Wirus ze Schmallenbergu

Wirus ze Schmallenbergu (SBV)[1][2] – czynnik etiologiczny powodujący chorobę zwierzęcą notowaną u przeżuwaczy. Początkowo choroba została wykryta w Belgii, Niemczech, Holandii, Francji i Wielkiej Brytanii[3][2][1]. Występuje również w Polsce, Luksemburgu, Szwajcarii, Hiszpanii i we Włoszech[4][5].

Nazwa choroby pochodzi od miejscowości Schmallenberg, w pobliżu której po raz pierwszy wykryto tego wirusa[1].

Systematyka

Rodzina: Bunyaviridae

  • Rodzaj: Orthobunyavirus
    • Gatunek: wirus Schmallenberg

Wirus ten znajduje się w grupie serologicznej Simbu, w której znajdują się również wirusy Aino, Akabane i Shamonda[3].

Chorobotwórczość

Uważa się, że w wielu rejonach świata może występować endemicznie[1].

Wektory

Należy do chorób, które są przenoszone przez muszki, komary i kleszcze[1][2].

Objawy chorobowe

Infekcja rozpoczyna się z krótką, łagodną lub umiarkowaną, chorobą, objawiającą się spadkiem produkcji mleka, gorączką i biegunką oraz pogorszeniem kondycji u dorosłych krów oraz poronieniami i wadami rozwojowymi u noworodków bydła, owiec i kóz[3][1]. U owiec dorosłych objawy rzadko są obserwowane[4].

Diagnostyka

Diagnostykę wykonuje się w oparciu o występujące objawy kliniczne.

Do badań laboratoryjnych wysyła się, a materiał taki bada się metodami molekularnymi (RT-PCR) oraz badaniami serologicznymi (test ELISA, odczyn seroneutralizacji i immunofluorescencji pośredniej)[1][4].

Leczenie

Obecnie brak jest metod swoistego leczenia.[4]

Zapobieganie

Ważnym aspektem zapobiegania wystąpienia choroby jest stosowanie środków owadobójczych.

Wirus jest wrażliwy na powszechnie stosowane przeciwwirusowe środki odkażające[4].

Od 2015 roku została dopuszczona szczepionka Zulvac SBV na terenie całej Unii Europejskiej[6].

Zwalczanie

Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób określiło prawdopodobieństwo zagrożenia dla zdrowia publicznego jako niskie[3]. Wirus nie znajduje się na liście chorób OIE oraz nie podlega zgłaszaniu wystąpienia do Inspekcji Weterynaryjnej na terenie Unii Europejskiej[1].

Zobacz też

Choroba niebieskiego języka

Zobacz multimedia związane z tematem: Wirus ze Schmallenbergu

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h KrzysztofK. Rypuła KrzysztofK. i inni, Przypadek zakażenia wirusem Schmallenberg (SBV) u bydła, „Magazyn Weterynaryjny”, 2012 .
  2. ↑ a b c Nowy wirus atakuje bydło w Wielkiej Brytanii. Portal Spożywczy, 2012-01-30. [dostęp 2012-03-20]. (pol.).
  3. ↑ a b c d Schmallenberg virus. [w:] 2012-03-14 [on-line]. Department for Environment, Food and Rural Affairs. [dostęp 2012-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-31)]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e ZdzisławZ. Gliński ZdzisławZ., KrzysztofK. Kostro KrzysztofK., Choroba Schmallenberg – nowe dane, „Życie Weterynaryjne”, 2013 .
  5. ↑ JuliaJ. Kęsik-Maliszewska JuliaJ., MagdalenaM. Larska MagdalenaM., Jan FranciszekJ.F. Żmudziński Jan FranciszekJ.F., Epizootiologia zakażeń wirusem Schmallenberg wPolsce, „Medycyna Weterynaryjna”, 2016 .
  6. ↑ European MedicinesE.M. Agency European MedicinesE.M., Zulvac SBV szczepionka przeciwko wirusowi ze Schmallenbergu (inaktywowana) [online], wrzesień 2015 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Identyfikatory zewnętrzne (takson):
  • NCBI: 2560743