Rinowirusy

Rinowirus
Ilustracja
Systematyka
Grupa

Grupa IV ((+)ssRNA)

Rodzina

pikornawirusy

Nazwa systematyczna
Rinowirus A
Rinowirus B
Cechy wiralne
Skrót

HRV

Kwas nukleinowy

RNA

Wywoływane choroby

przeziębienie

Rinowirusy – rodzaj wirusów należący do rodziny pikornawirusów (Picornaviridae). Zawierają łańcuch RNA o dodatniej polarności. Są najpowszechniejszym wirusowym czynnikiem zakaźnym u ludzi[1], odpowiedzialnym za 30–50% przypadków przeziębień[1][2]. Zidentyfikowano ponad 100 serotypów rinowirusów[1][3][4]. Ich cechą charakterystyczną jest to, że ulegają inaktywacji w pH 3 lub niższym[1]. Nazwa pochodzi z greckiego słowa ῥῑ́ς (rhis), w dopełniaczu ῥῑνός (rhinos), które oznacza 'nos'.

Chorobotwórczość

Optymalną temperaturą dla rozwoju rinowirusów jest 33–34 °C, czyli temperatura występująca w przewodach nosowych człowieka[1]. Rinowirusy są przyczyną najpowszechniej znanej choroby jaką jest przeziębienie, natomiast rzadko powodują objawy zapalenia dolnych dróg oddechowych[5], gdyż temperatura tam występująca jest wyższa i wynosi około 37 °C. Około połowa zakażeń rinowirusowych przebiega bezobjawowo[4].

Rinowirusy mogą także przyczyniać się do zaostrzeń chorób przewlekłych układu oddechowego, w tym astmy, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc i mukowiscydozy[6].

Zakażenia wywołane przez rinowirusy zaburzają czynność błony śluzowej jako bariery i predysponują do nadkażeń bakteryjnych[6][7].

Przypisy

  1. a b c d e JanuszJ. Cianciara JanuszJ., JacekJ. Juszczyk JacekJ., Choroby zakaźne i pasożytnicze, Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2007, ISBN 978-83-60608-34-0, OCLC 749637411 .
  2. PiotrP. Gajewski PiotrP., EwaE. Augustynowicz-Kopeć EwaE., Interna Szczeklika. Podręcznik chorób wewnętrznych 2014, Kraków: Medycyna Praktyczna, 2014, s. 2264, ISBN 978-83-7430-404-7, OCLC 890404563 .
  3. Craig R.C.R. Pringle Craig R.C.R., Common Cold, „MSD Manual Professional Edition” [dostęp 2018-04-28]  (ang.).
  4. a b Patrick RP.R. Murray Patrick RP.R. i inni, Mikrobiologia, wyd. 6, Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2011, ISBN 978-83-7609-506-6, OCLC 815471081 .
  5. Craig R.C.R. Pringle Craig R.C.R., Overview of Viral Respiratory Infections, „MSD Manual Professional Edition” [dostęp 2018-04-28]  (ang.).
  6. a b Samantha E.S.E. Jacobs Samantha E.S.E. i inni, Human rhinoviruses, „Clinical Microbiology Reviews”, 26 (1), 2013, s. 135–162, DOI: 10.1128/CMR.00077-12, ISSN 1098-6618, PMID: 23297263, PMCID: PMC3553670 [dostęp 2018-05-14] .
  7. Joshua L.J.L. Kennedy Joshua L.J.L. i inni, Pathogenesis of rhinovirus infection, „Current Opinion in Virology”, 2 (3), 2012, s. 287–293, DOI: 10.1016/j.coviro.2012.03.008, ISSN 1879-6265, PMID: 22542099, PMCID: PMC3378761 [dostęp 2018-05-14] .

Linki zewnętrzne

  • Baza danych wirusów Międzynarodowego Komitetu Taksonomii Wirusów

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

  • LCCN: sh85113701
  • BnF: 12375172r
  • BNCF: 56611
  • J9U: 987007536339405171
  • Britannica: science/rhinovirus
  • Catalana: 0276421
  • DSDE: rhinovirus
Identyfikatory zewnętrzne:
  • GBIF: 4819384
  • identyfikator iNaturalist: 199586