Stanisław Kwapniewski
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 23 stycznia 1890 |
|---|---|
| Data śmierci | 1969 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | 1 Pułk Strzelców Podhalańskich |
| Stanowiska | dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    | |
Stanisław Witold Kwapniewski (ur. 23 stycznia 1890 w Nowym Targu, zm. 1969) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 23 stycznia 1890 w Nowym Targu jako syn Witolda[1]. W 1910 ukończył C. K. I Gimnazjum w Nowym Sączu[2]. W tymże mieście był czołowym działaczem Związku Walki Czynnej oraz od 1911 do 1913 komendantem tamtejszego oddziału Związku Strzeleckiego[2].
Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer c. i k. armii został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia porucznika[2][3]. W tym stopniu brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1 Pułku Strzelców Podhalańskich, za co otrzymał Order Virtuti Militari. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[4], a następnie na stopień majora ze starszeństwem z 1 lipca 1923[5][6]. Służył jako oficer 6 pułku Strzelców Podhalańskich w Stryju, gdzie w 1923 w stopniu kapitana był p.o. dowódcy III batalionu[7], w 1924 w stopniu majora był etatowym dowódcą II batalionu[8]. W kwietniu 1928 został przesunięty ze stanowiska dowódcy zlikwidowanego III batalionu na stanowisko kwatermistrza pułku[9][10]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony z 6 psp do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy batalionu[11]. Został awansowany na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[12]. Z dniem 15 marca 1932 roku został przeniesiony z KOP do 33 pułku piechoty w Łomży na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[13][14]. W październiku tego roku został przeniesiony do 16 pułku piechoty w Tarnowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[15]. Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej pełnił funkcję dowódcy 155 pułku piechoty. Zmarł w 1969[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[2]
- Krzyż Niepodległości (9 listopada 1933)[16]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1935)[17][18]
Przypisy
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-14] .
- ↑ a b c d e Jerzy Giza: Udział sądeczan w konspiracji niepodległościowej w szeregach c.k. armii. W: Nowy Sącz i Sądecczyzna w czasie I wojny światowej. 2015: Polskie Towarzystwo Historyczne, Nowy Sącz, s. 26. ISBN 978-83-65332-01-1.
- ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 61.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 406.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 349.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 172.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 391.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 336.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 174.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 106.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 117.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 24.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 255.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 563.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 413.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Nadanie Krzyża Zasługi. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 4, s. 19, 19 marca 1935.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
