Stanisław Lubas

Stanisław Lubas
Sługa Boży, prezbiter
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1886
Żarnowa

Data i miejsce śmierci

21 marca 1942
KL Dachau

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

16 kwietnia 1914

Stanisław Lubas (ur. 16 kwietnia 1886 w Żarnowej, zm. 21 marca 1942 w KL Dachau) – polski prezbiter katolicki, ofiara niemieckiego terroru w okresie II wojny światowej, Sługa Boży, męczennik[1][2].

Życiorys

Pochodził z ubogiej katolickiej rodziny Józefa i Tekli z d. Adamczyk zamieszkujących w Żarnowej i tam też urodził się 16 kwietnia 1886 roku[3]. Po ukończeniu szkoły podstawowej, naukę kontynuował w rzeszowskim gimnazjum, które zakończył z celującym wynikiem na egzaminie dojrzałości[3]. Wstąpiwszy do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu studiował teologię[3]. Sakrament święceń kapłańskich z rąk biskupa Józefa Sebastiana Pelczara otrzymał 16 kwietnia 1914 roku[3]. Dla realizacji powołania przez posługę kapłańską, w charakterze wikariusza[2] skierowany został do parafii w Mościskach, a w 1919 roku przeniesiony do Leżajska[3]. Pełnił obowiązki nauczyciela historii, psychologii, logiki i propedeutyki filozofii w tamtejszym gimnazjum i moderatora katolickiego stowarzyszenia świeckich Sodalicji Mariańskiej[2], której lokalnego oddziału był założycielem[3]. Po wybuchu II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej ziem polskich kontynuował działalność do[3] 23 lipca 1940 roku, kiedy to Gestapo dokonało aresztowania księży Czesława Brody, Tomasza Pacuły, a z nimi Stanisława Lubasa i uwięziony został początkowo w budynkach byłego opactwa benedyktyńskiego, gdzie Niemcy urządzili więzienie i areszt śledczy w Jarosławiu, a następnie tarnowskim areszcie śledczym[3][2]. Stanisława Lubasa przewieziono do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Sachsenhausen, a stamtąd 14 grudnia 1940 do Dachau KL, gdzie zarejestrowano go pod numerem 22419[2]. Zginął w obozie 21 marca 1942[2].

Jest jednym z 122 Sług Bożych wobec których 17 września 2003 rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej[4][5].

Uchwałą Rady Miejskiej w Leżajsku 13 listopada 2014 roku miejskiemu skwerowi nadano imię „Skwer księdza Stanisława Lubasa”[6].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ MARTYRS KILLED IN ODIUM FIDEI BY THE NAZIS DURING THE SECOND WORLD WAR (III), poz. 61. [dostęp 2015-07-20]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f „BIAŁA KSIĘGA” Martyrologium duchowieństwa — Polska XX w. (lata 1914 – 1989) dane osobowe. Rzymskokatolicka Parafia pod wezwaniem św. Zygmunta w Słomczynie. [dostęp 2015-07-20].
  3. ↑ a b c d e f g h Przewodniczący Rady Miejskiej mgr inż. Ireneusz Stefański: UCHWAŁA NR XLII/267/14 RADY MIEJSKIEJ W LEŻAJSKU. BIP, 2014-11-13. [dostęp 2015-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-19)].
  4. ↑ Słudzy Boży w procesie beatyfikacyjnym drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. [dostęp 2015-07-20].
  5. ↑ Proces beatyfikacyjny. [dostęp 2015-07-20].
  6. ↑ UCHWAŁA NR XLII/267/14 RADY MIEJSKIEJ W LEŻAJSKU z dnia 13 listopada 2014 r. w sprawie nadania nazwy skwerowi na terenie miasta Leżajska (Załączniki). BIP, 26 listopada 2014. [dostęp 2015-07-20].
  • VIAF: 7588163513768411230006
  • PLWABN: 9812416774905606