeciwdziałają drgania cieplne cząsteczek. W niskich temperaturach lub w silnych polach magnetycznych dochodzi do uporządkowania niemal wszystkich dipoli magnetycznych elektronów, w wyniku czego dochodzi do nasycenia. Właściwości paramagnetyczne posiadają substancje o niesparowanych elektronach.

Paramagnetyki mają przenikalność magnetyczną (μ) niewiele większą od jedności. Dla ferromagnetyków μ jest wielokrotnie większe od 1.

Przykłady paramagnetyków:

  • tlen, O
    2
  • sód, Na
  • platyna, Pt
  • aluminium, Al
  • hemoglobina krwi
  • tlenek azotu, NO
  • większość minerałów zawierających żelazo
  • sześciowodny chlorek kobaltu(II), CoCl
    2
    ·6H
    2
    O
    [1]
  • siarczan srebra(II), AgSO
    4
    [2]

Zobacz też

Przypisy

  1. Marek Ples: O paramagnetyzmie chlorku kobaltu(II). Weirdscience.eu. [dostęp 2015-07-06].
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Przemysław J.P.J. Malinowski Przemysław J.P.J. i inni, AgIISO4: A Genuine Sulfate of Divalent Silver with Anomalously Strong One-Dimensional Antiferromagnetic Interactions, „Angewandte Chemie International Edition”, 9, 49, 2010, s. 1683–1686, DOI: 10.1002/anie.200906863 .

Linki zewnętrzne

  • Paramagnetyzm, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-07-22] .
  • Paramagnetyki, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-07-22] .
Kontrola autorytatywna (magnetic ordering):
  • LCCN: sh85097843
  • GND: 4173291-1
  • NDL: 00575065
  • BnF: 11982075w
  • BNCF: 35037
  • J9U: 987007563161105171
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3954265
  • Britannica: science/paramagnetism
  • SNL: paramagnetisme
  • Catalana: 0129652
  • DSDE: paramagnetisme