Peremyl

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2012-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Peremyl
Ilustracja
Cerkiew Opieki Matki Bożej z 1880 r.
Państwo

 Ukraina

Obwód

 wołyński

Rejon

horochowski

Wysokość

188 m n.p.m.

Populacja 
• liczba ludności


1041

Nr kierunkowy

+380 3379

Kod pocztowy

45763

Tablice rejestracyjne

AC

Położenie na mapie obwodu wołyńskiego
Mapa konturowa obwodu wołyńskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Peremyl”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Peremyl”
Ziemia50°23′46″N 25°09′51″E/50,396111 25,164167
Multimedia w Wikimedia Commons

Peremyl (ukr. Перемиль) – wieś na Ukrainie, w rejonie horochowskim obwodu wołyńskiego, dawniej znaczący gród Księstwa Włodzimiersko-Wołyńskiego, leżący nad Styrem.

Historia

Pierwszy raz wspomniany w źródłach w roku 1097 w Kodeksie Hipackim, później również w 1196, kiedy to kniaź halicki Wołodymyr Jarosławowicz spalił włości Romana Mścisławowicza koło Premyla.

Gród leżał następnie we włościach księcia bełskiego Aleksandra Wsewołodycza, a w 1213 został nakazem Leszka Białego nadany Danyle Romanowiczowi, który w 1228 oddał Peremyl księciu międzybuskiemu i łuckiemu Jarosławowi Ingwarewiczowi.

W drugiej połowie XIII wieku gród znajdował się w rękach księcia włodzimiersko-wołyńskiego Wasylka Romanowicza. W 1241 gród został spalony przez Mongołów, później znowu odbudowany.

Ostatnia wzmianka o grodzie pochodzi z roku 1283.

Linki zewnętrzne

  • Peremyl, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 958 .
  • Peremyl, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 439 .