Szabla kawaleryjska M1913
Ten artykuł dotyczy szabli kawaleryjskiej M1913 potocznie zwanej szablą Pattona. Zobacz też: inne znaczenia nazwy Patton. |
Dane podstawowe | |
Państwo | Stany Zjednoczone |
---|---|
Projektant | George Patton |
Rodzaj | pałasz |
Historia | |
Data prototypu | 1913 |
Lata produkcji | 1913–1919 |
Wyprodukowano | 128 000 |
Dane techniczne | |
Długość całkowita | 105,4 cm |
Rękojeść | |
Typ rękojeści | zamknięta |
Tworzywo wykon. rękojeści | guma |
Jelec | |
Głownia | |
Długość głowni | 89,5 cm |
Szerokość głowni | 2,98 cm |
Grubość głowni | 0,7 cm |
Pochwa | |
Tworzywo wykonania | drewno |
Użytkownicy | |
Szabla kawaleryjska M1913 (ang. Model 1913 Cavalry Saber), potocznie zwana szablą Pattona (ang. Patton Saber) – amerykański kawaleryjski pałasz (popularnie, lecz błędnie nazywany szablą). Zaprojektowany w 1913 roku przez porucznika (późniejszego generała) George’a Pattona. Do 1919 roku wyprodukowano około 128 tysięcy sztuk tej broni[1].
Na początku XX wieku United States Army zdecydowała się wymienić model szabli kawalerii, który był używany od 1861 roku. Patton, utalentowany szermierz, który brał udział w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 w Sztokholmie i trenował w Europie, gdzie doskonalił swój atak agresywnymi pchnięciami, zaprojektował całkowicie nową broń[2] i przygotował szczegółowy podręcznik szkoleniowy dotyczący jej użycia[3].
Opis
Konstrukcyjnie broń ta jest pałaszem, a nie szablą, ponieważ wykorzystuje prostą, a nie zakrzywioną głownię. Opiera się na brytyjskim pałaszu M1908 i na wnioskach, jakie Patton wyniósł z opisów bitew wojen napoleońskich[2].
Głownia prosta, obosieczna i zwężająca się ku sztychowi, wykonana z kutej stali. Ma centralnie położone zbrocze, na sztychu przechodzące w grań. Rękojeść wykonana jest z twardej czarnej gumy, natomiast kosz ochronny z blachy stalowej. Pochwa wykonana z drewna orzesznikowego pokryta jest surową skórą, a następnie wodoodpornym płótnem w kolorze oliwkowym, tkanym w celu wyeliminowania szwów. Broń ta wyważona jest znacznie bliżej rękojeści niż typowe szable kawaleryjskie, co zgodnie z zamiarami Pattona przystosowuje ją głównie do zadawania pchnięć zamiast cięć[2].
Zastosowanie
Pałasz Pattona nie spełnił swojej roli jako broń bojowa. Na początku zaangażowania Stanów Zjednoczonych w I wojnę światową kilka jednostek kawalerii amerykańskiej uzbrojonych w pałasze Pattona zostało wysłanych na front, ale zostały powstrzymane ogniem karabinów i karabinów maszynowych, zanim dotarły do niemieckich okopów. Tuż przed wybuchem II wojny światowej podjęto decyzję o umieszczeniu większości pałaszy Pattona w wojskowych magazynach i używaniu ich wyłącznie jako broni paradnej[2]. Niektóre pałasze pocięto na części i zrobiono z nich noże bojowe dla żołnierzy i partyzantów w okupowanych krajach – dostarczaniem noży dla partyzantki zajmowało się Biuro Służb Strategicznych (OSS)[1].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- The U.S. Army Model 1913 Cavalry „Patton” Saber. Army History. s. 24-25. [dostęp 2022-01-04]. (ang.).