Ambrakija

Ambrakija, ponekad Amprakija (grčki: Ἀμπρακία; novogrčki Αμβρακία), bila je drevna korintska kolonija, smještena oko 12 km od obale Ambrakijskog zaljeva u Grčkoj, na okuci rijeke Arahtos u središtu plodne nizine.

Osnovana je između 650. i 625. pne. od strane Gorga, sina korintskog tiranina Kipsela. Nakon što je odatle istjeran Gorgov sin Perijandar, u Ambrakiji se razvila demokracija. Usprkos toga Ambrakija je tradicionalnop bila odana Korintu te služila kao njegova trgovinska ispostava prema Epiru. Zbog toga se razvila netrpeljivost i suparništvo sa susjednom Korkirom, kao i granični sukobi s Amfilohijancima i Akarnjanima. Zbog toga je aktivno sudjelovala u peloponeskom ratu sve do 426. pne. kada je doživjela katastrofalni poraz kod Idomene.

Svoju tradicionalnu pro-korintsku politiku je nastavila i u 4. vijeku pne., ali se 338. pne. predala Filipu II Makedonskom. Nakon četrdeset-tri godine autonomije pod makedonskom vlašću postala je glavni grad epirske države pod Pirom, koji je u njoj sagradio palače, hramove i kazališta. Za vrijeme ratova između Filipa V Makedonskog i Epiraca protiv Etolskog saveza (220-205), Amnrakija je prelazila s jedne na drugu stranu, da bi konačno prešla Etoljanima. Kada su se Etoljani suprotstavili Rimu, Ambrakija je podvrgbuta dugotrajnoj opsadi.

Nakon što ju je godine 189. pne. osvojio i opljačkao M. Fulvius Nobilior, izgubila je na važnosti. Grad je potpuno opustio kada je njegove stanovnike August iskoristio kako bi osnovao koloniju pod imenom Nikopolis. U bizantska vremena je na njenim temeljima osnovano naselje pod imenom Arta.