Marian Thayer

Marian Thayer
Marian Thayer
Marian Thayer por volta de 1900
Nome completo Marian Longstreth Morris
Nascimento 9 de novembro de 1872
Filadélfia, Pensilvânia, EUA
Morte 14 de abril de 1944 (71 anos)
Haverford, Pensilvânia, EUA
Cônjuge John B. Thayer

Marian Thayer (9 de novembro de 1872 – 14 de abril de 1944) foi a esposa de John B. Thayer, diretor e vice-presidente dos Caminhos-de-Ferro da Pensilvânia, e mãe de John Borland "Jack" Thayer III. Os três, e sua empregada Margaret Fleming foram passageiros do RMS Titanic em 1912. Marian, Jack e Margaret sobreviveram à tragédia, mas John II pereceu no desastre.

Início da vida

A casa no Dundale Estate, onde Marian passou grande parte de sua infância.

Marian Longstreth Morris nasceu em 1872, na Pensilvânia. Seu pai era Frederick Wistar Morris, e sua mãe Elizabeth Flower Paul. Marian era uma das sete crianças, três meninos e quatro meninas.[1]

Seu pai, Frederick, fazia parte da empresa da família Morris, Morris Wheeler and Co., uma próspera empresa de ferro e aço. Seu avô, Israel Morris II, dono da empresa, comprou a Dundale Estate em Villanova, Pensilvânia. Sobre esta propriedade, ele construiu numerosas casas grandes para seus filhos,[2] uma das quais era para Frederick (mostrado à esquerda). Foi nesta casa que Marian passou grande parte de sua infância.

Em 1892, aos 20 anos, Marian casou-se com John B. Thayer, que na época era funcionário de uma administração ferroviária.[3] Ao longo dos anos, John foi sendo promovido progressivamente, na qual acabou se tornando vice-presidente da Pennsylvania Railroad.

O casal teve quatro filhos, incluindo Jack Thayer (1894-1945). Ele foi o único dos filhos de Marian e John a viajar com eles no Titanic.

A família morava em Haverford em uma casa grande chamada Redwood. O Censo Federal mostrou que em 1910, Margaret Fleming trabalhava para a família Thayer como empregada. Ela viajou com John, Marian e Jack em 1912 à Europa, voltando com eles no Titanic.

A bordo do Titanic

John Borland Thayer, marido de Marian, que morreu no naufrágio do RMS Titanic.

A família e sua empregada embarcaram no Titanic em Cherbourg e ocuparam as cabines adjacentes C68 e C70. Na tarde de domingo antes do naufrágio, Marian e sua amiga Emily Ryerson foram para um passeio no convés e encontraram o presidente da White Star Line, Bruce Ismay. Segundo Ryerson, Ismay mostrou-lhes um telegrama dizendo que havia icebergs na área.[4]

O folheto do Titanic que Marian carregava com ela no bolso de seu sobretudo após deixar o Titanic.

Depois que o Titanic atingiu o iceberg, Marian e sua empregada foram levadas para o bote salva-vidas Nº 4, onde se juntaram a outras mulheres, como Madeleine Astor, Lucile Carter e Emily Ryerson. Depois que o bote salva-vidas se afastou do Titanic, Marian deu sua própria versão do que aconteceu da seguinte maneira:

"A parte posterior do navio então se elevou no ar, com a popa para cima, até assumir uma posição quase vertical. Parecia permanecer parado nesta posição por alguns segundos (talvez vinte), então de repente mergulhou diretamente para fora de vista. Era 2:20 da manhã quando o Titanic desapareceu, de acordo com um relógio de pulso usado por um dos passageiros do meu barco.

"Nós retornamos ao local onde o navio tinha afundado e, no nosso caminho, pegaram seis homens que estavam nadando - dois dos quais estavam bêbados e nos causaram muitos problemas o tempo todo. Os seis homens que pegamos foram levados ao barco pelas mulheres. Dois desses homens morreram no barco. O barco em que estávamos começou a inundar, não sei como. A água gelada esteve até o topo das minhas botas o tempo todo, e fui caminhando continuamente durante quase cinco horas. Cerca de quinze pessoas estavam de pé em um barco virado. No total, nosso barco tinha, então, sessenta e cinco ou sessenta e seis pessoas.

