Tożsamość polaryzacyjna

Tożsamość polaryzacyjna lub wzór polaryzacyjny – wzór będący odpowiednikiem wzorów skróconego mnożenia dla elementów rzeczywistych przestrzeni unitarnych.

Twierdzenie

Jeśli x {\displaystyle x} i y {\displaystyle y} są elementami rzeczywistej przestrzeni unitarnej X , {\displaystyle X,} to prawdziwy jest następujący wzór, nazywany tożsamością polaryzacyjną:

x + y 2 = x 2 + y 2 + 2 x , y . {\displaystyle \|x+y\|^{2}=\|x\|^{2}+\|y\|^{2}+2\langle x,y\rangle .}
(1)

Zastępując w równaniu (1) y {\displaystyle y} przez y , {\displaystyle -y,} otrzymuje się wzór

x y 2 = x 2 + y 2 2 x , y , {\displaystyle \|x-y\|^{2}=\|x\|^{2}+\|y\|^{2}-2\langle x,y\rangle ,}
(2)

co odpowiada równości występującej w twierdzeniu cosinusów.

Dodanie równań (1) oraz (2) daje

x + y 2 + x y 2 = 2 x 2 + 2 y 2 , {\displaystyle \|x+y\|^{2}+\|x-y\|^{2}=2\|x\|^{2}+2\|y\|^{2},}

co odpowiada tożsamości równoległoboku.

Z kolei odejmując stronami (2) od (1), dostaje się

x + y 2 x y 2 = 4 x , y . {\displaystyle \|x+y\|^{2}-\|x-y\|^{2}=4\langle x,y\rangle .}

Warto zauważyć analogie powyższych wzorów do następujących wzorów skróconego mnożenia: równanie (1) odpowiada (3), a równanie (2) odpowiada (4), a powyższa suma (1) oraz (2) poniżej sumie (3) i (4). Tożsamość (1) jest odpowiednikiem wzoru na kwadrat dwumianu:

( a + b ) 2 = a 2 + b 2 + 2 a b , {\displaystyle (a+b)^{2}=a^{2}+b^{2}+2ab,}
(3)

z kolei w (2), podobnie jak wyżej, zmieniono znak b : {\displaystyle b{:}}

( a b ) 2 = a 2 + b 2 2 a b , {\displaystyle (a-b)^{2}=a^{2}+b^{2}-2ab,}
(4)

ostatecznie suma (3) i (4), to

( a + b ) 2 + ( a b ) 2 = 2 a 2 + 2 b 2 . {\displaystyle (a+b)^{2}+(a-b)^{2}=2a^{2}+2b^{2}.}

Wyprowadzenie

Każdą przestrzeń unitarną da się w naturalny sposób wyposażyć w normę, daną wzorem

x = x , x . {\displaystyle \|x\|={\sqrt {\langle x,x\rangle }}.}
(5)

Iloczyn skalarny

x + y , x + y = x + y , x + x + y , y {\displaystyle \langle x+y,x+y\rangle =\langle x+y,x\rangle +\langle x+y,y\rangle }

jest wynikiem rozdzielności pierwszego czynnika względem sumy drugiego składnika, która zachodzi ze względu na liniowość iloczynu skalarnego. Rozdzielność kolejnych czynników względem sum pierwszych czynników po prawej stronie powyższego równania daje

x + y , x + y = x , x + y , x + x , y + y , y , {\displaystyle \langle x+y,x+y\rangle =\langle x,x\rangle +\langle y,x\rangle +\langle x,y\rangle +\langle y,y\rangle ,}

a ponieważ iloczyn skalarny jest przemienny, to równanie to upraszcza się dalej do

x + y , x + y = x , x + y , y + 2 x , y . {\displaystyle \langle x+y,x+y\rangle =\langle x,x\rangle +\langle y,y\rangle +2\langle x,y\rangle .}
(6)

Przyłożenie definicji normy z równania (5) do (6) daje równanie (1), czyli tożsamość polaryzacyjną.

Uogólnienia

Tożsamości mogą być uogólnione na wielomiany jednorodne (tj. formy algebraiczne) dowolnego stopnia.

Linki zewnętrzne

  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Polarization identity (ang.), Encyclopedia of Mathematics, encyclopediaofmath.org [dostęp 2024-02-02].