Rzeczyca (obwód homelski) : Historia, Zabytki, Miasta partnerskie, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Rzeczyca (obwód homelski)

Zobacz też: Rzeczyca.

Rzeczyca

Рэчыца


Herb	Flaga

Państwo

Białoruś

Obwód

homelski

Populacja (2010)
• liczba ludności

64 600^[1]

Nr kierunkowy

2340

Kod pocztowy

247500

Tablice rejestracyjne

Położenie na mapie obwodu homelskiego

Położenie na mapie Białorusi

52°22′N 30°24′E/52,366667 30,400000

Multimedia w Wikimedia Commons

Informacje w Wikipodróżach

Strona internetowa

Rzeczyca (biał. Рэчыца, Reczyca; ros. Речица, Rieczica) – miasto w południowo-wschodniej części Białorusi, w obwodzie homelskim, nad Dnieprem i Wiedryczem. Stolica rejonu rzeczyckiego. 64,6 tys. mieszkańców (2010).

Przemysł lekki, spożywczy, chemiczny, maszynowy, poligraficzny, stocznia, port rzeczny; w pobliżu wydobycie ropy naftowej i gazu ziemnego oraz torfu.

Historia

Miasto królewskie położone było w końcu XVIII wieku w starostwie grodowym rzeczyckim w powiecie rzeczyckim województwa mińskiego^[2].

Miejsce obrad sejmików ziemskich powiatu rzeczyckiego od XVI wieku do pierwszej połowy XVIII wieku^[3]^[4].

W 1909 roku, w czasie wyborów samorządowych, do rady miejskiej zostało wybranych 11 Rosjan i 1 Żyd^[5].

W czasie wojny polsko-bolszewickiej między 6 a 9 maja 1920 roku Rzeczyca została zajęta przez Wojsko Polskie. Dokonała tego Grupa Poleska pod dowództwem gen. Władysława Sikorskiego. Polacy administrowali miastem do czerwca 1920 roku^[6].

W Rzeczycy urodził się Włodzimierz Spasowicz, polski prawnik, działacz społeczny, krytyk literacki, publicysta w Rosji.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w listopadzie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 3000 osób. W grudniu 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali na terenie getta^[7].

Zabytki

Kościół św. Trójcy z 1896 roku w stylu neogotyckim
Cerkiew Zaśnięcia NMP z 1842 roku
Cmentarz żydowski

Miasta partnerskie

Przypisy

↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 113.
↑ Wojciech Kriegseisen, Sejmiki Rzeczypospolitej szlacheckiej w XVII i XVIII wieku, Warszawa 1991, s. 33.
↑ na czas okupacji rosyjskiej sejmiki powiatu rzeczyckiego przeniesiono do Kiejdan w 1659 roku
↑ W walce o prymat w kraju. Samorząd lokalny. W: Między nadzieją…. s. 168–169.
↑ Lech Wyszczelski: Operacja na Mozyrz i Kalenkowicze. W: Lech Wyszczelski: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. Wyd. 1. Warszawa: Bellona, 2010, s. 313. ISBN 978-83-11-11934-5.
↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1564 .
↑ Konin zerwał współpracę z Briańskiem i Rzeczycą - Konin. Tu płynie energia [online], www.konin.pl [dostęp 2022-03-08] .

Plan obozu wojsk polskich pod Rzeczycą w 1663 roku

Bibliografia

Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.