Szałwia
 Morfologia (szałwia łąkowa) | |||||
| Systematyka[1][2] | |||||
| Domena | eukarionty | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||||
| Podkrólestwo | |||||
| Nadgromada | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Nadklasa | okrytonasienne | ||||
| Klasa | Magnoliopsida | ||||
| Nadrząd | astropodobne | ||||
| Rząd | jasnotowce | ||||
| Rodzina | jasnotowate | ||||
| Rodzaj | szałwia | ||||
| Nazwa systematyczna | |||||
| Salvia L. Sp. Pl. 23. 1753 | |||||
| Typ nomenklatoryczny | |||||
| |||||
| |||||
| |||||
 | Zobacz kolekcję cytatów o szałwii w Wikicytatach |
Szałwia (Salvia L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych. Obejmuje ok. 900[5], 950[6] lub nawet 1010[4] gatunków i jest to najliczniejszy w gatunki rodzaj rodziny jasnotowatych[2]. Szałwie występują w stanie dzikim na całej kuli ziemskiej, z wyjątkiem obszarów o klimacie polarnym[7]. Najbardziej zróżnicowane są na obu kontynentach amerykańskich, gdzie rośnie 591 gatunków, z czego ok. 250 w samym Meksyku. Drugi ośrodek z dużym zróżnicowaniem to Azja[6] – od Chin, gdzie rosną 84 gatunki[8], po Azję południowo-zachodnią, gdzie w samej Turcji rośnie 86 gatunków z czego połowa to endemity tego kraju. W Afryce rośnie 59 gatunków, w Australii 1, w Europie – 36[6] (z czego w Polsce cztery rodzime – szałwia lepka S. glutinosa, łąkowa S. pratensis, okręgowa S. verticillata i omszona S. nemorosa[9]). Po rewizji taksonomicznej do szałwii zaliczone zostały rodzaje dawniej tradycyjnie wyodrębniane m.in. rozmaryn Rosmarinus i perowskia Perovskia.
Łacińska nazwa rodzaju pochodzi od słowa salvus oznaczającego ocalony, nietknięty, żywy – niektóre gatunki szałwii mają bowiem własności lecznicze i od dawna używane były w lecznictwie[7]. Spożywcze znaczenie ma zwłaszcza szałwia lekarska i hiszpańska, zwana chia, niektóre gatunki mają właściwości halucynogenne (np. szałwia wieszcza S. divinorum) lub stosowane są w przemyśle kosmetycznym, liczne uprawiane są jako ozdobne, zwłaszcza: szałwia błyszcząca S. splendens, szałwia szkarłatna S. coccinea, szałwia błękitna S. azurea, szałwia ananasowa S. elegans, szałwia zielona Salvia viridis[6].
Morfologia
- Pokrój
- Rośliny zielne (jednoroczne i byliny) oraz półkrzewy osiągające do 3 m wysokości[10] (zaliczane też już do krzewów[11]). Pędy pokryte włoskami pojedynczymi i rzadziej rozgałęzionymi, często lepko ogruczolone, aromatyczne[4][11].
- Liście
- Ulistnienie naprzeciwległe. Liście zimozielone lub sezonowe. Blaszka pojedyncza, zwykle ząbkowana lub klapowana, czasem pierzastosieczna lub pierzastozłożona[11].
- Kwiaty
- Kwiaty grzbieciste, wyrastają w okółkach jedno- do wielokwiatowych, oddalonych od siebie lub skupionych, okółki tworzą kłosokształtny lub wiechowaty kwiatostan złożony. Kwiaty wsparte podsadkami, czasem szybko odpadającymi i niepozornymi, u niektórych gatunków okazałymi i barwnymi, czasem kolczastymi. Przysadki także czasem są obecne. Kielich zrosłodziałkowy, dwuwargowy, z 3 lub 5 łatkami, czasem szydlastymi. Dolna część kielicha dzwonkowata lub walcowata, z 9–15 żyłkami. Korona silnie grzbiecista, dwuwargowa, biała, żółta, fioletowa, czerwona lub niebieska. Górna warga często silnie wygięta, czasem wyprostowana lub spłaszczona. Dolna warga tworzona jest przez trzy łatki, z których środkowa zwykle jest najszersza. Dwa pręciki z pojedynczym płodnym pylnikiem. Nitki zwykle krótkie, ale za to łącznik między workami pyłkowymi silnie wydłużony[11] (rzadziej wtórnie zredukowany)[12]. Zalążnia górna, dwukomorowa z parą zalążków w każdej z komór. Szyjka słupka pojedyncza, ze zwykle asymetrycznie rozwidlonym znamieniem[10].
