Układ heksagonalny

Układ heksagonalny – układ krystalograficzny, w którym trzy z czterech osi leżą w jednej płaszczyźnie, mają jednakową długość jednostek osiowych, a kąt między nimi wynosi 120°. Czwarta oś jest osią sześciokrotną, ma inną niż pozostałe długość jednostki osiowej i jest do nich prostopadła^[1].

Typowymi postaciami krystalograficznymi tej grupy są:

sześciokątne graniastosłupy
sześciokątne piramidy (ostrosłupy)
dwunastokątne piramidy
podwójne piramidy

W tym układzie krystalizuje m.in. woda oraz około 8% minerałów, np. grafit, kowelin, molibdenit, pirotyn, beryl, apatyt, piromorfit, mimetezyt, wanadynit, wurcyt, cynkit, kwarc wysokotemperaturowy, nefelin.

Zobacz też

Zobacz multimedia związane z tematem: Układ heksagonalny

sieć krystaliczna

Przypisy

↑ ZbigniewZ. Bojarski ZbigniewZ. i inni, Krystalografia, wyd. 3 uaktual., Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 20–23, ISBN 978-83-01-14704-4, OCLC 749334638 .