Tansu Çiller

Tansu Çiller

Data i miejsce urodzenia	24 maja 1946 Stambuł
Premier Turcji
Okres	od 25 czerwca 1993 do 6 marca 1996
Przynależność polityczna	Partia Słusznej Drogi
Poprzednik	Erdal İnönü (p.o.)
Następca	Mesut Yılmaz
Multimedia w Wikimedia Commons

Tansu Çiller (ur. 24 maja 1946 w Stambule^[1]) – turecka ekonomistka, polityk i nauczycielka akademicka, posłanka do Wielkiego Zgromadzenia Narodowego Turcji, minister, w latach 1993–1996 premier Turcji.

Życiorys

Córka wysokiego urzędnika państwowego Hüseyina Necatiego Çillera^[2]. Ukończyła prywatną szkołę średnią w rodzinnej miejscowości, a następnie ekonomię na Uniwersytecie Boğaziçi. Kształciła się następnie w Stanach Zjednoczonych, uzyskała magisterium na University of New Hampshire i doktorat na University of Connecticut^[2][3]. Pracowała na Uniwersytecie Yale, a po powrocie do Turcji została nauczycielką akademicką na Uniwersytecie Boğaziçi. W 1978 i 1983 obejmowała kolejne stanowiska profesorskie^[2].

W 1990 dołączyła do Partii Słusznej Drogi (DYP)^[3]. W 1991 po raz pierwszy uzyskała mandat deputowanej. Dwukrotnie (1995 i 1999) z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, zasiadając w Wielkim Zgromadzeniu Narodowym Turcji do 2002^[2]. Również w 1991 objęła urząd ministra stanu do spraw gospodarki w rządzie Süleymana Demirela^[1][4], który sprawowała do 1993. W tymże roku stanęła na czele Partii Słusznej Drogi^[5]. Po wyborach z 1995 jej ugrupowanie, celem zablokowania przejęcia władzy przez islamistyczną formację Necmettina Erbakana, zawarło porozumienie z Partią Ojczyźnianą Mesuta Yılmaza, który stanął na czele nowego rządu^[3]. Tansu Çiller nie objęła w nim żadnych stanowisk, sama koalicja wkrótce się rozpadła^[3]. Od czerwca 1996 do czerwca 1997 była wicepremierem oraz ministrem spraw zagranicznych w gabinecie Necmettina Erbakana^[2], który upadł po zagrożeniu puczem wojskowym^[3]. Liderka DYP była krytykowana za porozumienie z islamistami, które doprowadziło również do odejścia z partii grupy deputowanych^[1].

W 2002 jej partia nie przekroczyła wyborczego progu, była premier ustąpiła z funkcji jej przewodniczącej^[1][5] i wycofała się z działalności politycznej.

Życie prywatne

Zawarła związek małżeński z Özerem Uçuranem; matka dwójki dzieci^[2].

Przypisy