Pitti Sarayı (İtalyanca: Palazzo Pitti), İtalya, Floransa'da büyük bir Rönesans sarayıdır. Arno Nehri'nin güney tarafında konumlanmakta olup, Eski Köprü'ye kısa mesafe uzaklıktadır. 1458 yılından tarihlenen şimdiki sarayın çekirdeğini teşkil etmekte ve orijinal olarak ihtiraslı bir bankacı olan Luca Pitti'nin kasaba residansıydı.
Saray 1549 yılında Medici ailesi tarafından satın alındıktan sonra Toskana Büyük Dükalık ailesinin en önemli yönetim residansı haline geldi. Saray bir büyük hazine dairesi haline geldi ve sonraki jenerasyon tablolar, kupa-şiltler, kuyumculuk ve pahalı mülkleri topladılar.
18. yüzyılda saray Napolyon'un hükûmet üssü olarak kullanıldı ve daha sonra kısa bir dönem için yeni kurulmuş olan İtalya birliğinin başlıca kraliyet sarayı olarak hzmet verdi. Saray ve onun içirdikleri 1919 yılında kral III. Vittorio Emanuele tarafından İtalyan halkına bağişlandı ve onun kapıları halka Floransa'nın en geniş sanat galerisi olarak açıldı. Bugün, Medici ailesinin olduğu kadar birçok küçük kolleksiyonlara ev sahipliği yapmakta ve bütünüyle halka açık bulunmaktadır.
Tarih
İlk tarihsel olaylar
Luca Pitti (1398–1472) Saraydaki çalışma 1458 yılında başladı.Toledo'lu Eleonora, Toskonya Büyük Düşeşi, 1549 yılında sarayı Mediciler için Pitti'den satın aldı. Bronzino ye göre portre.
Bu yapının[1] inşası için 1458 yılında Cosimo de' Medici' nin arkadaşı ve başlıca destekleyicisi Florentinli banker Luca Pitti görevlendirildi. Palazzo Pitti' nin ilk tarihsel olayı bir gerçek ve mit karışımıdır. Sözde Pitti yapının pencerelerini Medici Riccardi Sarayı nın girişinden daha geniş yapacağı rivayet edilmişti. 16. yüzyıl sanat tarihçisi Giorgi Vasari, Brunelleschi'yi sarayın mimarı olarak önermiş ve onun öğrencisi Luca Fancelli bu görevde ise sadece yardımcıydı fakat bugün genel olarak Fancelli saygındır.[2] Yaşlı mimarın stilinden gelen açık fark yanında, Brunelleschi sarayın inşasına başlamadan 12 yıl önce öldü. Dizayn ve pencereleri öneren kimliği bilinmeyen mimar Alberti' nin kitabı De Re Aedificatoria de faydacıl yerli mimaride hümanist usulden daha tecrübeli olarak tanımlanmaktadır.[3]
Her ne kadar etkili olsa da orijinal saray, büyüklük ve rahatlık konusunda Floransa Medici residansına rakip olmayacaktı. Palazzo Pitti'nin mimarı her kim ise o, çağdaş modanın akışına karşı hareket ediyordu. Kaba işçilikle yapılmış taş işlemeciliği saraya sert ve güçlü bir atmosfer veriyordu. Yedi kemer başı açıklığı Roma su kemerlerini anımsatıyordu. Antik Roma stil mimarisi yeni stil all'antica Floransa aşkına başvurdu. Bu orijinal dizayn zaman testine karşı koymaktaydı: öncephede tekrarlanan yöntem saraya sonradan gelen ekelemeler süresinde devam ettiriliyordu ve onun etkisi 16ncı yüzyıl sayısız benzetmelerinde ve 19ncu yüzyılda hayat bulmalarda görülebilir.[3] Çalışma Pitti' nin finansal sorun yaşaması ve Cosimo de' Medici' nin 1464 yılında ölümününü takiben durdu. Luca Pitti 1472 yılında yapıyı bitirmeden öldü.[4]
Medici
Yarım ay şeklindeki tablo 1599 yılında Giusto Utens tarafından yapıldı. Tablo Boboli Bahçeleri' nin arkasını ve amfitiyatroyu onun genişletilmeden önceki halini vurgulamaktadır. Alandan kazıp açılan kırmızı taş sarayın genişletilmesinde kullanıldı.
Yapı 1549 yılında Luca Pitti'nin torunu Buonaccorso Pitti tarafından Eleonora di Toledo'ya satıldı. Napoli'nin lüks sarayında yükseliyordu, Elenora daha sonra Grand Dük olan I. Cosimo de' Medici'nin eşiydi.[5] Saray içindeki nakillerde, Cosimo Vasari'nin yapıyı kendi zevkine göre uydurmasına sahipti. Saray yeni blokların ilavesiyle ikiden fazlaya katlanmıştı. Vasari ayrıca Vasari Koridoru adı verilen Palazzo Vecchio'yu Palazzo Pitti'ye bağlayan binalar arası bir kapalı geçiş yolu yapmıştı. Bu Cosimo'nun eski sarayı'ndan yeryüzündeki bir geçiş yolu ve yönetimin ikametgâhıydı.[6] Bu Grand Dük ve onun ailesine kolayca ve güvenle kendilerinin resmî residansı olan Palazzo Pitti'ye geçişini sağlıyordu. Başlangıçta Palazzo Pitti çoğunlukla resmî misafirlerin geçici konutu ve de' Medici'lerin başlıca residansı Palazzo Vecchio olduğunda ara sıra sarayın işleri için kullanılıyordu. Bu durum Elenora'nın oğlu I. Francesco de' Medici ve onun karısı Christine de Lorraine'in saltanat devrine kadar değildi ki saray devamlı bir esas temel için işgal edildi ve Medici'lerin sanat koleksiyonu evi haline geldi.[7]
Sarayın arkasındaki Boboli tepesi arazisi bugün Boboli Bahçeleri olarak bilinen büyük parkı yaratmak için satın alındı.[5] Medici saray peysaj mimarı Niccola Tribolo bir sene Boboli Bahçeleri'nin üzerinde çalıştıktan sonra ölünce peysaj Bartolommeo Ammaniti tarafından üstlenildi. Bahçelerin orijinal dizaynı sarayın arkasındaki bir amfitiyatro merkezi üzerinde merkezde toplandı.[3] Burada canlandırıldığı kaydedilen ilk oyun 1476 yılında olup, Roma Cumhuriyetioyun yazarı Terence'ye ait olan Andria adlı komedi türü bir oyunudur. Bunu Giovan Battista Cini gibi Floransa'lı oyun yazarlarının oyunları izledi. Kültürlü Medici saray maiyetinin eğlence zevki için oyunlar canlandırıldı. Onlar saray mimari Baldassarre Lanci tarafından dikkatle işlenmiş dekorlara önem verdiler.[8]
Notlar
^"The Iconographic Encyclopeadia of the Arts and Sciences". Iconographic Pub. Co., 1888. s. 239.
Floransa'daki görülecek yerler
