Rondo

Rondo ve Fransızcanın kısmen eşdeğer rondeau, müzikte en çok müzikal bir forma değil, aynı zamanda formdan farklı bir karakter tipine atıfta bulunularak birçok şekilde kullanılan sözcüklerdir.^[1][2]

Bir karakter tipi olarak Rondo (formdan farklı olarak) hızlı ve canlı müzik anlamına gelir - normalde Allegrodur (tempo). Birçok klasik rondolar popüler veya halk karakterli bir müziğe sahiptir. "Rondo" olarak belirtilen müzik normalde hem forma hem de karaktere abonedir. Öte yandan, formda rondo olan? fakat karakterde olmayan daha yavaş, yansıtıcı çalışmalara birçok örnek vardır.^[3]

Yaygın etimolojik kökene rağmen, rondo ve rondeau temelde müzikal formlardan farklıdır. Rondeau, tipik olarak 13. yüzyıldan itibaren (tek sesli müzik olarak) ve 14. yüzyıldan itibaren (çok sesli müzik olarak) geliştirilen, her ikisi de 16. yüzyılın başlarında repertuvardan neredeyse kaybedilmesine rağmen, geliştirilen bir vokal müzik türüdür.^[4] Öte yandan Rondo, tipik olarak 17. yüzyıldan itibaren geliştirilen bir enstrümantal müzikal şeklidir.

Rondo formu örnekleri

• Johann Sebastian Bach: E major Violin Concerto, son hareket
• Wolfgang Amadeus Mozart: Horn Concerto No. 4 in E-flat major, son hareket
• Ludwig van Beethoven: Rondo for piano and orchestra, WoO, 6
• Ludwig van Beethoven: Piano Sonata, Op. 13, son hareket
• Ludwig van Beethoven: Piano Sonata No. 21, son hareket
• Ludwig van Beethoven: Piano Concerto No. 5, son hareket
• Antonín Dvořák: Cello Concerto in B minor, 3.hareket
• Antonín Dvořák: Symphony No. 6, 2.hareket
• Aram Haçaturyan: Violin Concerto, 2.hareket

Kaynakça