William Wegman

William Wegman (ur. 1943 w Holyoke, Massachusetts) – amerykański artysta działający w dziedzinach performance'u, sztuki konceptualnej, fotografii, rysunku, malarstwa i sztuki wideo. Znany z cyklów niepozbawionych ironii kompozycji z użyciem jego psów (wyżłów weimarskich) jako modeli.

W 1969, dwa lata po uzyskaniu tytułu M.F.A. z malarstwa na Uniwersytecie Illinois w Urbana-Champagne, Wegman wziął udział w czterech grupowych wystawach m.in. w Kunsthalle Bern w Szwajcarii i Museum of Contemporary Art Chicago. W 1983 rozpoczęto retrospektywę jego prac w Kunstmuseum w Lucernie, wystawa trafiała następnie do muzeów w Europie i Stanach Zjednoczonych, w tym Centrum Pompidou w Paryżu i Whitney Museum of American Art. Wegman zdobył wiele nagród i grantów m.in. National Endowment for the Arts Honor w 1976 i 1985, New York Foundation for the Arts Honor in 1999, oraz Guggenheim Fellowship w 1975 i 1986. W 1972 William Wegman uczestniczył jako artysta w Documenta 5, oraz w Documenta 6 (1977) w Kassel.

W 1970 pojawił się pierwszy z jego psów, wyżeł weimarski Man Ray, z którym nawiązał długą i owocną współpracę. Man Ray stał się centralną postacią fotografii i sztuki wideo Wegmana. W 1981 Man Ray zmarł. Dopiero w 1986 Wegman zdecydował się na nowego psa, Fay, i tak też zaczęła się nowa współpraca, podczas której Wegman tworzył głównie z użyciem wielkoformatowego aparatu Polaroid 20x24. Obsada modeli w pracach Wegmana powiększyła się gwałtownie w 1989 wraz z pojawieniem się potomstwa Fay (Battina, Crooky i Chundo) oraz później ich potomstwa: Chip (1995), Bobbin (1999), Candy, Penny (2004).