Ted Curson

Ted Curson
Ilustracja
Ted Curson w 2009
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1935
Filadelfia

Data i miejsce śmierci

4 listopada 2012
Montclair

Instrumenty

trąbka

Gatunki

jazz

Zawód

muzyk, trębacz

Aktywność

1955–2012

Wydawnictwo

Prestige, Fontana, Atlantic, Freedom, Futura, Marge, Trident, Whynot, Inner City, Chiaroscuro

Powiązania

Charles Mingus, Bill Barron

Instrument
trąbka

Theodore „Ted” Curson (ur. 3 czerwca 1935 w Filadelfii, zm. 4 listopada 2012 w Montclair[1][2]) – amerykański trębacz jazzowy.

Wychował się w Filadelfii. W 1956 przeprowadził się do Nowego Jorku. W latach 1959–1960 był członkiem kwartetu Charlesa Mingusa, w którym grali również Eric Dolphy i Dannie Richmond. Potem nagrywał z Cecilem Taylorem (1961) i prowadził kwintet wspólnie z Billem Barronem. Pod koniec lat 60. i na początku lat 70. spędził kilka lat w Europie[2]. Regularnie przyjeżdżał do Finlandii, gdzie występował na festiwalu jazzowym w Pori[1].

Wybrana dyskografia

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1][2][3][4].

Jako lider

  • Plenty of Horn (Old Town, 1961)
  • Ted Curson Plays Fire Down Below (Prestige, 1962)
  • Live At La Tête De L’Art (Trans World Records, 1962)
  • Tears for Dolphy (Fontana, 1964)
  • The New Thing & the Blue Thing (Atlantic, 1965)
  • Urge (Fontana, 1966)
  • Ode to Booker Ervin (EMI Columbia, 1970)
  • Pop Wine (Futura, 1971)
  • Cattin’ Curson (Marge) / Typical Ted (Trident, 1973)
  • Quicksand (Atlantic, 1974)
  • Blue Piccolo (Whynot) / Ted Curson and Co. (India Navigation, 1976)
  • Jubilant Power (Inner City, 1976)
  • Flip Top (Freedom, 1977)
  • Blowin’ Away (Interplay, 1978) z Dizzym Reece
  • The Trio (Interplay, 1979)
  • I Heard Mingus (Interplay, 1980)
  • Snake Johnson (Chiaroscuro, 1980)
  • Traveling On (Evidence, 1996)
  • Sugar ’n Spice (Level Green, 1999)
  • Ted Curson in Paris: Live at the Sunside (Blue Marge, 2007)
  • Ted Curson & The Clinic Sextet (fifty-fifty records, 2008)
  • Live in Paris: Plays the Music of Charles Mingus (Elabeth, 2012)

Jako sideman

z Pepperem Adamsem

  • California Cookin' (Interplay, 1983)

z Billem Barronem

  • The Tenor Stylings of Bill Barron (Savoy, 1961)
  • Modern Windows (Savoy, 1961)

z Nickiem Brignolą

z Grahamem Collierem

  • Hoarded Dreams (Cuneiform, 1983)

z Andrew Hillem

  • Spiral (Freedom, 1975)

z Charlesem Mingusem

  • Mingus (Candid, 1960)
  • Mingus Revisited (Mercury, 1960)
  • Mingus at Antibes (Atlantic, 1960)
  • Charles Mingus Presents Charles Mingus (Candid, 1960)

z New York Contemporary Five

  • Bill Dixon 7-tette/Archie Shepp and the New York Contemporary 5 (Savoy, 1964)

z Salem Nistico

  • Neo/Nistico (Bee Hive, 1978)

z Archiem Sheppem

  • Fire Music (Impulse!, 1965)

z Cecilem Taylorem

  • Love for Sale (United Artists, 1959)

z Andrzejem Trzaskowskim

z The Clinic Sextet

  • Studio Live (fifty-fifty records, 2008)

z Spirit of Life Ensemble

  • Live au Duc (Rise Up, 2001)
  • Planet Jazz (Rise Up, 2009)

Przypisy

  1. ↑ a b c Theodore Curson. All About Jazz. [dostęp 2018-09-13]. (ang.).
  2. ↑ a b c Scott Yanow: Ted Curson. AllMusic. [dostęp 2018-09-13]. (ang.).
  3. ↑ Ted Curson. Discogs. [dostęp 2018-09-13]. (ang.).
  4. ↑ Ted Curson Discography. jazzdisco.org. [dostęp 2018-09-13]. (ang.).
  • ISNI: 0000000055132618
  • VIAF: 10032863
  • LCCN: n84104201
  • GND: 134353137
  • BnF: 13892884c
  • SUDOC: 079000665
  • SBN: LO1V375012
  • BNE: XX1768334
  • NTA: 097138495
  • BIBSYS: 4091291
  • CiNii: DA16773617
  • PLWABN: 9810640394705606
  • NUKAT: n2015197494
  • J9U: 987007411001605171
  • LIH: LNB:w/h;=B6