"O barco em que embarquei foi resgatado pelo Carpathia às 7h da manhã na segunda-feira, depois de remar três milhas até ele."[5]

Marian, sua empregada doméstica e seu filho, Jack Thayer, sobreviveram ao naufrágio do Titanic, mas seu marido John B. Thayer afundou com o navio. Quando o Carpathia atracou, o irmão de Marian estava lá para recebê-los e levou-os de volta à sua casa em Haverford, em um trem especial que tinha sido providenciado para os sobreviventes.[6] Sem saber, Marian ainda tinha no bolso de seu sobretudo a brochura da White Star Line sobre o Titanic, que continha informações sobre o navio e incluiu uma lista de passageiros da primeira-classe.[7] A capa do folheto e a primeira página da lista de passageiros são mostradas à direita.

Vida posterior

Ao contrário de muitas das viúvas do desastre do Titanic, Marian não se casou novamente, mas permaneceu em sua casa, Redwood, em Haverford. Logo após a tragédia, Marian se juntou a Madeleine Astor em um almoço para agradecer a Arthur Rostron, capitão do Carpathia, e ao Dr. Frank McGee, o cirurgião do navio, por sua ajuda em seu resgate.[8] Depois disso, Marian convidou os dois homens para ficar alguns dias em sua casa em Haverford, onde ela, seu filho Jack e outros passageiros do Titanic expressaram sua gratidão pela ajuda.[9]

Marian morreu em sua casa (Redwood) em 14 de abril de 1944, aos 71 anos, no 32º aniversário do naufrágio do Titanic.[10]

Ver também

Referências

  1. Moon, R. C. 1898 “The Morris family of Philadelphia, Descendants of Anthony Morris, Born 1654-1721”, p. 855. Online reference http://www23.us.archive.org/stream/morrisfamilyofph03moon#page/n67/mode/2up
  2. Villanova University “Dundale revisited”. Online reference «Archived copy». Consultado em 22 de abril de 2012. Arquivado do original em 7 de janeiro de 2011 
  3. The Hawaiian Star., May 10, 1912, p. 11. Online reference http://chroniclingamerica.loc.gov/lccn/sn82015415/1912-05-10/ed-1/seq-11/
  4. U.S. Senate Inquiry: "Deposition of Emily Borie Ryerson". Online reference http://www.titanicinquiry.org/lol/depositions/ryerson1.php
  5. Affidavit by Marian Thayer reported in Gracie , A. 1913 “The Truth about the Titanic”, p. 191. Online reference https://archive.org/stream/truthabouttitani00grac#page/190/mode/2up
  6. Mowbray, J. H. “Sinking of the "Titanic," Most Appalling Ocean Horror”, p. 132. Online reference https://archive.org/stream/sinkingoftitanic00mowb#page/132/mode/2up
  7. Independence Seaport Museum. Online reference «Archived copy». Consultado em 22 de abril de 2012. Arquivado do original em 7 de abril de 2012 
  8. The Evening World (New York)., May 31, 1912, p. 1. Online reference http://chroniclingamerica.loc.gov/lccn/sn83030193/1912-05-31/ed-1/seq-1/
  9. New York Times, 2 June 1912. Online reference http://www.encyclopedia-titanica.org/capt-rostron-guest-mrs-j-b-thayer.html
  10. Philadelphia Inquirer, 15 April 1944. Online reference http://www.encyclopedia-titanica.org/mrs-john-b-thayer.html


  • v
  • d
  • e
RMS Titanic
Naufrágio
Oficiais de convés
Tripulantes
Passageiros
Vítimas
Sobreviventes
Últimos sobreviventes vivos
Outros
Monumentos
e memoriais
Geral
  • Memoriais e monumentos do RMS Titanic
Austrália
  • Coreto (Ballarat)
Reino Unido
Estados Unidos
  • Straus Park (Nova Iorque)
  • Titanic (Nova Iorque)
  • Titanic (Washington, D.C.)
  • Butt-Millet Memorial Fountain (Washington, D.C.)
Cultura popular
Livros
Filmes
Televisão
Música
  • "The Titanic (It Was Sad When That Great Ship Went Down)" (canção popular)
  • The Sinking of the Titanic (composição musical)
  • Titanic (musical)
  • The Unsinkable Molly Brown (musical)
  • "My Heart Will Go On" (canção de Celine Dion)
  • "Nearer, My God, to Thee" (canção)
Vídeo games
  • Titanic: Adventure Out of Time (1996)
  • Titanic: Honor and Glory (2017)
Museus
e exibições
  • SeaCity Museum (Southampton)
  • Titanic Museum (Branson, Missouri)
  • Titanic Museum (Pigeon Forge, Tennessee)
  • Maritime Museum of the Atlantic (Halifax)
  • Titanic Belfast
Lugares
Relacionados