Powiat czehryński
Powiat lub ujezd czehryński dawny powiat województwa kijowskiego a potem guberni kijowskiej. Jego siedzibą był Czehryń. Powiat czehryński utworzony został w 1797 roku, a w roku 1799 powiększony o powiat czerkaski, na który w 1880 roku został przemianowany. W 1805 roku przywrócony został do dawnego obszaru.
Gminy
- Adamówka(inne języki)
- Bałandyna(inne języki)
- Bołtyszka(inne języki)
- Borowica
- Hołowkówka(inne języki)
- Hruszkówka(inne języki)
- Żurawka(inne języki)
- Złotopol
- Kamionka
- Łebedyn
- Lipianka(inne języki)
- Łubieńce(inne języki)
- Medwedówka
- Nowosielica(inne języki)
- Aleksandrówka
- Ositniażka(inne języki)
- Podorożne(inne języki)
- Racewo(inne języki)
- Rewówka(inne języki)
- Stawidła(inne języki)
- Osota Stara(inne języki)
- Subotów
- Telepin(inne języki)
- Tymoszówka
- Trylisy(inne języki)
- Truszowce(inne języki)
- Ćwietna(inne języki)
- Czapliszcze(inne języki)
- Szabelniki(inne języki)
- Józefówka(inne języki)
Wzmianka słownikowa z 1880
Miał 2877 wiorst kw. powierzchni. Powiat w 1847 roku posiadał jedno miasto, sześć miasteczek, 76 siół, 34 wsi, 9 futorów: razem 126. W 1865 roku ludność wynosiła 140 336, w tym:
- 69 270 mężczyzn
- 71 266 kobiet
W tej liczbie 18274 izr., gdzie:
- 8672 mężczyzn
- 9602 kobiet.
W całym powiecie były tylko dwie parafie katolickie: Antonówka i Złotopol, obie w dekanacie zwinogródzkim.
Powierzchnia powiatu jest rozmaita: część południowo-zachodnia składa się z równin i stepów, lasami okrążonych; na przestrzeni od Warunów do Czehrynia ciągnie się nieprzerwany piasek; w części powiatu południowo-wschodniej, o 5 mil od granicy chersońskiej, także leżą piaski otwarte. Nad brzegami Taśminy powierzchnia górzysta; nad Dnieprem bagnista. Powiat obfituje w łąki; tutejsza trawa ma liść szeroki i własność trawy bagnistej. Grunt składa się najwięcej z czarnej ziemi, zmieszanej z piaskiem. (...)
Linki zewnętrzne
- Czehryn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 783 .
- Powiat czehryński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 789 .