Oriana Fallaci

  • Gazeteci
  • Yazar
  • Görüşmeci
EğitimFloransa Üniversitesi

Oriana Fallaci (d. 29 Haziran 1929 - ö. 15 Eylül 2006), İtalyan feminist yazar, gazeteci ve siyasi gözlemci.

Gençliği

Oriana Fallaci, 29 Haziran 1929 tarihinde Floransa'da doğdu. Babası, Mussolini karşıtı mücadelede liderlik yapmış ve Floransa'nın Naziler tarafından işgali sırasında kaçırılarak işkence görmüş bir aktivistti.[1] Hayatı daima hareket halinde olmakla geçen Fallaci 9 yaşında kısa hikâyeler yazmaya başladı. Henüz 14 yaşındayken direnişe başladı. Bu dönemde İtalya'daki Giustizia e Libertà adlı faşizm karşıtı bir organizasyona katıldı. Fallaci, savaş sırasında yaptığı çalışmalar sebebiyle İtalya'da Müttefik Kuvvetler Komutanı tarafından ödüllendirildi.[2]

Mesleki yaşamı

Henüz 17 yaşındayken gazetecilik mesleğine adım atan Fallaci, Ayetullah Humeyni, Henry Kissinger, Muammer Kaddafi, Golda Meir, Ariel Şaron, İndira Gandi, Zülfikar Ali Butto, Şah Rıza Pehlevi gibi pek çok ünlü liderle yaptığı çarpıcı röportajlarla adını duyurdu. 1967 yılından itibaren savaş muhabirliği görevi üstlendi. Başta 7 senesini geçirmiş olduğu Vietnam olmak üzere Güney Asya, Orta Doğu, Güney Afrika, Orta ve Güney Amerika'da sıcak çatışmaların yaşandığı savaş alanlarında gazetecilik yaptı. "Öfke ve Gurur" adlı eseri İtalya'da 1 milyonu aşkın sattı. İtalyan gazetesi Corriere della Sera'da bir dönem yöneticilik yaptı.[3] Fallaci, çeşitli biyografi ve romanlar yazdı. Fallaci'nin önemli kitapları arasında, "Doğmamış Bir Çocuğa Mektup" ve "İnşallah" yer alıyor.[4]

1979 yılında Tahran'daki görüşmeler sırasında örtünmek zorunda kalan Fallaci ile İran Cumhurbaşkanı Ebu'l-Hasan Beni Sadr

Ölümden dönüş

2 Ekim 1968'de Meksika Olimpiyatları sırasında polisle göstericiler arasında çıkan çatışma esnasında sırtından ve dizinden vurularak ağır yaralandı, öldüğünün sanılması üzerine morga kaldırıldı. Ancak morgda görevli bir rahibin nefes aldığını görmesiyle yaşadığı anlaşıldı ve tekrar hayata döndü.[2]

Böylelikle Fallaci, Meksika'da üç yüz kişinin ölümüyle sonuçlanan[5] Tlatelolco katliamında hayatta kalan iki kişiden biri oldu.

Röportajları

Fallaci, Humeyni ile yaptığı röportaj esnasında dayanamayıp başörtüsünü çıkarmadan hemen önce.
  • Fallaci, sorularıyla sıkıştırdığı Humeyni'nin ağzından aldığı İslami kıyafetleri sevmiyorsanız giymek zorunda değilsiniz sözü üzerine İmam, çok naziksiniz. Madem öyle dediniz, bu saçma, Orta Çağ'dan kalma bez parçasından hemen kurtulacağım diyerek örtüsünü çıkarıp fırlattı.
  • Henry Kissinger ile yaptığı bir röportajda sorduğu sorularla sıkıştırdığı Kissinger'a medyatikliği sevdiğini itiraf ettirmeyi başararak Kissinger'ı zor bir duruma soktu. Kissinger daha sonra bu röportaj için Hayatım boyunca bir basın mensubuyla yaptığım en felaket söyleşi oldu dedi.
  • Müslüman kimliğini ön planda tutan Muhammed Ali'yle yaptığı röportajı yarım kesti.
  • Röportajı sırasında Federico Fellini'den hiç hoşlanmadığını belirtmesi üzerine Fellini de ona Pis yalancı, küçük arsız kaltak diyerek hakaret etti.

