Pramyszówka
| Praomys | |||
| O. Thomas, 1915[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – pramyszówka sahelska (P. daltoni) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Podgromada | żyworodne | ||
| Infragromada | |||
| Rząd | gryzonie | ||
| Podrząd | Supramyomorpha | ||
| Infrarząd | myszokształtne | ||
| Nadrodzina | myszowe | ||
| Rodzina | myszowate | ||
| Podrodzina | myszy | ||
| Plemię | Praomyini | ||
| Rodzaj | pramyszówka | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Epimys tullbergi O. Thomas, 1894 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Pramyszówka[3] (Praomys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[4][5][6].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 80–143 mm, długość ogona 100–174 mm, długość ucha 13–22 mm, długość tylnej stopy 19–31 mm; masa ciała 21–73 g[5][7].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1915 roku angielski zoolog Oldfield Thomas na łamach The Annals and Magazine of Natural History[1]. Na gatunek typowy Thomas wyznaczył (oryginalne oznaczenie) pramyszówkę gwinejską (P. tullbergi)
Etymologia
- Praomys: gr. πραος praos ‘łagodny, delikatny’[8]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[9].
- Berberomys: Berbera, Somalia; gr. μυς mus, μυoς muos ‘mysz’[2]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Praomys skouri Jaeger, 1975.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[10][7][4][3]:
- Praomys degraaffi Van der Straeten & Kerbis Peterhans, 1999 – pramyszówka górska
- Praomys jacksoni (de Winton, 1897) – pramyszówka równikowa
- Praomys minor Hatt, 1934 – pramyszówka najmniejsza
- Praomys mutoni Van der Straeten & Dudu, 1990 – pramyszówka rzeczna
- Praomys daltoni (O. Thomas, 1892) – pramyszówka sahelska
- Praomys tullbergi (O. Thomas, 1894) – pramyszówka gwinejska
- Praomys misonnei Van der Straeten & Dieterlen, 1987 – pramyszówka wyżynna
- Praomys rostratus (G.S. Miller, 1900) – pramyszówka dżunglowa
- Praomys coetzeei Van der Straeten, 2008 – pramyszówka angolska
- Praomys petteri Van der Straeten, Lecompte & Denys, 2003 – pramyszówka nizinna
- Praomys morio (Trouessart, 1881) – pramyszówka miękkowłosa
- Praomys hartwigi Eisentraut, 1968 – pramyszówka kameruńska
- Praomys obscurus Hutterer & Dieterlen, 1992 – pramyszówka stokowa
Opisano również gatunki wymarłe z plejstocenu[11]:
- Praomys abdallahi Jaeger, 1975[12] (Maroko)
- Praomys darelbeidae Geraads, 1994[13] (Maroko)
- Praomys eghrisae Jaeger, 1975[12] (Algieria)
- Praomys pomeli Jaeger, 1975[12] (Algieria)
- Praomys skouri Jaeger, 1975[12] (Maroko)
Przypisy
- ↑ a b O. Thomas. List of mammals (exclusive of Ungulata) collected on the Upper Congo by Dr. Christy for the Congo Museum, Tervueren. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eighth Series. 16 (96), s. 477, 1915. (ang.).
- ↑ a b J.-J. Jaeger. Les Muridae (Mammalia, Rodentia) du Pliocène et du Pléistocene du Maghreb. Origine; Evolution; Données biogéographiques et paléoclimatiques. „Thèse Doct. Ès Sciences”, s. 1–164, 1975. Montpellier: Université de Montpellier. (fr.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 277–278. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 540. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 809–812. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Praomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-17].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 346. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 206.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 160.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-13]. (ang.).
- ↑ J.S.J.S. Zijlstra J.S.J.S., Praomys Thomas, 1915, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-13] (ang.).
- ↑ a b c d J.-J. Jaeger: Le Rongeurs (Mammalia, Rodentia) du Miocène de Beni-Mellal (Maroc). Montpellier: Université de Montpellier, 1975, s. 1–164. (fr.).
- ↑ D. Geraads. Rongeurs et lagomorphes du Pleistocène moyen de la "Grotte des Rhinocéros", Carrière Oulad Hamida 1 à Casablanca, Maroc. „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie”. Abhandlungen 191 (2), s. 152, 1994. (fr.).
Bibliografia
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).