- Owoce
- Rozłupnie rozpadające się na cztery, trójkanciaste, jajowate, brązowe lub kuliste rozłupki[11].
Systematyka
- Pozycja systematyczna
Szałwia to rodzaj z rodziny jasnotowatych Lamiaceae z podrodziny Nepetoideae z plemienia Mentheae i podplemienia Salviinae[12].
Badania molekularne i analizy filogenetyczne od końca XX wieku, a zwłaszcza z początków XXI wieku wykazały, że rodzaj w tradycyjnym ujęciu ma charakter parafiletyczny. Wśród różnych linii rozwojowych szałwii zagnieżdżone są inne rodzaje. Ostatecznie w 2017 opublikowana została rewizja taksonomiczna rozszerzająca ujęcie rodzaju i włączająca tu rośliny z rodzajów: Dorystaechas, Meriandra, Perovskia, Rosmarinus i Zhumeria. W ujęciu tym podrodzaj perowskia Perovskia jest siostrzany względem podrodzaju rozmaryn Rosmarinus, a wraz z nim tworzy grupę siostrzaną kladowi obejmującemu część gatunków z rodzaju Salvia, włącznie z S. officinalis[12]. Alternatywnie przedstawiono też rozwiązanie taksonomiczne zachowujące rodzaj Perovskia i dzielące rodzaj Salvia na 6 rodzajów monofiletycznych[13]. Dominuje jednak szerokie ujęcie rodzaju, włączające do niego gatunki z ww. taksonów[6][4].
- Gatunki dziko rosnące w Polsce[9]
- szałwia lepka Salvia glutinosa L.
- szałwia łąkowa Salvia pratensis L.
- szałwia okręgowa Salvia verticillata L.
- szałwia omszona, sz. gajowa Salvia nemorosa L.
- szałwia zaroślowa Salvia dumetorum Andrz. – antropofit zadomowiony
- szałwia zielona Salvia viridis L. – efemerofit
- Lista gatunków
Osobny artykuł: Lista gatunków z rodzaju szałwia.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-31] (ang.).
- ↑ Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-02-25].
- ↑ a b c d Salvia L.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-04-10].
- ↑ Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 288. ISBN 0-333-74890-5.
- ↑ a b c d e David J.D.J. Mabberley David J.D.J., Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 820, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .
- ↑ a b GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
- ↑ Salvia Linnaeus. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2019-03-26].
- ↑ a b ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ. i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 160, ISBN 978-83-62975-45-7 .
- ↑ a b Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 408. ISBN 0-333-73003-8.
- ↑ a b c d e K. Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. VII. Flowering Plants. Dicotyledons. Lamiales. Berlin, Heidelberg: Springer, 2004, s. 235. ISBN 978-3-642-62200-7.
- ↑ a b c Bryan T. Drew, Jesús Guadalupe González-Gallegos, Chun-Lei Xiang, Ricardo Kriebel, Chloe P. Drummond, Jay B. Walked, Kenneth J. Sytsma. Salvia united: The greatest good for the greatest number. „Taxon”. 66, 1, s. 133-145, 2017. DOI: 10.12705/661.7.
- ↑ Maria Will, Regine Classen-Bockhoff. Time to split Salvia s.l. (Lamiaceae) – New insights from Old World Salvia phylogeny. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 109, s. 33-58, 2017. DOI: 10.1016/j.ympev.2016.12.041.