Ölümü

Fallaci pek çok kez ölüm tehdidi aldı. Hayatının son dönemlerini New York'ta geçiren Oriana Fallaci, 15 Eylül 2006 tarihinde kanser tedavisi gördüğü Floransa'da (76 yaşında) öldü.[6]

Ödülleri

  • St. Vincent Gazetecilik Ödülü (İki kez)
  • 1991 Bancerella Ödülü
  • Hemingway Edebiyat Ödülü

Yapıtları

  • Penelope Savaşta, (Penelope alla guerra, 1962)
  • Güneş Batarsa, (Se il sole muore, 1965)
  • Hiçbir Şey, (Niente e così sia, 1969)
  • Bırak Öyle Kalsın
  • Tarihle Söyleşiler, (Intervista con la storia, 1974)
  • Doğmamış Bir Çocuğa Mektup, (Lettera a un bambino mai nato), 1975, ISBN 975-510-743-6
  • Un uomo, Bir İnsan 1979
  • İnşallah, (Insciallah), 1990, ISBN 975-510-593-X

Kaynakça

  1. ^ "Oriana Fallaci öldü". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2011. 
  2. ^ a b "Daniel Pipes 16 Eylül 2006 tarihli yazısı - Oriana Fallaci'yi takdir etmek". 14 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2011. 
  3. ^ "Fallaci". 30 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2011. 
  4. ^ "http://hurarsiv.hurriyet.com.tr". 10 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2012.  |başlık= dış bağlantı (yardım)
  5. ^ http://www.hurriyetusa.com/haber_detay.asp?id=17788 [ölü/kırık bağlantı]
  6. ^ İtalyan gazeteci-yazar Oriana Fallaci öldü.
  • g
  • t
  • d
Ernest Hemingway (1953) · Giovanni Guareschi (1954) · Hervé Le Boterf (1955) · Hanh Suyn (1956) · Werner Keller (1957) · Boris Pasternak (1958) · Heinrich Gerlac (1959) · Bonaventura Tecchi (1960) · André Schwarz Bart (1961) · Cornelius Ryan (1962) · Caccia Dominioni (1963) · Giulio Bedeschi (1964) · Luigi Preti (1965) · Vincenzo Pappalettera (1966) · Indro Montanelli (1967) · Isaac Bashevis Singer (1968) · Peter Colosimo (1969) · Oriana Fallaci (1970) · Enzo Biagi (1971) · Alberto Bevilacqua (1972) · Roberto Gervaso (1973) · Giuseppe Berto (1974) · Susanna Agnelli (1975) · Carlo Cassola (1976) · Giorgio Saviane (1977) · Alex Haley (1978) · Massimo Grillandi (1979) · Maurice Denuziere (1980) · Sergio Zavoli (1981) · Gary Jennings (1982) · Renato Barneschi (1983) · Luciano De Crescenzo (1984) · Giulio Andreotti (1985) · Pasquale Festa Campanile (1986) · Enzo Biagi (1987) · Cesare Marchi (1988) · Umberto Eco (1989) · Vittorio Sgarbi (1990) · Antonio Spinosa (1991) · Alberto Bevilacqua (1992) · Carmen Covito (1993) · John Grisham (1994) · Jostein Gaarder (1995) · Stefano Zecchi (1996) · Giampaolo Pansa (1997) · Paco Ignacio Taibo (1998) · Ken Follett (1999) · Michael Connelly (2000) · Andrea Camilleri (2001) · Federico Audisio (2002) · Alessandra Appiano (2003) · Bruno Vespa (2004) · Gianrico Carofiglio (2005) · Andrea Vitali (2006) · Frank Schätzing (2007) · Valerio Massimo Manfredi (2008)  · Donato Carrisi (2009)  · Elizabeth Strout (2010)  · Mauro Corona (2011)  · Marcello Simoni (2012)  · Anna Premoli (2013)  · Michela Marzano (2014)  · Sara Rattaro (2015)  · Margherita Oggero (2016)  · Matteo Strukul (2017)  · Dolores Redondo (2018)  · Alessia Gazzola (2019)  · Angela Marsons (2020)  · Ema Stokholma (2021)  · Stefania Auci (2022)  · Francesca Giannone (2023)


Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin